Op deze pagina vindt u de Overwegingen van sept 2017 – zomer 2018
Voor het overzicht van het archief, klik op Archief Toespraken
Laat stromen levend water! – Franck Ploum (26 augustus 2018)
Waar vind je verfrissende en openbrekende gedachten wanneer je leven vast zit of op de momenten dat je keuzes moet maken voor een nieuw begin? Een viering over levend water, het belang van een goed gesprek en de kracht van zingen over je visioenen en dromen.
De orde van dienst vindt u hier.
God met vakantie ? – Geeske Hovingh (19 augustus 2018)
(De teksten van deze dienst zijn helaas niet online beschikbaar.)
In de Ekklesia zijn er ‘s zomers geen diensten. ‘God is met vakantie’, wordt er dan wel eens geroepen. Een grapje natuurlijk en in de praktijk is het eerder andersom: de mens neemt in toenemende mate vakantie van God. Is dat reden tot somberte? Niet voor Alain de Botton. Deze filosoof houdt in zijn boek ‘Religie voor Atheïsten’ een vurig betoog voor herwaardering van religieuze waarden in een seculiere wereld. Wat die herwaardering inhoudt, en of we de zomer daarmee uitzingen, hoort u in deze zomerdienst.
De orde van dienst vindt u hier.
Een drievoudige relatie – André Wesche (12 augustus 2018)
Een verrassend inzicht van Franz Jalics: ‘We staan tegenover God zoals we met de mensen omgaan. De parallel is meetkundig exact, zonder uitzondering. Als men het heel nauwkeurig opvat, zou men nog van een derde component moeten spreken. De betrekking tot onze medemensen, die met de relatie tot God gelijkgesteld kan worden, loopt ook parallel met betrekking tot onszelf. Als we onze medemensen afwijzen, dan wijzen we ook God en daarmee onszelf af. Wie zichzelf niet liefheeft, kan ook God, die hem zijn leven schenkt, niet liefhebben.’
De orde van dienst vindt u hier.
Dingen die voorbijgaan – Juut Meijer (5 augustus 2018)
Alles wordt anders en niets is meer wat het was. We lezen van Vasili Grossman uit ‘Leven en Lot’ en van Shahrnush Parsipur over vrouwen in Iran, van voorbijrijdende treinen en wie weet meer.
De orde van dienst vindt u hier.
En ze gingen op reis… – Eva Martens (29 juli 2018)
De kikker wil de verte wel eens zien, de eekhoorn gaat op ontdekkingsreis en de olifant vaart op een vlot richting zee. Alle dieren hebben vroeg of laat zin om eropuit te gaan. Maar soms valt de wereld buiten het bos een beetje tegen. ‘Als je het me eerlijk vraagt, kun je net zo goed thuisblijven. Al dat gereis…‘ verzucht de mier – totdat hij weer op reis gaat. De zomer is de tijd waarin velen op reis gaan. Anderen, zoals wij die op zondagochtend in de kerk zitten, blijven achter. Of zijn we ook een soort reizigers? In deze zomerviering staat het thema reizen centraal begeleid door verhalen, gedichten en fragmenten uit het werk van Toon Tellegen.
De orde van dienst vindt u hier.
Dystopia – The Handmaid’s Tale – Bettine Siertsema (22 juli 2018)
In deze dienst zal het gaan over dystopieën, het tegenovergestelde van utopieën. Meer in het bijzonder over de tv-serie The handmaid’s tale, gebaseerd op de gelijknamige roman van Margaret Atwood (vertaald als Het verhaal van de dienstmaagd). Sommigen zien in dat boek een bijna profetische waarschuwing, die in het huidige Amerika opeens relevanter lijkt dan in 1985 toen de roman verscheen. In het boek speelt het verhaal over Lea en Rachel een belangrijke, niet zo prettige rol. Maar misschien kunnen we dat bijbelverhaal ook anders lezen.
De orde van dienst vindt u hier.
Verlangen naar Gemeenschap – Wilna Wierenga (15 juli 2018)
(van deze dienst is de tekst niet op internet beschikbaar)
In deze dienst lezen we enkele citaten uit het Boek van Brené Brown Verlangen naar verbinding. Brené Brown heeft wereldwijd het debat op gang gebracht over de ervaringen die ons leven betekenis geven: moed, kwetsbaarheid, liefde, erbij horen, schaamte en empathie. In Verlangen naar verbinding geeft Brown een nieuwe definitie van wat het betekent om er echt bij te horen in een tijd van toenemende polarisatie. ‘Er echt bij horen vraagt niet van ons dat we veranderen wie we zijn. Het vraagt juist van ons dat we zijn wie we zijn.’
De orde van dienst vindt u hier.
Lichter Leven – Judith van der Wel (8 juli 2018)
‘Het is waar,
in andere steden doen wij meer moeite, kijken
naar peuken en stof op de weg,’
dicht Miriam Van hee. In deze tweede zomerdienst bespreekt Judith van der Wel een aantal zomerse gedichten. Hoe doen we dat toch, wat lichter leven? Kan dat alleen in de vakantie? Of is het dan juist lastig met al die verwachtingen?
De orde van dienst vindt u hier.
Onzichtbare Levens – Colet van der Ven (1 juli 2018)
Voor hun boek Onzichtbare levens – Hiv aan de rand van de samenleving, bezochten fotograaf Adriaan Backer en Colet van der Ven mensen in de maatschappelijke marge wereldwijd. Mensen die extra gestigmatiseerd worden vanwege het feit dat ze hiv of aids hebben: zwarte homomannen in het christelijke zuiden van de VS, slachtoffers van politiek geweld in Kenia, drugsgebruikers in Myanmar, transgenders in India, jonge vrouwen in Tadzjikistan, ex- gevangenen in Zuid-Afrika, een vluchtelinge in Oekraïne en een vertegenwoordiger van de eerste lichting aidspatiënten in Nederland.
In deze eerste zomerdienst zal Colet van de Ven nader ingaan op het begrip stigma. Wat betekent het? Waar komt het vandaan? Wat heeft het voor invloed op het zelfbeeld ? Waarom is het noodzakelijk om aandacht te besteden aan gestigmatiseerde groepen?
De orde van dienst vindt u hier.
Heiligheid en gemeenschap – Janneke Stegeman (24 juni 2018)
In deze dienst worden 4 kinderen gedoopt.
De orde van dienst vindt u hier.
Heilige familie – Juut Meijer (17 juni 2018)
Vanouds is de heilige familie, het kerngezin waarin Jezus geboren wordt, voorwerp van bijzondere devotie. Toch is met dit gezin van alles aan de hand, zoals met haast elk gezin in de bijbel. Bestaat de heilige familie eigenlijk wel, kun je je afvragen. En is dat verontrustend of ook troostrijk?
De orde van dienst vindt u hier.
Heilige spontaniteit – Eva Martens (10 juni 2018)
Als christenen zijn wij geroepen heilig te worden, aldus Paus Franciscus. Dat klinkt gewichtig. Maar volgens de Paus is het licht; iets dat vreugde zou moeten brengen. Bovendien wordt je slechts heilige in het leven zelf, niet door gebed of studie alleen. Het is een levenslange oefening in spontaniteit. Laten we vanochtend (opnieuw) beginnen.
Alledaagse heiligheid – Manuela Kalsky (3 juni 2018)
De kern van heiligheid ligt volgens paus Franciscus niet besloten in vroomdoenerij maar in geleefde compassie. Niet het eigenbelang vooropstellen maar bijdragen aan het goede leven voor allen. Geen geringe eis. Kunnen we dat wel? En hoe doe je dat? In de film Maria Magdalena en de brief van Paulus aan de Romeinen krijgen we waardevolle tips. (Romeinen 12, 1-8)
God, Liefde in ons midden – Henk Hillenaar (Trinitatis, 27 mei 2018)
Pinksteren – Claartje Kruijff (Pinksteren, 20 mei 2018)
We staren ons vaak blind op kwantiteit. Is het een bestseller? Komen er genoeg mensen? Soms is het moeilijk om de juiste stemmen te horen, om door de bomen van het bos kwaliteit te blijven horen. Welke stem is de profetische? Degene die zo genoemd wordt door de meesten?
Pinksteren is vijftig dagen na Pasen en dat is zeven keer zeven plus een.
‘Er verschenen aan hen een soort vlammen die zich als vuurtongen verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten en allen werden vervuld van de Heilige geest.’ Het bijbelse getal negen staat voor oordeel en vuur.
Over de macht en de kracht van het getal gaat het deze Pinksterdag.
De Ene Werkelijkheid van Willigis Jäger – Mirjam Wolthuis (13 mei 2018)
Arjan Lubach gooit hoge ogen als oprechte maar machteloze anti-facebook-profeet. Toch kies ik voor een andere benadering van het onbehagen van deze tijd. Zoals de Duitse monnik en zen-leraar Willigis Jäger die aanreikt. Inmiddels is hij op hoge leeftijd, en zeker geen roepende in de woestijn meer, al blijft er ogenschijnlijk veel bij het oude in godsdiensten. (Mattheüs 21, 10-14 en een tekst van Jäger)
Marina Abramović – Eva Martens (6 mei 2018)
Marina Abramović was toen ik aan de theaterschool studeerde een ontzag- maar ook afschrikwekkend voorbeeld voor me. Ik bewonderde haar lef en de overgave waarmee ze performances deed, maar vond haar ook eng: te extreem, over de top. Ik vond het fascinerend hoe ze met publiek omging, kijken is lijden.
Nu, als pastor, raakt haar werk me nog steeds en heeft ze mij – en ik denk veel mensen van deze tijd, levend in een vluchtige, steeds meer digitale wereld – opnieuw iets te zeggen. Over echt aanwezig zijn, honger naar lichamelijkheid, over eenzaamheid en ontmoeting. (uit 1 Koningen 19 en een fragment van Abramović)
Edward Schillebeeckx: ‘Buiten de wereld geen heil’ – Erik Borgman (29 april 2018)
Geloof is een vorm van bewustzijn, een vorm van weten. Maar er is in de Westerse christenheid wel altijd erg veel nadruk gelegd op dat bewustzijn, dat weten. Maar waarvan zijn gelovige mensen zich bewust? Het antwoord dat Edward Schillebeeckx (1914-2009) gaandeweg ontdekte was: het heil van Godswege dat werkzaam is in de wereld. Dat heil is er dus al en is al werkzaam, met name waar mensen verontwaardigd zijn over wat er aan onheil in de wereld plaatsvindt. Dan getuigen zij van een beweging in de richting van het goede waardoor zij en hun verlangen gedragen wordt. Gelovigen zien hierin Gods presentie. We lezen een kort stukje tekst van Schillebeeckx waarin hij van zijn hiervan getuigt en enkele gelijkenissen van Jezus. (Matteüs 13:31-33, 44)
Toekomst openen, samen – Marcel Elsenaar (22 april 2018)
De profeet die mij nieuwe wegen heeft gewezen is Sandra Janoff, die ik vorig jaar tegen kwam tijdens een conferentie van seculiere profeten. In conflictgebieden, organisaties en bedrijven helpt zij omstandigheden creëren waarin mensen samen gaan werken aan nieuwe toekomstmogelijkheden, visioenen van vrede en gerechtigheid. Dwars door alle onmogelijkheden heen, met liefde. (uit de profeet Zacharia)
Stiaan van der Merwe – Janneke Stegeman (15 april 2018)
‘Als ‘mijn’ profeet koos ik Stiaan van der Merwe, een naam die weinig mensen iets zal zeggen. Voor mij is Stiaan van grote betekenis en zelfs levensveranderd. Ik ontmoette hem in Israël en Palestina en leerde veel van hem: hij nodigde mij uit voorbij mijn verontwaardiging te gaan en te kijken naar mijn (of onze) eigen rol in geweld en conflict.
Fundamenteel anders denken – Herman Weijffels (Beloken Pasen, 8 april 2018)
(van deze dienst is geen tekst beschikbaar)
Het kan niet zo zijn dat we ‘nog meer van alles’ willen gaan hebben. Ons huidige voedselsysteem, georiënteerd op kwantiteit, is onhoudbaar. Volgens Wijffels zijn we toe aan een kwaliteitsoriëntatie. Dit betekent dat we over moeten stappen naar een fundamenteel nieuwe houding, die mensen gezamenlijk verantwoordelijkheid laat dragen. We nemen die verantwoordelijkheid door onder andere zorgvuldig om te gaan met hulpbronnen, door natuurlijke processen maximaal productief te laten zijn en door samenwerking in plaats van schadelijke concurrentie.
Paasmorgen – Arjan Broers (Paasmorgen, 1 april 2018)
Het is Pasen en het is 1 april. De dag waarop je niets moet geloven. Je veter is los! Je gulp staat open! De Heer is waarlijk opgestaan!
Toch klopt het wel, dat Pasen een gekke dag is. Paulus wist dat ook al. Christus’ dood en verrijzenis is ‘een ergernis voor de Joden, een dwaasheid voor de Grieken’, schreef hij. En het is een rariteit voor mensen van nu, die wel massaal eieren zoeken, maar niet het mysterie. (1 Kor 17-20, 22-23, 27-29 en Marcus 16, 1-8)
Van duister naar licht – Henk Hillenaar (Paaswake, 31 maart 2018)
We zingen ‘De grote litanie’.
Misschien wel het meest indrukwekkende onderdeel van de Paaswake is de intocht van het licht. De kerk is donker. Buiten wordt een brandstapel aangelegd voor de zegening van het licht, dat zo moet opvlammen dat de nacht verlicht wordt. Aan dit vuur wordt de paaskaars ontstoken, en in een processie waaraan het hele kerkvolk deelneemt wordt de paaskaars de kerk binnen gedragen. (Opstandingsverhaal Markus)
Duurzaam leiderschap – Annigje Bos (25 maart 2018)
Een viering met de kinderen (in samenwerking met de Werkgroep Kind) waarin we stilstaan bij de andersoortige leider die Jezus is: geen leider zoals een Romein, hoog te paard, die belastingen heft, heerst met grote woorden en geweld, een leider die bij een optocht graag bewonderd wordt. Jezus is het tegenovergestelde: een zachtaardige kwetsbare leider op een armoedig ezeltje, dienend, met oog voor wie in de drukte staat (zoals Zacheus in de boom). Een leider wiens liefde en inspiratie duurzaam is. (Johannes 12:12-16)
Aarde, deze. – Colet van der Ven (18 maart 2018)
Het gaat niet goed met de aarde, het gaat niet goed met de wereld, het gaat niet goed met het klimaat, en sinds de 45e president van de Verenigde Staten op het schild is gehesen, zijn de voorspellingen er niet rooskleuriger op geworden. Maar hoe extreem Trump ook is, hij is een logisch voortvloeisel van de meest kwalijke trends van de voorbije decennia, zo betoogt de Canadese onderzoekjournaliste en klimaatactiviste Naomi Klein in haar laatste boek ‘Nee is niet genoeg’. En het is de hoogste tijd om te breken met die trends. Maar hoe komen we tot een alternatief voor een samenleving, waarin de economische, sociale en klimatologische verhoudingen zijn scheefgegroeid? (Jeremia 18, Jesaja 24)
Duurzaamheid door delen – Germain Creyghton (11 maart 2018)
Het is zondag Laetare – Verheugt u! – ook wel Halfvasten genoemd.
Hoe kunnen wij duurzaam leven verbinden met een menselijk en theologisch begrepen hoop? Hoe kunnen wij openstaan voor het ‘wonder’ in ons streven naar het ondersteunen en in leven houden (sustainability) van de aarde en onszelf? In het verhaal van Johannes maakt Jezus dit mogelijk voor de hele menigte, door ‘iets nieuws te beginnen’. Maar duidelijk wordt ook, dat hij hiervoor ‘woestijn’ nodig heeft: een ruimte waarin innerlijke kracht kan opkomen. Wat betekent dit voor ons? (Joh. 6,1-15)
Duurzaamheid en beheersen – Christiaan M. Erwich (4 maart 2018)
In de Psalmen lezen wij regelmatig hoe geweldig de hemelen kunnen donderen, hoe mooi de wereld is en hoe God als heer en meester hemel en aarde in zijn almacht onderhoudt. In een tijd waarin het goed omgaan met onze wereld steeds urgenter (gevonden) wordt, komt dan echter ook gelijk de vraag op wat onze verantwoordelijkheid is. En hoe moet die vormgegeven worden? (Psalm 8)
Duurzame relaties – Janneke Stegeman (25 februari 2018)
Mensen ontmoeten elkaar, blijven bij elkaar en laten elkaar soms weer gaan. Dat kan pijn doen, want die ander heeft je geraakt en veranderd. Wat betekent duurzaamheid in relaties? Is dat moeilijker in deze tijd?
Duurzaamheid kan ook in diepte gevonden worden. In het boek Handelingen bijvoorbeeld staat het verhaal van Filippus die een intieme, transformerende ontmoeting beleefde die evengoed eenmalig en kortstondig was. (Handelingen 8, 26–40)
Werken aan een duurzame schepping – Henk Hillenaar (18 februari 2018)
We lezen en denken na over enkele fragmenten uit het scheppingsverhaal in Genesis, waar het niet moeilijk is eenzelfde oproep tot duurzaamheid te herkennen als die welke in het maatschappelijk en politiek bestaan van onze tijd steeds dringender wordt en die ook in de veertigdagentijd van onze gemeente dit jaar centraal staat. De geest van de Levende die aan het begin van de schepping boven de wateren en de chaos hangt confronteert ons met dood en kwaad. Zij vraagt ons met haar samen te werken en op onze beurt de strijd aan te gaan met alles wat het leven in de weg staat. (fragmenten van Genesis 1 en 2)
Ik heb genoeg – Claartje Kruijff (11 februari 2018)
Wanneer Jezus wordt aangeboden in de tempel is Simeon daar aanwezig (Lc. 2, 22-32). Aan Simeon is beloofd dat hij niet zal sterven voordat hij de Messias heeft gezien. Wanneer hij Jezus ziet, zingt hij een lied: ‘Nu heer, laat uw dienaar in vrede gaan’. Simeon kan in vrede gaan nu hij de Messias heeft gezien.
‘Ich habe genug’, horen we vandaag in de cantate. Wanneer kunnen wij zeggen: ik heb genoeg, het is genoeg, ik voel mij veilig, ik heb vrede. Simeon kan nu sterven maar kunnen wij ook midden in het leven zeggen en zingen: Ich habe genug, laat mij mijn weg in vrede vervolgen… (Psalm 32)
Duren zal de liefde – Juut Meijer (4 februari 2018)
Vandaag noemt het oecumenisch leesrooster 2 verhalen van ernstige ziekte en verlies.
Een kind, een jongen nog en een volwassen vrouw worden als door een wonder gered. Het zijn moeilijke verhalen, die waarheid bevatten maar wel zeer haaks op wat we soms meemaken, of toch niet? Wat hebben deze verhalen ons te zeggen? (2 Koningen 4,18-37 Marcus 1: 29vv)
Het leven gewekt bij ouderdom en dementie – Tim van Iersel (28 januari 2018)
Tim van Iersel is predikant/geestelijk verzorger voor mensen met dementie. Hij noemt zichzelf dementiedominee en ethicus en is gespecialiseerd in zingeving en ethiek bij dementie. Hij komt hierover spreken aan de hand van het verhaal van de rijke man en de bedelaar Lazarus. (Lucas 16, 19-31)
Luister, luister – Marcel Elsenaar (21 januari 2018)
Hoe resoneert het kerstverhaal drie zondagen later nog in ons hart? Ging er een hemel open, midden in die winternacht? Is er hoop geboren, of vrede? En hoe werkt dat door in ons dagelijks leven? Luisterend leven is een levenslange oefening om, gevoed door de verhalen van de bijbel en van mensen, te blijven groeien in het grote visioen. (1 Samuel 3, 1–10)
Apocalyptiek – Als ontsluiting van de tijd – Anton Wessels (14 januari 2018)
Wij leven in ‘Apocalyptische tijden’ zei de Amerikaanse president Obama. In dezelfde taal spreekt ook ISIS. Gog, Magog en Armageddon behoort tot een gemeenschappelijk ‘oecumenisch’ vocabulaire. In feite blijkt er in de ‘heilige boeken’ iets anders bedoeld te worden. Apocalyps betekent onthulling, ontsluiering en houdt ons de spiegel voor over de eigen tijd. (Daniel 7: 1-14)
De Wijzen uit het oosten – Henk Hillenaar (7 januari 2018)
We lezen als afsluiting van onze Kerstviering het verhaal over ‘de drie koningen’ die Jezus zoeken, over de ster die de weg naar hem wijst, en over de droom die hun een andere weg naar huis aanzegt. Dit mythische verhaal over je weg vinden kan ons ook in het nieuwe jaar inspireren. (Mattheus, 2, 1-12)
Neem de tijd – Gerard Swüste (31 december 2017)
‘Omzien in verwondering’ naar wat achter ons ligt dit jaar, in de Dominicus, en in stad, land en wereld.
Zal ooit de hemel de aarde ontmoeten? – Juut Meijer (Kerstmis 2017)
In de kerstnacht vieren en verlangen we tegelijkertijd. ”Zal ooit de hemel de aarde raken?” en waar vandaan? Kunnen verhalen ook verloren raken?
In beide vieringen vieren en verlangen we tegelijkertijd. We zingen oude en nieuwe liederen.
(gelezen: Jesaja – fragmenten, Lukas 2 en Andrew Forsthoefel: ’Walking to listen’ – 2017)
Godsverlangen – Annewieke Vroom (17 december 2017)
(deze overweging is niet online beschikbaar, maar op aanvraag verkrijgbaar bij Annewieke)
Vandaag gaat het over Godsverlangen: Is Godsverlangen van deze tijd? Ja en nee. De een verlangt matig of soms een beetje, een ander zonder het te weten, een derde zegt het überhaupt niets en een volgende verlangt diep, zozeer dat het huidige leven ver van Gods volle glorie erbij verbleekt. Weer een ander verlangt vooral naar Gods liefde: vrede en recht. (Psalm 139)
Verwachting als beweging – Niek Schuman (10 december 2017)
Vandaag vieren we verlangen en verwachting met het verhaal van de ‘annunciatie’: de aankondiging aan Maria dat ze de moeder van Jezus zal worden. We zingen het Magnificat, Maria’s danklied over Gods weldaden, dat Lucas haar laat aanheffen tijdens haar bezoek aan Elisabeth, die zwanger is van Johannes. (Lucas 1, 26-56)
Deemoed – Claartje Kruijff (3 december 2017)
Vandaag horen we Johannes de Doper Jezus’ komst aankondigen. We staan naar aanleiding van diens optreden stil bij het heel ouderwetse woord ‘deemoed’: een woord dat we niet meer kennen of waar we niet meer van houden, terwijl we toch onder de indruk kunnen raken van mensen die deemoedig zijn. (Johannes 1, 19-30)
Onze hulp is de Naam – Gerard Swüste (26 november 2017)
Psalm 20 zegt: ‘zij hebben wagens en paarden, maar wij hebben de naam van de Levende’. Zouden we zo de strijd aandurven?
Handen en voeten – Rikko Voorberg (19 november 2017)
(de tekst van de overweging is niet beschikbaar) Een avontuur. Een dienst die een verrassing wordt.
De PopUpKerk is een open sociale club waar samen gegeten wordt en gedronken. Een experiment waar grote en kleine levensbelangen besproken worden. Een broedplaats waar aan ideeën ook handen en voeten groeien.
Edele schaamdelen – Arjan Broers (12 november 2017)
Wat was het eerste dat de mens deed, volgens de verbeelding van Genesis? Eerst gaf de mens alles een naam. Toen verlangde de mens gezelschap. Vervolgens leerden zij goed en kwaad onderscheiden. En daarna bedekten we onze geslachtsdelen.
Voor God hoeft dat niet zo nodig, maar wij vinden het doorgaans prettiger. En dat is niet voor niets. (Genesis 2,25 – 3,21)
Als je haar maar goed zit – Wilna Wierenga (5 november 2017)
Het is een bekende leus van kappers en voor veel mensen belangrijk.
Ook in de Bijbelse tijd was men zich bewust van de uitstraling van de haardracht en er hangt veel symboliek om heen. Het haar wordt ook gebruikt als teken van kracht. En wat is de betekenis van het verhaal waarbij je bij je haar gegrepen wordt om iets onder ogen te zien? (Ezechiel 8:3 e.v.)
Gods Geest door mensenhanden – Henk Hillenaar (29 oktober 2017)
Handen zijn ons meest menselijke orgaan, het enige dat dieren niet hebben.
Handen zijn dan ook bij uitstek het instrument waarmee wij onze diepste menselijke verlangens trachten waar te maken: de ander nabij zijn en het aanschijn van onze wereld nieuw maken. (Handelingen 18, 9-25)
In deze dienst herdachten wij onze doden.
De Rug – Juut Meijer (22 oktober 2017)
Wij dragen heel wat op onze rug en nemen ook veel op onze schouders. Ruggen zijn kwetsbaar en rugklachten aan de orde van de dag.
In bijbelverhalen wordt het nieuwe pas zichtbaar als we al veel achter de rug hebben en de Levende is alleen op de rug te zien. Toch zijn dit verhalen van belofte.(Exodus 33, 21 – 34, 7)
Een stil volhardend verlangen – Judith van der Werf (15 oktober 2017)
Je zult maar zo verkromd zijn dat je niet in staat bent om rechtop te komen en dat al achttien jaar lang. Toch komt een vrouw met dat geloken perspectief naar de synagoge en wordt door Jezus gezien. Als ze weggaat is ze bevrijd van de macht en banden die haar zo lang gebonden hebben. Wat gebeurt daar in die ontmoeting in het leerhuis dat ze nu rechtop gaat? Is zulke heel-wording ook mogelijk onder ons? (Lukas 13:10–17)
Van aangezicht tot aangezicht – Claartje Kruijff (8 oktober 2017)
Tevoorschijn komen, je kwetsbare gezicht laten zien lijkt wel een beetje ‘in’ maar tegelijkertijd kunnen we een behoorlijke druk van buitenaf voelen om onszelf steeds te verbeteren en de beste versie van onszelf te laten zien.
Wat kan leven Coram Deo, voor het aangezicht van God, voor ons betekenen? (Exodus 33, 7-11, 18-20; De idioot in het bad van Maria Vasalis)
Zuurstof voor het hart – Judith van der Wel (1 oktober 2017)
Hanna, Peninna en Elkana zitten verstrikt in gevoelens van jaloezie en verdriet. Als dat je gebeurt, hoe open je dan je hart weer? Hanna en Etty Hillesum geven ieder hun eigen antwoord op die vraag. (Samuel 1, 1-20; uit “Het Verstoorde Leven” van Etty Hillesum)
Spelen – André Droogers (24 september 2017)
André Droogers, emeritus hoogleraar culture antropologie, laat zien wat er gebeurt als je zomaar enkele bijbelteksten op een speelse manier leest. Het blijkt dat je kunt spelen met de tekst, en, beter nog, dat zelfs de auteur speelde bij het componeren. Nu wij nog? (Jona 3,10 – 4,11. Mattheus 20, 1-16)
Op weg gaan met een verhaal in je hart – Marcel Elsenaar (17 september 2017)
In deze dienst markeren en vieren we de overgang van kinderen van de basisschool naar de middelbare school. Dit jaar willen de kinderen dat graag doen in het kader van de vredesweek en vrede in de wereld. Een nieuwe generatie treedt aan.
Een rede tot de gemeente en het verloren schaap – Juut Meijer (10 september 2017)
Wat te doen met je naaste die een misstap begaat, is het thema van deze zondag. De wereld is er vol van. Geweld en terreur zijn dagelijks aan de orde. We zien het nieuws en houden ons hart vast. ‘Spreek hem er onder vier ogen op aan’, zegt Mattheus. ‘Wat jullie op aarde binden, zal in de hemel gebonden zijn’. (Mattheus 18, 15-20)
Doorgaan tot we samen zijn – Henk Hillenaar (3 september 2017)
We openen op deze eerste zondag na de vakantiemaanden ons nieuwe liturgische seizoen en staan stil bij van de psalmen 1 en 2: over de mens die goed doet, niet meedoet met het kwaad, en over de goede mens bij uitstek, de koning-messias.
We bidden de Levende, lieve God: ‘Kom over ons met uw geest’, en we zingen elkaar toe: ‘We zullen doorgaan’.
Volg ons op