dienstenserie 40-dagentijd t/m Pasen
Vanaf zijn arrestatie, (schijn)proces en weg met de kruisbalk heeft Jezus nog maar weinig gesproken. In de vier evangelies zijn slechts zeven laatste woorden van Jezus te vinden; bij alle evangelisten verschillend.
Aan de laatste woorden die mensen op hun sterfbed spreken wordt door omstanders veel betekenis toegekend. Wat valt er te zeggen als je geconfronteerd wordt met de Ultieme Stilte van de dood? In die laatste woorden kan het verborgen woord tot spreken komen en ons veel onthullen over het leven en sterven van een persoon.
In de beschouwingen van Timothy Radcliffe[1] bij de laatste woorden van Jezus maar ook van ieder ander, zegt hij: ‘Het is uiteindelijk niet de vraag of deze woorden van Jezus waar zijn maar eerder of er menselijke woorden zijn die enige betekenis kunnen hebben. Zijn al onze pogingen om wat van ons bestaan te maken zinloos met het oog op de ultieme stilte van de dood? Leven we tussen Schepping en Koninkrijk of tussen de Big Bang en de Grote Stilte?’
Kunnen we van deze laatste woorden alleen maar somber worden of zijn deze zeven laatste woorden misschien de zeven kernwoorden ten leven?
Jezus spreekt de zeven laatste woorden vanaf het kruis; ze zijn dus gekleurd door het lijden en dus niet zomaar gezegd. Het zijn zeven zinnen uit verschillende evangelies, die elk een eigen inzicht verwoorden. Deze laatste woorden van Jezus, woorden aan het kruis, blijken geen bezweringsformules of protesten, maar woorden die vanuit overgave en kwetsbaarheid kracht oproepen. Deze woorden gaan tegen de leegte in en zetten aan tot ‘opstanding’.
In de sobere en stille Vastentijd, tussen Aswoensdag en Pasen, willen we deze zeven woorden tot ons laten spreken.
[1] Timothy Radcliffe, Seven Last Words, 2004, Burns &Oates, New York
Volg ons op