27 december, de zondag na Kerst, 10.00 uur. Er is geen kerkdienst, maar toch is het een drukte van belang in de Dominicus. De kerkzaal ziet er prachtig uit, nog helemaal in kersttooi en met lange rijen feestelijk versierde tafels. Tientallen vrijwilligers zijn in de weer met koffie, thee en voorbereidingen voor de lunch. Na het Open Huis op Eerst Kerstdag krijgen we opnieuw bezoek. Een kleine 100 vluchtelingen uit opvangcentra in de Havenstraat en Bijlmer Arena hebben ingetekend voor een lunch, georganiseerd door de Dominicus in samenwerking met Vluchtelingenwerk Amsterdam. Het hartverwarmende initiatief komt van Caspar van ’t Oever en Geert-Jan Meijerhof. En ondanks de drukte van de afgelopen dagen zijn toch weer ruim 60 vrijwilligers op de been om hieraan mee te werken. Het wordt een onvergetelijke dag.
door: Mirjam Nieboer
Om 11 uur arriveren twee bussen met in totaal zo’n 80 vluchtelingen: vooral jonge mannen en drie vrouwen. Het merendeel is gevlucht uit Syrië, maar er zijn ook mensen bij uit Afrika, Mongolië en Iran. Ze krijgen een warm welkom door het spontaan gevormde welkomstcomité. Handen worden geschud: “Welcome, welcome!” Een ontroerend moment als je bedenkt wat deze mensen in de afgelopen maanden hebben meegemaakt. Er is koffie en thee met iets lekkers erbij. Een koor brengt enkele kerstliederen ten gehore. De gasten en vrijwilligers waaieren vervolgens uit over de ruimte en al snel ontstaan overal geanimeerde gesprekken. Wie geen Engels spreekt, neemt zijn toevlucht tot gebaren. Handig zijn ook de atlassen die op tafel liggen, waarop mensen hun land van herkomst en hun vluchtroute kunnen laten zien. We luisteren naar hun verhalen. Verhalen van oorlog en geweld, van vluchten en alles achterlaten, van een lange reis vol ontberingen per boot, trein, bus en te voet door vijf, acht, elf verschillende landen, van kinderen en familie die thuis zijn achtergebleven, van leven in asielcentra met soms wel vijftig mensen op één slaapzaal, van maagpijn door stress en het vreemde eten, van wachten, heimwee en verveling en… van hoop op een beter leven. Op de achtergrond de sfeervolle klanken van een accordeon, bespeeld door Colet van der Ven.
Om 12.30 uur gaan we zitten aan de gedekte tafels. Juut Meijer houdt een korte toespraak die door een van de tolken ter plekke wordt vertaald in het Arabisch. Ze wijst op het licht, dat in meerdere religies het symbool is voor hoop. Ze vertelt dat de Dominicus is gebouwd door de architect die ook het Centraal Station heeft ontworpen, en dat de Dominicus ook een soort van station wil zijn: een plek van ontmoeting waar iedereen welkom is. Na een korte maar indrukwekkende stilte wordt de lunch geserveerd. Er is soep, couscous met saus, salades en Turks brood. Thom Jansen zorgt op de vleugel voor de muzikale omlijsting.
Na het eten zijn er workshops en is er een ‘open podium’. Sommige gasten hebben een instrument meegenomen en laten iets horen, een van hen toont een sterk staaltje vocale percussie en uit het niets duikt een strijkje op. Iets na 15 uur staan de bussen weer voor om de vluchtelingen naar hun onderkomens terug te brengen. Na een warm afscheid verdwijnen ze net zo snel als ze gekomen zijn. Hoe zal het hen de komende tijd vergaan? We weten het niet en kunnen alleen maar hopen dat er licht voor hen is aan het eind van de tunnel. Op deze middag schemerde dat licht al even door de ramen van de Dominicus.
De kosten voor de lunch zijn nog niet gedekt. Een financiële bijdrage is dan ook heel welkom op rekeningnummer NL37 INGB 0004 8850 50 o.v.v. ‘Open Huis Lunch vluchtelingen’. Hartelijk dank!
Volg ons op