Toespraken 2010-2015

Op deze pagina vindt u het archief van de Overwegingen – vanaf sept 2010 t/m zomer 2015
Voor het overzicht klik op Archief Toespraken

Toespraken uit het preekseizoen 2014/2015

Zomerdienst met teksten van Ralph Waldo Emerson – Henk Hillenaar (19 juli 2015)
We lezen vandaag een aantal fragmenten uit essays van Ralph Waldo Emerson (1803-1882). Deze vrijzinnige predikant uit Boston is, nadat hij dat ambt verlaten had, als redenaar, dichter en essayist de meest invloedrijke denker over godsdienst en levensbeschouwelijke vragen geworden die Noord-Amerika gekend heeft. Zijn invloed duurt tot op de dag van vandaag voort.
Veel vragen die wij ons nu stellen over God, Kerk en maatschappij vinden we terug in essays van zijn hand, die onder meer de titels ‘Natuur’, ‘Zelfvertrouwen’, ‘De dichter’ en ‘De Ziel van al wat is’ dragen.

Be in love / Wees liefdevol – Juut Meijer (28 juni 2015)
Kun je dat wel zeggen zo? Liefde gebeurt toch? Die laat zich toch niet afdwingen?
Toch is dit de imperatief waar we ons op deze laatste zondag door willen laten aanspreken voor we de zomerrust ingaan. Leven en werken vanuit het hart met toewijding en ruimte als gevolg.
Lezing: Spreuken 4, 1-9 en 20-27

Be responsible / Wees verantwoordelijk – Jean-Jacques Suurmond (21 juni 2015)
‘Onthoud een ander niet waarop hij recht heeft, maak geen ruzie, wees niet jaloers’… van zulke moralistische regels gaat je hart niet sneller kloppen. We ervaren ze als saai, of ze roepen verzet op, of we gaan ze ijverig naleven omdat we ‘goed’ willen zijn. Zo blijven we gevangen in onszelf waardoor we het ‘juiste moment’ (kairos) missen. We kunnen dan zelfs het tegenovergestelde bereiken van wat we beogen. Wijsheid, daarentegen, kan om zichzelf lachen. Wijsheid is vrijheid en begint met het inzicht dat alleen God het goede in ons kan doen. Zo worden we zijn antwoord op elke situatie.
Lezing: Spreuken 3, 27 – 35

Be reasonable / gebruik je hart! – Gerhard Scholte (14 juni 2015)
Kairos is dat ene soms onverwachte moment om te handelen. Een moment van Nu of Nooit. Maar hoe weet je dat een gegeven moment een kairosmoment is? Gebruik je verstand.
Be reasonable! Maar ook geldt: be reasonable en vertrouw op je gevoel! Of: vertrouw niet alleen op eigen inzicht. En vooral: be reasonable en neem kritiek en feedback ter harte! Er is één maar: als je al deze inzichten tegelijk paraat moet hebben, mis je je eigenste kairos-moment geheid.
Lezing: Spreuken 3, 27-35

Be Intelligent / De Tijd Nemen – Gerard Swüste (7 juni 2015)
Het boek Spreuken raadt ons in al zijn Wijsheid aan om je niet te laten meeslepen in alles wat zich aandient, maar je eigen tijd te bepalen, je tijd te nemen. Zo kun je je openstellen voor wat zich aandient zonder dat het je overspoelt.
Lezing: Spreuken 2, 1-12 en “Tijd is” uit Het vertrapte mysterie van H.C. ten Berge.

Wijsheid roept in de straten – Claartje Kruijff (31 mei 2015)
De volgende spreuk circuleerde op het internet: We are drowning in information while starving for wisdom (Wij verdrinken in de hoeveelheid informatie terwijl wij naar wijsheid hongeren).
In het boek Spreuken lezen we: De Wijsheid roept in de straten, over de pleinen klinkt haar stem. Hoe hoor ik de Stem die ik horen wil tussen alle stemmen om mij heen en in mijzelf?
Lezing: Spreuken 1, 1-7 en 20-33

Welkom, Oorsprong van binnen – André Wesche (Pinksteren, 24 mei 2015)
André Wesche houdt de overweging en het Dominicuskoor bezingt samen met de gemeente het waaien van de Geest.
Enkele liederen die zullen klinken:
‘Wees hier aanwezig, licht van de wereld, licht in ons midden, kom ons bevrijden.’
‘Hierheen adem, steek mij aan, stuur mij, uit jouw verste verte, golven licht.’
‘Wat altijd is geweest, het waaien van de geest gebeurt aan ons vandaag. Dat vuur van het begin. Hij maakt zijn woorden waar, wij spreken met elkaar een taal van hoop en vrede.’
Lezingen: Handelingen 2,1-11; Genesis 2,4-8; Johannes 20,19-23.

Brieven over en weer (Liefde) – Mirjam Wolthuis en Alex van Heusden (17 mei 2015)
De laatste van drie gezamenlijke diensten met de studentenekklesia. In de eerste gemeentes die ontstonden na Jezus’ dood, worden heel wat brieven geschreven. Door Paulus en Johannes, door Petrus en Jacobus. Ze zijn onderbouwend, kritisch en bevlogen, schrijven waar het op aan komt en houden elkaar ook een spiegel voor. In deze traditie willen ook wij vanuit onze twee gemeentes brieven schrijven in deze gezamenlijke diensten.

Ik ben wat ik doe (Dorothee Sölle) – Gerard Swüste (10 mei 2015)

Overweging bij teksten van Simone Weil – Germain Creyghton (3 mei 2015)
Simone Weil (1909-1943) probeerde als filosofe eerst vanuit zichzelf al denkend dichter bij de werkelijkheid te komen, maar vond die pas door dit denken ook los te laten: door zich te geven aan anderen, in het onderwijs, in het verzet, in het werken en leven met fabrieksarbeiders in ellendige omstandigheden. Dat doet ze niet om ‘goed te doen’, maar omdat in het lijfelijk delen van de armoede van een ander iets gebeurt dat zij ‘de aanraking van de ziel met God’ noemt. Het gaat niet om ‘God zoeken’, maar om aandacht: ‘dat de geest leeg is, dat je eigen gedachten plaats hebben gemaakt voor de ander.’

Wie is hier nou de mysticus? Hm? – Arjan Broers (26 april 2015)
Mystiek gaat over de reis naar binnen. Naar de diepe ervaring dat onder alle verscheidenheid en paradoxen heen alles bij elkaar hoort. Eigenlijk zou godsdienst daartoe moeten leiden: eerst gelooft u een autoriteit, gaandeweg komt u tot innerlijk weten.
Arjan Broers maakt, aan de hand van Gerard Reve en Pater van Kilsdonk, voelbaar dat u zelf een mysticus bent. Als u maar wilt leren kijken met wat sommige oude kerkvaders uw ‘derde oog’ noemen.

Hindoe-devotie voor de persoonlijk en onpersoonlijke God – Annewieke Vroom (19 april 2015)
(deze overweging is niet online beschikbaar, maar op aanvraag verkrijgbaar bij Annewieke)
‘Beschaamd staan zij die beelden aanbidden en zich beroemen op god van niets. Voor Hem moeten alle goden zich buigen’, horen we in psalm 97. Treffen we die Levende God ook in een oude hindoe-traditie van Zuid-India? We leven vandaag gedichten van de vijftiende eeuwse Tallapaka Annamayya, die volgens de legende dagelijks een gedicht schreef voor Venkatesvara-Vishnu. Deze ‘God van de berg’ is een lokale verbeelding van Vishnu, een van de drie gezichten van God in de hindoe-traditie: de Schepper (Brahma), de instandhouder (Vishnu) en de vernietiger (Siva). Dertienduizend van zijn padam, ‘lofdichten’ zijn bewaard gebleven in de lokale taal, het Telegu, in koperen platen gekrast. Zij kenmerken zich door simpele taal en gaan over het wisselspel tussen verlangen naar en vervulling door de godheid, die afwisselend persoonlijk en onpersoonlijk verbeeld wordt.
Lezing: psalm 97 en enkele lofdichten van Annamayya

Mystiek vandaag – Etty Hillesum – Henk Hillenaar (Beloken Pasen 12 april 2015)
Onze godsdienstige inspiratie als Christenen wordt gedragen door de Joodse Bijbel. Het is daarom zinvol een serie over mystiek ook te beginnen met Joodse mystiek: ditmaal niet met het chassidisme en teksten van Martin Buber maar, veel dichter bij huis, met deze vrijzinnige en zelfs vrijgevochten Amsterdamse, wier grote passie, tot in het concentratiekamp, God was.
Lezing: fragmenten uit dagboeken van Etty Hillesum

In het licht van Pasen – Claartje Kruijff (Pasen 5 april 2015)

Landkaart, wichelroede of vertrouwen – Mirjam Wolthuis (Paaswake 4 april 2015)

Met zijn allen! – Gerard Swüste (Palmpasen 29 maart 2015)
Jezus van Nazareth staat voor Pilatus. Lucas vertelt, dat Pilatus tot drie maal toe zegt dat hij Jezus wil vrijlaten. Maar hij laat zich overstemmen door de schreeuwende menigte. Hoe machtig kan de stem van het volk zijn? En is dat altijd verkeerd? Kunnen wij ons nog een eigen afgewogen mening vormen in de stortvloed van informatie die bijna dagelijks op ons af komt?
Lezing: Lc 23, 13-25

Kinderoverweging: ‘Ik ben boos’ – Annewieke Vroom (22 maart 2015)
(deze overweging is niet online beschikbaar, maar op aanvraag verkrijgbaar bij Annewieke)
Vandaag is er een speciale kinderviering die voor en door de kinderen is gemaakt: er is een kinderkoor, sommigen bespelen zelf hun instrument en de kinderen zullen ook op het podium een plek krijgen. De kinderen blijven de hele dienst in de kerk.
De toespraak van Annewieke Vroom die over boos-zijn gaat, knippen we in twee stukjes zodat iedereen alles goed kan volgen.
De korte kinderoverweging gaat over het verhaal van de ‘verloren’ zoon, die in het begin van het verhaal vooral een avontuurlijke zoon lijkt. Maar met zijn avonturen gaat het mis. Toch krijgt hij een feestje bij thuiskomst. En de broer die gewoon netjes zijn best doet, dag in dag uit, die vindt dat oneerlijk. Zouden jullie ook een beetje boos zijn?
Lezing: Lucas 15, 11-32 De verloren zoon

Er mogen zijn – de noodzaak van erkenning – Juut Meijer (15 maart 2015)
Gemeenschap en wederzijdse genegenheid kunnen alleen bestaan als alle mensen de moeite waard zijn en zich gezien weten. Als de geziene koning Saul zich door David voelt ingehaald, gaat het mis. David, een gewone jongen uit het volk, doet het op sommige fronten beter. En overal lijken de vrouwen meer voor hem te dansen en te zingen dan voor koning Saul. Saul kan hem niet meer zien en niet meer horen.
Lezing: 1 Sam. 18

Niemand – iemand – Mirjam Wolthuis (8 maart 2015)
Je komt de Dominicus niet binnen zonder zicht op de rode lampen van de prostituees. 70% van deze vrouwen zit hier niet vrijwillig, wordt gezegd. Hoe lopen we langs deze ramen? Waar begint het tot object maken van mensen? Een speciale dienst bij gelegenheid van Internationale Vrouwendag over vrouwenhandel op initiatief van de werkgroep diaconaat.
Lezing: Exodus 3

Het kwaad in de mens – Henk Hillenaar (1 maart 2015)
De broedermoord van Kain ‘met de donkere blik’ is het eerste kwaad waarover de Bijbel verhaalt na het verbreken van de paradijselijke eenheid tussen God en mens. Naar die eenheid blijft de mens terug en vooruit verlangen. Het verlangen naar eenheid, en de open blik die dit vraagt, blijkt steeds weer de weg uit het kwaad te zijn.
Lezing: Fragmenten uit Genesis 3 en 4

Kennis van goed en kwaad – Colet van der Ven (22 februari 2015)
Er bestaan vele verhalen over het menselijk kwaad. Over, zoals Primo Levi dichtte, ‘de zwarte raad die de vreugde van de slaap beneemt, brood en wij bederft en iedere avond het hart bezwaart’. Wat zijn voorwaarden om – in dagelijkse en minder dagelijkse situaties – te kiezen voor het goede? En hoe kunnen wij ons bewustzijn scherpen, ons geweten scholen? Het goede nieuws van het verhaal van de zondeval is dat met de kennis van goed en kwaad ook de vrijheid in het leven werd geroepen.
Lezing: Genesis 3.

Aswoensdagviering – Germain Creyghton (18 februari 2015)

Brieven over en weer (Hoop) – Gerard Swüste en Geeske Hovingh (15 februari 2015)
De tweede van drie gezamenlijke diensten met de studentenekklesia. In de eerste gemeentes die ontstonden na Jezus’ dood, worden heel wat brieven geschreven. Door Paulus en Johannes, door Petrus en Jacobus. Ze zijn onderbouwend, kritisch en bevlogen, schrijven waar het op aan komt en houden elkaar ook een spiegel voor. In deze traditie willen ook wij vanuit onze twee gemeentes brieven schrijven in deze gezamenlijke diensten.

Niet rusten, niet slapen – Juut Meijer (8 februari 2015)
‘Het was in Antiochië dat de leerlingen voor het eerst christenen werden genoemd.’
Door ‘standvastigheid en trouw’, door een goede organisatie en ‘onderricht aan tal van mensen’ lukt het de leerlingen, ‘vervuld van de heilige Geest’, om in Antiochië een christengemeente te stichten, bestaande uit Joden en Grieken.
Lezing: Handelingen 11, 19-26.

De Geest werkt grensoverschrijdend – Bettine Siertsema (1 februari 2015)
‘God heeft me duidelijk gemaakt dat ik geen enkel mens als verwerpelijk of onrein mag beschouwen.’
De Geest geeft de moed om door de gesloten muur van iedere ‘eigen kerk’ heen te breken en de ‘ander’, ook als die ons vreemd is, mee te nemen in een beweging waarin wij meer en meer kunnen ontdekken wat ons oorspronkelijk verbindt.
Lezing: Handelingen 10.

Waarom zou ik niet gedoopt kunnen worden? – Claartje Kruijff (25 januari 2015)
‘Kijk, water! Waarom zou ik niet gedoopt kunnen worden?’
De Geest brengt de volgelingen van Jezus op plaatsen waar ze van betekenis kunnen zijn. Filippus helpt de Etiopische eunuch om de schriften te verstaan en te ontdekken dat deze teksten over het leven van iedere lezer kunnen gaan. Tijdens deze dienst worden kinderen gedoopt.
Lezing: Handelingen 8, 26-39.

Niet te koop – André Wesche (18 januari 2015)
‘U denkt te kunnen kopen wat God geschonken heeft?’
Filippus brengt het goede nieuws naar Samaria. Het slaat aan. Zelfs de populaire en in magie bedreven Simon sluit zich aan. Als Petrus komt, ontvangen alle gedoopten de Geest door handoplegging. Simon ziet wel handel in deze handoplegging. Petrus steekt er een stokje voor. Dit geschenk is niet voor de verkoop. Het ego als spelbreker?
Lezing: Handelingen 8, 4-25.

De radicaliteit van Lucas – Manuela Kalsky (11 januari 2015)
‘Wie een stuk grond had verkocht het; het geld werd naar behoefte onder de gelovigen verdeeld.’
Het is te mooi om waar te zijn: in de eerste gemeenten was de omgang van de gelovigen met elkaar het paradijs op aarde. Waarheid of fictie? Wat is de boodschap van deze tekst? Waarvan wil de auteur getuigen?
Lezing: Handelingen 4, 32-37.

Getuigen – Waarvan? – Germain Creyghton (4 januari 2015)
‘Geld heb ik niet, maar wat ik wel heb, geef ik u!’
De apostelen worden getroffen door de lamme bedelaar bij de tempelpoort. Zij kijken hen aan en vragen hem dat ook te doen. Hij verwacht een aalmoes, maar zij beantwoorden zijn vraag door iets anders te doen: ze brengen beweging terug in zijn vermoeide lijf. Zo treden ze in het voetspoor van Jezus en geven ze de aanzet voor een veel grotere beweging die niemand onberoerd laat…
Lezing: Handelingen 3, 1-10.

Rond Psalm 103 – Mirjam Wolthuis (28 december 2014)
Aan de hand van Psalm 103 overpeinzen we het verglijden van de tijd (’niet de tijd gaat voorbij, maar wij-zelf gaan voorbij’ zegt de schrijver Octavio Paz) en de toezegging dat Gods liefde eeuwig duurt. Dat eerste voelen we aan den lijve. Maar die durende liefde van God? Wat betekent dat? En is die ook te ervaren?
Lezing: Psalm 103.

Woord van oudsher aan mensen gegeven – Juut Meijer (Kerstavond 24 december 2014)
Midden in de waan van de dag, wordt een kind geboren.
Voor Johannes is dit het aloude Woord dat onder de mensen komt.
Het woord van het licht en van bevrijding, dat altijd al ‘bij God’ was, wordt mens onder de mensen.
Dit vieren we vannacht.
Lezing: Lucas 2 en Johannes 1.

Het eerste lied – Gerard Swüste (21 december 2014)
Soms schieten woorden tekort om uitdrukking te geven aan wat je wilt zeggen. Gelukkig kun je het altijd nog zingen. Over dat de weg van slechte mensen een doodlopende weg is (Psalm 1) of dat kleine mensen groot woorden (Magnificat). Heerlijk om dat te zingen. Denken we ook dat het waar is?
Lezing: Psalm 1 / Magnificat.

De eerste stem – Henk Hillenaar (14 december 2014)
De ‘eerste stem’ kan alleen Gods eigen stem zijn: Aan God wordt nogal eens het woord gegeven in de Bijbel. Nergens gebeurt dit zo nadrukkelijk, zo intrigerend en tegelijk zo prachtig als in het boek Exodus, waar de God van Abraham, Isaac en Jacob vanuit een brandend braambos aan Mozes zijn naam openbaart: ‘Ik ben die er zijn zal’. God valt hier letterlijk samen met wat wij het ‘zijns-mysterie’, het mysterie van het bestaan – ons bestaan – noemen. De naam die in deze tekst klinkt wijst bovendien niet langer terug naar het verleden, naar de voorouders, maar legt de nadruk op de toekomst, op belofte, op ‘advent’. God is nog komende, zoals ook ons leven steeds opnieuw komende is, anders wordt, en nieuw. Met Kerstmis straks vieren we niet de God van onze jeugd, maar een andere, nieuwe God. De diepere zin van Kerstmis zou wel eens kunnen zijn dat we het aandurven echt anders over God te gaan denken.
Lezing: Exodus 3, 1-16.

De eerste mens – Colet van der Ven (7 december 2014)
God had zijn werk weliswaar voltooid maar de mens moest nog beginnen. En leven is – volgens de joodse filosofen Hannah Arendt en Ernst Bloch – één groot opnieuw beginnen. Wij zijn niet, wij worden, zoals alles in de wereld in wording is. De hele geschiedenis van de mensheid is een geschiedenis van het overschrijden van grenzen. Op weg naar ‘het eigenlijke’: het rijk van de mens in de woorden van Bloch, het Koninkrijk Gods in de taal van de bijbel.
Lezing: Genesis 2, 5-7.

De eerste dag – Mirjam Wolthuis (30 november 2014)
In het scheppingsverhaal is alles er voor het eerst: licht, donker, dag, nacht, sterren, vissen etc. Ook al weten we inmiddels dat alles ontstaan is uit een lang proces van evolueren, toch is ons leven vol van nieuw begin. Zonder die ervaring van steeds opnieuw de dag te kunnen begroeten zou er geen hoop zijn op verandering.
Lezing: Gen 1, 1-5 en Kavafis.

Brieven over en weer (Geloof) – Kees Kok en Juut Meijer (23 november 2014)
De eerste van drie gezamenlijke diensten met de Studentenekklesia in het seizoen 2014/2015.
In de eerste gemeentes die ontstonden na Jezus’ dood, worden heel wat brieven geschreven. Door Paulus en Johannes, door Petrus en Jacobus. Ze zijn onderbouwend, kritisch en bevlogen, schrijven waar het op aan komt en houden elkaar ook een spiegel voor. In deze traditie willen ook wij vanuit onze gemeentes brieven schrijven in de volgende drie gezamenlijke diensten.

Weten en geloven – Germain Creyghton (16 november 2014)
Of de grens tussen geloven en weten wel zo scherp is, als hij vaak wordt getrokken, kun je betwijfelen. De Bergrede daagt ons uit de spanning vol te houden en te vertrouwen op het onverwachte.
Lezing: Matteüs 7,13-20

Gods glimlach over ons – Agnes Grond (9 november 2014)
Als de dichteres Jacqueline van der Waals heeft gehoord dat zij dood zal gaan, ervaart zij alles intenser en mooier, is ze vertrouwder en vriendelijker tegen vrienden en vreemden, en vaak, schrijft zij: ‘gevoel ik plots Gods glimlach over mij’. Moet je aan de rand van de afgrond staan om zo te leven?
Lezing: Matteüs 7,1-6 en gedicht van Jacqueline van der Waals

Laat me los en houd me vast als het nodig is – Claartje Kruijff (2 november 2014)
Terwijl wij ons van kinds af aan hebben leren hechten en liefhebben worden we door ons leven heen telkens weer geconfronteerd met allerlei vormen van eindigheid. ‘Leren loslaten’. Het is een veelgehoord mantra. Makkelijker gezegd dan gedaan. Is er door alle verlies en pijn heen ook winst te behalen?
Lezing: Matteüs 6,24-29

Verzamel schatten in de hemel – Arjan Broers (26 oktober 2014)
Stel je voor dat je op je sterfbed ligt en kunt zeggen dat je een rijk leven hebt gehad. Waar bestond die rijkdom uit? En als je dat nu al weet, waarom investeer je daar dan zo weinig in? Een meditatie over het verzamelen van schatten in de hemel van nu.
Lezing: Matteüs 6,19-23 en iets uit Midas Dekkers, De kunst van het ontlasten

Ik en de ander – André Wesche (19 oktober 2014)
Kun je jouw medemens nog terugvinden in die ander die je tegenstaat? Maar wie ben ik? Alleen op de wereld of toch geliefd en in gesprek met mezelf, met anderen en deel van vele werelden?
Lezing: Matteüs 5,43-48

Innerlijke ruimte – Gerard Swüste (12 oktober 2014)
‘Zout zijn jullie, licht zijn jullie’, zegt Jezus tot zijn toehoorders.
Jezus heeft het niet over ‘worden’, maar over ‘zijn’.
Op zoek naar de innerlijke ruimte om zout en licht te zijn.
Lezing: Matteüs 5,13-16 en ‘Wit dal’ van de Schotse dichter Kenneth White.

Gemeente als beweging van groot en klein – Juut Meijer (5 oktober 2014)
Vandaag worden er kinderen gedoopt. De doop, die vanouds een inwijding in de kring van de gemeente is, werd al vroeg aan kinderen bediend. Zij horen erbij, moet de gedachte zijn geweest, ook als het volwassenen zijn die hen meenemen.
In deze viering staan we stil bij de betekenis van de doop als een weg van eeuwen, waar telkens nieuwe gemeenschappen doorgangs-huis zijn.
Lezing uit Lucas 18

Daarom sta ik hier – Germain Creyghton (28 september 2014)
De Dominicusgemeente is een ‘huis waar de deur open staat’. We gaan er binnen in vrijheid, in de hoop iets te ervaren van de geest die ons bemoedigt en vreugde geeft. Maar aangemoedigd door wat we horen en zien, door wat we delen en zingen, gaan we dat huis ook steeds weer uit: om in de wereld getuige te zijn van de geest die in ons leeft en om die steeds ‘als nieuw’ te ontdekken in anderen.
Vandaag horen we vier 12-jarigen iets vertellen over het ‘geheim’ van waaruit zij op weg gaan. En we spiegelen hun verhalen aan die van de eerste leerlingen van Jezus.
Lezing: Hand. 2, 1 – 13

Te doen gerechtigheid – Gerard Swüste (21 september 2014)
In zijn Bergrede houdt Jezus een pleidooi voor zorgeloosheid: eten, drinken, kleding, het komt allemaal wel.
Laat je zorg liever uitgaan naar het doen van gerechtigheid. Als je dat doet, komt de rest vanzelf.
Is dat ook zo of overdrijft Jezus? Wat betekenen deze woorden voor een gemeente die ‘Hem achterna’ wil?
Lezing: Mattheus 6, 24 – 34

Binnenkamer – Mirjam Wolthuis (14 september 2014)
Geen opzichtigheid wil Jezus volgens Mattheus: ‘doe recht in het verborgene, bid in het verborgenen’. Is het daarom dat de dikke muren van de Dominicuskerk voor een argeloze voorbijganger veel verbergen van wat hier gebeurt?
Soms is dat bijzonder spijtig. Soms is het ook een voordeel. Want de beslotenheid van deze ‘binnenkamer’ maakt bezinning mogelijk, een rustig gesprek of aandachtige studie. En gebed, dat in allerlei gestalten de motor is van een geloofsgemeenschap.
Lezing: Mattheus 6, 1 – 16.

Gemeente zijn – Henk Hillenaar (7 september 2014)
‘Compassie’- mede-voelen, mede-lijden – wordt in onze dagen herkend als de ‘deugd’ die mensen in al hun verscheidenheid samenbrengt, en openheid bewerkstelligt jegens andersdenkenden, anders-levenden, jegens vreemdelingen die vanuit eenzelfde gemis en verlangen naar erkenning, liefde, gemeenschap hun bestaan leiden.
Ook als gemeente delen wij in eerste instantie wat we niet hebben: het gebrek aan vrede, geluk, eenheid in deze wereld waaraan ook Jezus-Messias ten gronde is gegaan. Maar juist uit dat gedeelde niet-hebben en niet-zijn kunnen geloof, hoop en liefde groeien, kan gemeente ontstaan.
Lezing: Lucas 10

Toespraken uit het preekseizoen 2013/2014

Het Hoogste Lied – Gerard Swüste (29 juni 2014)
Lezing: fragmenten uit het Hooglied

Sacramentszondag – Arjan Broers (22 juni 2014)
Lezing: Mattheüs 14, 13-21

De Vader, de Zoon en de heilige Geest – Henk Hillenaar (15 juni 2014)
Een dienst rond zondag ‘Trinitatis’ (Drievuldigheidszondag).
We lezen uit Johannes 14 en Mattheus 16.

Pinksteren – Juut Meijer (8 juni 2014)
7e dienst in de serie ‘De wereld zou te klein zijn’ – Levenskunst na Pasen.
Lezing: Johannes 14,18-31

Een tweede kans krijgen – Geeske Hovingh (1 juni 2014)
6e dienst in de serie ‘De wereld zou te klein zijn’ – Levenskunst na Pasen.
Lezing: Johannes 21,20-25
(4e dienst samen met de Studentenekklesia)

Heb jij mij lief? – Manuela Kalsky (25 mei 2014)
De wereld zou te klein zijn …
… als Jezus’ daden een voor een zouden worden opgeschreven.
Lezing: Johannes 21:15-19

Op de oever – Claartje Kruijff (18 mei 2014)
4e dienst in de serie ‘De wereld zou te klein zijn’ – Levenskunst na Pasen.
Lezing: Johannes 21:1-14

‘Niet zien en toch vertrouwen’ – Karel Smouter (11 mei 2014)
3e dienst in de serie ‘De wereld zou te klein zijn’ – Levenskunst na Pasen.
Lezing: Johannes 20,24-29

De angst voorbij – André Wesche (4 mei 2014)

wentel de steen van mijn graf
wentel die last van mij af
ik wil, van windsels bevrijd,
deel aan de werkelijkheid.
(Hella S. Haasse)

Lezing: Johannes 20,19-23
(3e dienst samen met de Studentenekklesia)

Loslaten – Mirjam Wolthuis (Beloken Pasen 27 april 2014)
1e dienst in de serie ‘De wereld zou te klein zijn’ – Levenskunst na Pasen.
Lezing: Johannes 20,11-18

Opstanding: niet te geloven – Gerard Swüste (Paasmorgen 20 april 2014)

Zijn met allen tegen de dood – Germain Creyghton (Paaswake 19 april 2014)

‘Het is volbracht’ – Arjan Broers (13 april 2014)

Wat is een geslaagd leven? Wanneer is het ‘volbracht’? Als je toegejuicht en bejubeld wordt? Als mensen Hosanna roepen? We hopen dat wel, en Hollywoodfilms versterken dat verlangen. Maar als we beter kijken, zien we dat de meesten van ons niet ‘slagen’ en dat er nog steeds lijden, onrecht en dood is. Arjan Broers mediteert in zijn toespraak op ons hoopvolle gebroddel. Lezing uit Joh 19.

‘Ik heb dorst’ – Huub Oosterhuis (6 april 2014)

‘Wie is die gekruisigde die daar schreeuwt: “Ik heb dorst”?
Het is de messiaanse voorbeeld-mens die dorst naar gerechtigheid.
Die bereid is zijn leven te geven voor een nieuwe wereld,
door hem zelf ‘Koninkrijk van God’ genoemd.’ Lezing uit Joh 19.
(2e dienst samen met de Studentenekklesia)

‘God mijn God waarom heb jij mij verlaten?’ – Mirjam Wolthuis (30 maart 2014)

Van Jezus wordt verteld dat hij een innige godservaring kende. Een groot geloof had hij en toch voelde hij zich aan het kruis ‘godverlaten’. Twijfelt Jezus daar – zoals velen van ons zo vaak doen? Of gaat het hier om iets anders ons bijna modieuze wikken en wegen inzake geloof? Jezus lijkt hier te strijden om juist dát geloof te bewaren dat geen garanties biedt, of zekerheden. Niet bepaald een benadering waar je een solide kerkelijk instituut op kunt bouwen. Lezing uit Marcus 15.

‘Vrouw, dat is uw zoon. Dat is uw moeder.’ – Annewieke Vroom (23 maart 2014)
(deze overweging is niet online beschikbaar, maar op aanvraag verkrijgbaar bij Annewieke)
In dit kruiswoord verbindt Jezus zijn moeder en leerling aan elkaar op zeer intieme wijze: uw moeder, uw zoon. Een verbintenis voorbij familiebanden, zoals de christelijke leefwijze zo hoog houdt. Broeders en zusters in God- voor sommigen wellicht het hoogste goed, maar soms lijkt meer de vraag: willen we daar genoegen mee nemen, en zo ja, waarom en hoe. Lezing: Joh 19, 26-27.

‘Ik verzeker je, nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn’ – Claartje Kruijff (16 maart 2014)

‘Ik verzeker je: Nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn’. Het zijn van die woorden die mij als muziek in de oren klinken. Want stel je voor dat je die belofte op je sterfbed zou krijgen- zoals de man die naast Jezus aan het kruis hangt en toch deze belofte krijgt. En dat we dus nu al zouden weten dat er straks een belofte uitstaat. Wat zou het kunnen betekenen om met een belofte op zak te leven? Lezing uit Lucas 23.

‘Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen’ – Henk Hillenaar (9 maart 2014)

Net als het mysterie van het leven, en het mysterie dat wij God of de Levende noemen, zijn het kwaad en de dood een mysterie dat wij nooit echt zullen begrijpen, dat ons te boven gaat.
We weten dan ook heel vaak niet, of maar zeer ten dele, wat wij doen als we kwaad bedrijven – zondigen – en vergeving nodig hebben : als individu maar meer nog als lid van een gemeenschap, een volk.
Het evangelie doet ons echter wel begrijpen dat het eerste woord dat Jezus op het kruis uitspreekt – de aanroeping ‘Vader’ – ons kan helpen om de ruimte van overgave, liefde en innerlijke vrijheid, te betreden waarin we gaan beseffen wat kwaad doen en wat vergeving schenken en ontvangen in ons leven kunnen betekenen. Lezing uit Lucas 23.

Vluchten en vertrouwen – Niek Schuman (2 maart 2014)

Sinds enkele jaren bestaat de goede gewoonte om in de zomer een gezamenlijke dienst te houden van de Dominicusgemeente en de Studentenekklesia. Tussen beide gemeentes bestaan van oudsher (vanaf 1966) zeer nauwe banden. Deze diensten worden veelal positief ervaren.
Onlangs heeft de ekklesia ons het verzoek gedaan om vaker gezamenlijke diensten te houden, vooral ook omdat het gebouw De Nieuwe Liefde te weinig ruimte biedt voor de vieringen. Na goed overleg van de beleidsraad en het liturgisch team met het bestuur van de ekklesia hebben wij besloten om in het voorjaar 2014, als proef, vier gezamenlijke diensten te organiseren.

Op 2 maart houdt Niek Schuman de overweging. De lezing is Psalm 31.

Kruis én munt – Gerard Swüste (23 februari 2014)

Farizeeën in gesprek met Jezus. Ze proberen hem zover te krijgen dat hij zichzelf gaat tegenspreken. Jezus is hen te slim af. ‘Geef aan de keizer wat van de keizer is en aan God wat van God is’. In deze passage van het Matteüs-evangelie is Jezus als het ware zelf een parabel van het Koninkrijk. Het Koninkrijk is niet je afwenden van de wereld, maar in die wereld gaan staan en je verantwoordelijkheid nemen, met het visioen van het Koninkrijk voor ogen. Lezing: Matteüs 22, 15-22

Wie ben je, wil je, kom dan… – Juut Meijer (16 februari 2014)

In de verhalen van Jezus zijn maaltijden een belangrijk beeld voor het koninkrijk. Je samen rond de tafel scharen drukt verbondenheid uit. Je viert gemeenschap. Zo ongeveer is het met het koninkrijk ook, zegt deze parabel. Denk maar aan een koning die een bruiloftsmaal aanricht en ieder is welkom erbij te zijn. Een prachtig beeld. Zo dichtbij kan het zijn. Maar het omgekeerde is bij Matteüs ook waar: wij kunnen het koninkrijk ook op afstand houden en ons er moedwillig vanaf keren. Wie neemt de uitnodiging dan wel aan? Lezing: Matteüs 22,1-14
(Tijdens deze dienst werden twee kinderen gedoopt)

Lezen met andere ogen – Colet van der Ven (9 februari 2014)

Het is een vreemd verhaal. Een landeigenaar verpacht zijn wijngaard aan wijnbouwers. Wanneer de tijd daar is stuurt hij zijn knechten om de oogst op te halen. Maar de wijnbouwers doodden de knechten waarop de landeigenaar een grotere groep op pad stuurt die hetzelfde trieste lot ondergaat. Dan vraagt hij zijn zoon naar de wijnbouwers te gaan vanuit de gedachte: voor hem zullen ze wel ontzag hebben. Ook die vindt de dood. Als je deze parabel met wereldse ogen leest druist hij in tegen alle wetten van hart en verstand. Wat een naïef, onverantwoordelijk gedrag van de landeigenaar. Maar als je leest met bijbels/visionaire ogen begint het te dagen. Deze parabel is een aanklacht tegen instrumenteel denken en een pleidooi voor verregaande medemenselijkheid en mededogen. Lezing: Matteüs 21, 33-46

N e g e n t i g – Jan Nieuwenhuis (2 februari 2014)

Een bijzondere dienst waarin we stilstaan bij de 90e verjaardag van Jan Nieuwenhuis.

Een vader met twee kinderen – Germain Creyghton (26 januari 2014)

Als Jezus de vraag krijgt toegeworpen met welke bevoegdheid hij zich in de tempel als leraar opstelt antwoordt hij met een gelijkenis die op het eerste gezicht niets aan duidelijkheid te wensen overlaat: niet wat we zeggen, maar wat we doen geeft recht van spreken. Toch blijft de vraag open: kunnen we wel zien aan wat of aan wie wij geloof kunnen hechten? Of worden we eerder opgeroepen zelf geloofwaardig te zijn? Lezing: Matteüs 21, 23-32