Op deze pagina vindt u de Overwegingen van sept 2015 – zomer 2016
Voor het overzicht van het archief, klik op Archief Toespraken
CHRISTIAN WIMAN – MIJN HELDERE AFGROND – Germain Creyghton (28 augustus 2016)
‘Onze geest probeert voortdurend God naar ons niveau te halen, in plaats van hem ons te laten verheffen tot niveaus die we tot dan toe niet konden bereiken.’ Geconfronteerd met een levensbedreigende ziekte, schreef de Amerikaanse dichter Christian Wiman, als een moderne gelovige die zijn twijfels niet uit de weg gaat, een boek vol fascinerende gedachten. We lezen hieruit enkele fragmenten, waarin een ‘brandend verlangen’ naar waarachtig leven doorklinkt: wat betekent het voor ons, als we de ‘aanhoudende, hardnekkige geest’, die sommigen God noemen, erkennen ?
HILDEGARD VON BINGEN – Colet van der Ven (21 augustus 2016)
‘Als ik zwijg wordt ik ziek maar als ik spreek ben ik bang dat ze mij voor eeuwig het zwijgen opleggen’. Woorden van Hildegard von Bingen die geen werkelijkheid zijn geworden. Vandaag lijkt deze abdis uit de twaalfde eeuw definitief aan de vergetelheid ontrukt. Terecht ? Was ze een groot mystica ? Of toch een dweepzieke hysterische kloosterzuster waarvoor haar criticasters haar graag verslijten ? Of gewoon een feministe avant la lettre? Poging tot ontsluiering van een geheimzinnige dame.
EBBENHOUT – Geeske Hovingh (7 augustus 2016)
Vanaf het eerste moment dat de Poolse journalist Ryszard Kapuściński (1932 – 2007) voet ze op Afrikaanse bodem, is hij in de ban van dit continent. Sindsdien heeft hij er veel gereisd en misschien nog wel meer over geschreven: ontroerende, prachtig geformuleerde verhalen. Daarbij gold het gedachtegoed van de Frans-Joodse filosoof Emmanuel Levinas voor hem als leidraad: daarin staat de daadwerkelijke, gewetensvolle ontmoeting met de ander centraal. In deze dienst gaan we aan de hand van het boek ‘Ebbenhout’ met Kapuściński mee op reis naar het veelkleurige en leerzame Afrika.
RUMI – Henk Hillenaar (31 juli 2016)
We lezen een aantal teksten van de dertiende-eeuwse Perzische dichter, theoloog en mysticus Rumi. Hij is een van de meest vertaalde en geliefde auteurs van de Islam, en in de Verenigde Staten is hij zelfs, ook buiten de Islam, de meest gelezen dichter van onze tijd. Rumi bezingt dan ook in alle toonaarden het meest menselijke verlangen: het verlangen naar de geliefde. Dat in en achter die geliefde altijd ook God, de Ene, gezocht wordt en dat menselijke liefde en goddelijke liefde naadloos in elkaar overgaan verklaart de aantrekkingskracht van dit bijzondere oeuvre.
Volheid van Leven – Annewieke Vroom (17 juli 2016)
Speciale zomer-zang-dienst. Het thema is de volheid van God, waaruit wij – zoals we zingen – ‘ontvangen genaden op genade’. Is alles wat ons overkomt genade, of kan dat toch niet zo zijn ? En kunnen we Gods volheid ook ervaren in de volheid van ons eigen zingen? We zullen in de viering een aantal vertrouwde liederen zingen, en ook enkele mantra’s, vooral met woorden uit onze traditie. Omdat je bij het zingen van mantra’s (korte regels die je steeds herhaalt) vrij bent van nadenken over de tekst en melodie, kun je er echt in op gaan en aan overgeven. Zo wordt zingen bidden, in de zin van ‘uitdrukken wat er in je leeft’. U bent van harte welkom om met ons te ervaren hoe dat is.
Over structuur, regels en ruimte – Arjan Broers (3 juli 2016)
‘Je bent in de zomerserie helemaal vrij om te doen wat je wilt’, zeiden mensen enthousiast tegen gastpredikant Arjan Broers. Maar die bleek dat helemaal niet fijn te vinden. Er is iets van structuur nodig, dan pas komt er vorm. En toch, vandaag een zomerse viering over de vloek van de vrijheid, met gedichten van Drs. P. (Mt 5, 17-24; 43-45).
Een Zomerdans – Henk Hillenaar (26 juni 2016)
Op de slotdienst van het jaar, denken we na over een inspirerend ritueel in de mystiek van de Islam: de wervelende dans van de derwisjen rondom hun eigen as, hun eigen hart: daarmee willen deze zich samen vrij dansen van hun ego, van starre ideeën en gewoonten, en open gaan naar een ander leven, een door God geïnspireerd leven. Het roept voor een gemeente als de onze, die een Open Huis wil zijn, de vraag op waar wij ons samen vrij van willen maken – dansen desgewenst – waar wij als kerkelijke gemeente de komende jaren opener zouden kunnen worden, naar elkaar toe, naar de samenleving toe (gelezen: uit de geschriften van de Iraanse mysticus Rumi, en uit de afscheidsrede in het evangelie van Johannes).
Dank (U) – Mirjam Wolthuis (afscheidsviering 19 juni 2016)
Er zitten weinig dank- en lofliederen in het muziekrepertoire van de Dominicus, constateerden we in het Liturgisch Team al eerder. Dankbaarheid uiten is immers best lastig, zeker in groepsverband. En aan wie dan? Hier speelt verlegenheid op diverse fronten. En toch loopt het hart soms over van dankbaarheid (gelezen: Lucas 7;12-20; gedicht ‘Nu’ van Bart Moeijaart).
(Na een dienstverband van bijna twintig jaar heeft Mirjam Wolthuis aangekondigd dat ze op 19 juni haar taak als pastor in de Dominicus zal neerleggen. We zullen haar na zoveel jaren van grote inzet en pastorale zorg zeer gaan missen en hopen op veler aanwezigheid in de viering, waarin Mirjam zelf voor zal gaan. Na afloop zullen we haar toespreken en het glas heffen.
Mirjam heeft een nieuwe voltijdse baan gevonden als coördinator religieus leven bij Klooster Alverna in Aerdenhout. We betreuren haar vertrek, maar vertrouwen erop dat de banden met de gemeente zullen blijven. We gunnen haar deze nieuwe start van harte.)
Icoon van God – André Wesche (12 juni 2016)
In de oosterse kerken spelen ikonen een grote rol. Een ikoon ziet eruit als een afbeelding. Jezus, de gezalfde, heiligen en profeten kijken ons aan. Maar een ikoon is geen afbeelding, geen godsbeeld, geen idool; het is een venster waardoor de Hemel ons aanziet en kan aanspreken. Het schept een ontmoetingsruimte en breekt de denkbeelden stuk. (Brief aan de Kolossenzen 1,12-23)
De Geest en de geesten in Afrika – Jannet Delver (5 juni 2016)
Hoe de Geest waait en hoe religie kan beginnen, daar zijn de geleerden in onze cultuur nog lang niet over uitgesproken, maar veel mensen in Afrika hebben daar wel een uitgesproken mening over, gebaseerd op hun eigen ervaring.
Wat kan die ervaring ons vertellen? (Mozes en de brandende braambos uit Exodus 3)
Over zwijgen gesproken – Geeske Hovingh en Germain Creyghton (29 mei 2016)
De derde samenwerkingsdienst van de Ekklesia Amsterdam en de Dominicus gaat over zwijgen: een begrip dat vele gradaties kent, met aan het ene uiterste de innerlijke verstilling en aan het andere uiterste het stilzwijgen, monddood zijn. In stilte kunnen we een afgrond voelen. Toch zoeken we de stilte ook op, om aandachtig te kunnen zijn. We lezen een psalm, we horen muziek én we zullen zwijgen. Om samen te luisteren naar het fluisteren van de Geest. Geeske Hovingh en Germain Creyghton gaan in dialoog op zoek naar de zachte kracht van de stilte: naar hoe die kan doorwerken in wat we zeggen en doen. (Psalm 83 – bewerking)
Licht en Donker in andere landen – Juut Meijer (Kinderdienst, 22 mei 2016)
Dromen de mensen in andere landen ook? En zijn die dromen dan anders? Welke verhalen vertellen ze elkaar? En hebben ze ook kerken?
Deze kinderdienst is gemaakt voor en door kinderen, die zelf het welkom doen en veel andere taken op zich nemen in de dienst. Zij maken muziek uit andere werelden en zingen in vreemde talen over hoe mensen overal in de wereld verlangen naar het licht. Er is toneel en een mooi verhaal dat net als de bijbel vertelt: als het donker is, verlang je naar het licht.
Wat gaat vanzelf? En kun je het ook licht(er) maken?
Waaien en wachten – Annewieke Vroom (Pinksteren, 15 mei 2016)
(deze overweging is niet online beschikbaar, maar op aanvraag verkrijgbaar bij Annewieke)
De Pinkster-gebeurtenis: ‘Er geschiedt eensklaps vanuit de hemel een ruisen zoals van een geweldig gedreven ademen en vult heel het huis waar zij gezeten zijn geweest. Er laten zich aan hen zien: tongen -die zich verdelen- als van vuur; het zet zich neer op ieder van hen (Handelingen 1:2-3). En dan constateren de bijstanders, joden van alle nationaliteiten en talen, die daar aanwezig zijn: wij hebben allen onze moedertaal gehoord. ‘Wat wil dit zijn?’ (vers 12) Wat is de taal van de moeder? En hoe werkt dat vandaag de dag? (Handelingen 2: 1-12)
Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde – Colet van der Ven (8 mei 2016)
Het visioen van een nieuwe aarde en een nieuwe hemel hooghouden, is dat niet hopen tegen beter weten in? Of is beter weten niets anders dan schouderophalend berusten. En hopen een droom de werkelijkheid binnenhalen. Die droom kerven in een boom, een hart, een stenen tafel. Haar leven en zo de nieuwe wereld dichterbij halen. (Openbaringen 21)
De scheppende kracht van taal – Arjan Broers (1 mei 2016)
Vandaag gaat het over de scheppende kracht van onze taal. Hoe we elke dag opnieuw ruimte geven maar ook beperkingen opleggen aan de wereld om ons heen via de woorden die we gebruiken. Woorden maken heel, maar ook kapot. Welke woorden missen we of zouden we juist moeten missen in deze tijd? Volstaat ons spreken nog? Welke taal heeft onze toekomst nodig?
Het is al begonnen ! – Marcel Elsenaar (24 april 2016)
In de brief aan de Romeinen legt Paulus er de vinger op hoe we ons leven laten beheersen door onszelf te beperken tot onze natuur. Dat, zo schrijft hij, loopt uit op de dood. Maar hij getuigt ook van een andere mogelijkheid: leven in de geest van opstanding en verlossing.
De schepping kreunt en zucht in barensweeën. Ze ziet reikhalzend uit naar bevrijding uit de slavernij van de vergankelijkheid die al begonnen is, maar die wij nog niet zien. Als wij zuchten over ons lot, en hopen op een leven van heelheid en rechtvaardigheid, dan schuilt in die hoop misschien wel redding. Voor onszelf en onze kinderen. Het is al begonnen. (Romeinen 8: 4–25)
De aarde als de wijngaard Gods – Juut Meijer (17 april 2016)
De aarde waarop wij leven, heet bij Jesaja ‘de wijngaard Gods’. Daar kun je niet zomaar mee doen wat je wilt en je alles maar toe eigenen alsof je het voor het zeggen hebt. Er staat iets op het spel. De wijn mag dan rijkelijk vloeien en er wordt goed geboerd, maar intussen vergeten mensen waar het om draait en voor ‘Gods werk’ hebben ze geen oog. (Jesaja 5: 1-12)
Genesis 1 – Niek Schuman (10 april 2016)
Met het scheppingsverhaal van Genesis 1 als visioen staat of valt in feite heel de Schrift. Wie het niet leest zoals het zich aanbiedt, komt in rare discussies terecht én mist de profetisch-kritische en de priesterlijke-bemoedigende pointe ervan. De Schrift sluit af met het visioen van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. We worden uitgedaagd het in dat spanningsveld uit te houden. (Genesis 1)
God ziet het aan: Ja, het is goed! – Annewieke Vroom (3 april 2016)
(deze overweging is niet online beschikbaar, maar op aanvraag verkrijgbaar bij Annewieke)
‘God schept’ volgens de eerste van de twee in de bijbel opgenomen scheppingsgedichten, ‘de mensheid naar diens beeld en gelijkenis’. Wat is dat, beeld en gelijkenis Gods te zijn? Wat weten wij er op grond van dat eerste verhaal over? God is er eentje die schept, en die stilstaat om het aan te zien, en dan zegt God: Ja, het is goed. Kunnen wij zo scheppen? Aan de aarde denken, en kijken, en oordelen – is het goed, wat we scheppen? En als het zo is – bevestigen, erkennen, en het verder laten ontwikkelen. (uit de Naardense Bijbel, Genesis 1 en 2)
Opstanding – Mirjam Wolthuis (Paasmorgen 27 maart 2016)
Met Pasen vieren we het nieuwe begin dat mensen kunnen maken. In wat verloren en kapot leek kan toch een ongedachte levensenergie blijken te schuilen. Het overkomt de Emmausgangers. Ze keren ontgoocheld huiswaarts en krijgen opeens weer moed. Opstanding heeft vele vormen.
Voor de kinderen is er een verhaal. Het grote kleed ligt klaar, zo kunnen ze dicht bij de verteller zitten. En er is voor hen her en der een verrassing te vinden. (Lucas 24, 1-12 en Lucas 24, 13-35)
Nacht van bevrijding – André Wesche (Paaswake 26 maart 2016)
Waken in de nacht om stil te staan, te vieren en te luisteren naar verhalen en liederen waarin de Levende een nieuw begin schept.
Uittocht uit slavernij en uitsluiting. Bevrijding uit wat ons gevangen houdt.
Licht vinden in de duisternis.
(Lucas 23,50-56; Exodus 14,15-31; Jesaja 54, 5-14; Genesis 1,1-5; Lucas 24,1-12)
Welkom in Jeruzalem – Henk Hillenaar (Palmzondag 20 maart 2016)
Het eerlijke welkom dat velen van ons deze jaren aan vreemdelingen bereiden, leidt ook tot veel pijn, teleurstelling, ruzie. Niemand of niets is volmaakt. Tweeslachtigheid is één van de watermerken van een bestaan waarin leven en dood om de voorrang strijden. Palmzondag is daarvan het meest wrange voorbeeld. Jezus viert zijn welkom in Jeruzalem, wetend dat velen daar hem uit de weg willen ruimen. Wat kunnen we daar van leren, daar mee doen? (Mattheus 21)
Gastvrijheid – Gerard Swüste (13 maart 2016)
In Genesis 18 is Abraham bijna overdreven gastvrij. Wat wil je ook, als je er bijna zeker van bent, dat het God zelf is, die op bezoek komt! Hoe gastvrij moeten, kunnen wij zijn? Is het altijd doen alsof ‘God zelf onze gast is’? Zijn er ook grenzen aan de gastvrijheid? (Genesis 18:1-8)
Vluchten – Janneke Stegeman (De Nieuwe Liefde) (6 maart 2016)
‘Sommige mensen moeten vluchten. Ze zijn in gevaar, en om daarvan weg te komen moeten ze gevaren trotseren. Voor andere mensen, voor mij en misschien ook wel voor u, is het de kunst bij onszelf te blijven. Onze samenleving vereert het vluchtige, en verleidt ons steeds weg van onszelf. Dan is er ook nog Mozes, die moest vluchten juist omdat hij zichzelf had gevonden, en een groep waar hij bij hoorde. Vluchten – en waar kom je dan aan? (Exodus 2:11-22)
Thuiskomen – Germain Creyghton (28 februari 2016)
Dat God ons thuisbrengt uit onze ballingschap (psalm 126) – zal dat een droom blijven? Het volk Israël dat terugkeert in Jeruzalem blijkt zich niet zomaar thuis te voelen. Hoe komt dat? In Nehemia lezen we dat vrouwen aan de kaak stellen wat er mis is: geen rechtvaardige verdeling van rijkdom, gebrek aan voedsel voor iedereen. Wat betekent dit voor ons? Kunnen wij thuis zijn, zonder de herinnering te verliezen aan ons vreemdeling-zijn?
Lezing: gedeelten uit Nehemia 5 en 9
Weggaan – Juut Meijer (21 februari 2016)
Weggaan doe je niet zomaar en vrijheid vind je niet zomaar. Ze kunnen zoveel beloven… maar loopt het ook ergens op uit? Het zijn vragen van alle eeuwen en mensen…Daarom moeten we, voor we ruimte zoeken om met anderen in vrijheid te kunnen leven, weten waar het begon, wat onvrijheid is. (Exodus 1:1-16)
Gij zijt zelf vreemdeling geweest – Mirjam Wolthuis (14 februari 2016)
Niemand kan zijn plaats op aarde claimen. We zijn hier tijdelijk en vaak genoeg ook nog speelbal van politieke machten. Allen zijn we vreemdeling op aarde. We leven van elkaars gunsten. Daarom roept de bijbel op om te zien naar wie onderweg zijn naar een leefbare toekomst. Stel je huis open voor hen, neem de vreemdeling op in je midden, want ‘wat je aan hem doet doe je aan Mij’. Ga er maar aan staan! (Lev. 19,33-34 en Mt. 25,31-40)
Koers houden – Henk Hillenaar (7 februari 2016)
Het leven is kiezen. Dat geldt ook voor een leven volgens het evangelie. De afgelopen weken is het vaak gegaan over de keuze tussen zachte en harde krachten in onszelf en in de maatschappij. Om die koers te houden, de geesten in ons zo goed mogelijk te onderscheiden, is Jezus’ Bergrede een goede leidraad. (Mt. 5:1-16)
De Vrouwe en de draak, de kracht van kwetsbaarheid – André Wesche (31 januari 2016)
Is het niet levensgevaarlijk om zacht en open te blijven in een wereld die stijf staat van berekening, controle en zelfredzaamheid? Hoe blijf je vriendelijk terwijl ieder zijn eigen doelen nastreeft? ‘Alles van waarde is weerloos’ schrijft de dichter Lucebert. En de ziener Johannes onthult op Patmos hoe de draak een barende vrouw bedreigt en opwacht.
Zal het kwaad sterker zijn dan de liefde? Hoe te leven in deze strijd? (Apocalyps 12)
Tussen naastenliefde en eigenbelang – Agnes Grond (24 januari 2016)
Overstromingen, aardbevingen, hongerende kinderen, mensen op de vlucht. Voor alles wordt steun gevraagd. Net als voor de voedselbank, de kerk en de thuiszorg. Helpende handen zijn er altijd tekort en taken altijd te over. En wij hebben geleerd alles te geven. Immers wie zijn leven niet wil geven…
Is dat naïef en achterhaald? Of toch niet? (Paulus 2 Kor. 9: 6-15)
Met zachte hand – Mirjam Wolthuis (17 januari 2016)
3e dienst in de serie ‘Zachtmoedigheid en Kracht’, tevens doopdienst.
Zacht en slap handelend gaat aan ons de tijd voorbij en het licht raakt op. Dus moet er zo nu en dan ook een grens getrokken worden. In het verhaal van vandaag besluiten enkele jonge vrouwen de olie voor hun lampen niet te delen met degenen die de olie vergeten zijn. Zachtmoedigheid en solidariteit hebben kennelijk hun grenzen. Zoals een ouder die kan tegenkomen bij het opvoeden van kinderen. En wat gebeurt er op de overvolle bootjes op de Middellandse Zee? Waar zet je een streep? Hoe blijf je integer? (Mt. 25:1-13)
Heb jezelf lief – Claartje Kruijff (10 januari 2016)
2e dienst in de serie ‘Zachtmoedigheid en Kracht’.
Heb je naaste lief als jezelf. Vandaag onderzoeken wij wat er gebeurt als je voor jezelf kiest. Omdat je jezelf ook mag liefhebben. Zelfs als het ten koste van een ander gaat. Soms doe je dingen die anderen niet en misschien wel nooit zullen begrijpen. Waar haal je dan je kracht vandaan om toch voor jezelf te kiezen? (Lk. 6:46-49).
Twee zachtmoedigen: Lingzhao en de Samaritaan – Annewieke Vroom (3 januari 2016)
(deze overweging is niet online beschikbaar, maar op aanvraag verkrijgbaar bij Annewieke)
In deze serie stellen wij kritische vragen bij zachtmoedigheid. Deze eerste zondag onderzoeken wij alvast maar wat het is. Wij lezen er twee verhalen over: dat van de Barmhartige Samaritaan en een kort Chinees verhaal uit de achtste eeuw over de oude boer Pang en zijn dochter Lingzhao, twee iconen uit de zen-traditie. De vergelijking van de twee verhalen blaast ‘onze’ oude parabel nieuw leven in, en werpt nieuw licht op aspecten van zachtmoedigheid. (Lk.10:25-37 & Pang en Lingzhao).
Ere zij God in den hoge – Henk Hillenaar (Kerstmis 2015)
Nacht als vindplaats van licht – Juut Meijer (20 december 2015)
4e Adventszondag, serie ‘Zinnen in de nacht’.
Gelezen: uit Jesaja 65
en teksten van Svetlana Aléxijevitsj en Johannes van het Kruis
Nacht van wijzer worden – Arjan Broers (13 december 2015)
3e Adventszondag, serie ‘Zinnen in de nacht’.
Gelezen: Jesaja 64, 1-7 (NBV)
en een deel uit Nick Cave, Are You the One that I’ve Been Waiting For?
Nacht van waakzaamheid – Germain Creyghton (6 december 2015)
2e Adventszondag, serie ‘Zinnen in de nacht’.
Gelezen: Jesaja 21, 1-12 en Psalm 130
De nacht van troost – André Wesche (29 november 2015)
1e Adventszondag, serie ‘Zinnen in de nacht’.
Gelezen: Jesaja 40,1-11 en Lukas 4,16-21
HOREN en GEHOORD WORDEN – Alex van Heusden en Claartje Kruijff (22 november 2015)
Samendienst met de Ekklesia Amsterdam. De eerste in een serie van drie diensten over ‘horen, zien en zwijgen’. Claartje Kruijff en Alex van Heusden houden de overweging.
Onzichtbaar gegeven in geur en smaak – Juut Meijer (15 november 2015)
Op allerlei wijzen zijn we volgens de Schrift Gods gelijkenis. Ook in geur en smaak. We zingen ervan. Wordt in de Bijbel aanvankelijk gesproken over het brengen van brand en reukoffers tot Gods eer, in het vervolg blijkt de mens zelf ook geur en smaak te kunnen zijn. Mensen zijn het zout der aarde of verspreiden het evangelie als een aangename geur. Voor Jezus’ dood wordt de vrouw genoemd die met geurige olie Jezus’ voeten zalft en volgens Paulus is wie in eenheid met Christus leeft zelf de wierook.
Lezing: 2 Korintiërs 2, 14–17
Water – Colet van der Ven (8 november 2015)
Een van de meest kenmerkende eigenschappen van water is dat het stroomt, bruist, opwelt, vliet. Water staat voor leven, voor beweging en transformatie. Maar ook is water in volksgeloven en religieuze tradities symbool voor reiniging en heiliging. En volgens de Chinese filosofie is water verbonden met ethiek. Wat kunnen wij leren van water?
We lezen fragmenten uit Gesprekken van Confucius.
Overal zijt Gij onzichtbaar gegeven – Mirjam Wolthuis (1 november 2015)
De bladeren vallen en we gedenken onze overledenen – de cyclus van het leven is onmiskenbaar. Bij de auteur van Prediker roept dit een gevoel op van zinloosheid. Alles gaat altijd weer voorbij. Wat zou je je druk maken. Lucht en leegte zijn de begin en slotwoorden van zijn waarnemingen. Terwijl we tegelijkertijd zonder lucht niet kunnen leven. Hoe dan te leven, tussen vergeefse vergankelijkheid en inspirerende ruimte.
We lezen uit Prediker.
Wie weet waar ooit het vuur begon? – Germain Creyghton (25 oktober 2015)
Wat door het vuur wordt aangeraakt blijft nooit hetzelfde: het ontvlamt, brandt in lichterlaaie, wordt verteerd, uitgezuiverd. In het vuur zoeken we licht en warmte, maar we kunnen ons er ook aan branden. Het trekt ons aan en houdt ons op afstand. Die dubbelheid van het vuur is in de Bijbel herkenbaar: in de vuurkolom die het volk de weg wijst, de brandende braamstruik, de vurige taal van de profeten, het vuur van de Geest en het spreken van Jezus zelf : ‘Ik ben gekomen om op aarde vuur te ontsteken, en wat zou ik graag willen dat het al brandde.’ (Lc. 12, 49)
We lezen uit Exodus, Jeremia en Lucas.
Onzichtbaar aanwezig waar mensen elkaar aanraken – Henk Hillenaar (18 oktober 2015)
Ons lichaam heeft de tastzin ons ‘gevoel’ als meest fundamentele zintuig: verspreid over het gehele lichaam, met seksualiteit, even mooi als kwetsbaar, als stuwende en scheppende kracht. In die scheppende kracht, die in alles wat mensen tot stand brengen doorwerkt, mogen we Gods onzichtbare aanwezigheid herkennen, in bewondering en dankbaarheid.
We lezen ‘Liefdesliedjes ‘, geïnspireerd door het Hooglied, van Judith Herzberg.
Oncomfortabele Liefde – Claartje Kruijff (11 oktober 2015)
Liefde! Daar zou ik graag over (s)preken was mijn allereerste gevoel. Op zo’n moment een primaire reactie, recht vanuit het hart. Maar fundamenteel vanuit Liefde leven? Hoe langer ik erover nadenk, hoe oncomfortabeler ik mij voel. Hoe langer ik erover nadenk, hoe groter mijn verlangen wordt.
Lezing: 1Johannes 3,11-24
Jullie zijn kinderen van God! – André Wesche (4 oktober 2015)
Kijkt de levende (God) anders naar ons, dan wij, moderne burgers van een welvarend en beschaafd land, naar ons zelf kijken? Wij zijn individuen geworden die het leven zelf organiseren en ter hand nemen. Het is ons leven en wij zijn verantwoordelijk voor het welslagen (succes) ervan. Zo presenteren we ons op facebook. Ieder is de schepper van zijn eigen leven, zo lijkt het. Een zwaar juk, dat maar amper lukt. En nu vertelt Johannes dat we geen zzp-ers van ons eigen levensgeluk zijn, maar geliefde kinderen die door God zijn verwekt en zijn zaad mogen laten ontkiemen in onszelf en in anderen.
Lezing: 1 Johannes 2,28-3,10
Blijf in de waarheid – Manuela Kalsky (27 september 2015)
Wie heeft het bij het juiste eind? De gemeenschap is verdeeld. De visies over het ware geloof lopen uiteen en de emoties hoog op. Grote woorden vallen: antichrist, valse profeten, valse messiassen – het gevecht tussen goed en kwaad is in volle gang.
En nog steeds spreken deze apocalyptische beelden in tijden van crisis tot de verbeelding.
Ook 2000 jaar na dato vragen we ons af: Wat is waarheid? Wat is leugen? En vooral: hoe kom je daarachter?
Lezing: 1.Johannes 2,18-27
Twaalfjarigen viering 2015 – Alle van Steenis (20 september 2015)
De overgang van basisschool naar het vervolgonderwijs wordt in de Dominicus gevierd als een belangrijke ‘rite de passage’. Daarom zullen de jongeren zelf het woord voeren en voor het eerst zelf brood en wijn uitdelen. Nieuwe kansen, nieuwe ontdekkingen die passen bij een nieuwe levensfase.
Lezingen door zeven startende middelbare scholieren. Bovendien spelen zij viool, piano, fluit en trom en zingen ze solo’s.
Erkennen wat is – Annewieke Vroom (13 september 2015)
(deze overweging is niet online beschikbaar, maar op aanvraag verkrijgbaar bij Annewieke)
Johannes schrijft aan de gemeente waarom Jezus van belang is bij het leven op Gods weg. We onderzoeken zijn antwoord op deze vraag door beter te kijken naar de sterke contrasten die hij schetst, bijvoorbeeld tussen licht en duisternis; liefde en haat; en houden van de wereld versus houden van de mensen die daarin wonen.
Lezing: 1.Johannes 2,1-17
Uw licht weerkaatsen – Germain Creyghton (6 september 2015)
Meteen vanaf het begin van de eerste Johannesbrief klinkt het enthousiasme door van de eerste getuigen die Jezus hebben gezien, gehoord en aangeraakt. Een lijfelijke ervaring waar je niet omheen kunt als je iets wilt zeggen over de verbondenheid van mensen met God en met elkaar. ‘God is licht’, wordt ons gezegd. Ja – maar wat betekent dit als wij ons hierdoor geroepen voelen tot een gemeenschap van mensen?
Lezing: 1.Johannes 1,1-10
Volg ons op