Hoe houd je hart in dit soms wel wat duistere landschap? Hoe ben je op een zachtmoedige manier krachtig of op een krachtige manier zachtmoedig? Een overzicht van de toespraken in deze serie rondom Zachtmoedigheid en Kracht.
Mogen wij het wagen, dit jaar, ons hart volgen als het diep geraakt wordt, en ook: de benen nemen als dat niet het geval is. Wij hoeven niet te lijden aan een samaritaan-syndroom: van alles maar op te moeten pakken. We kunnen kiezen voor wat ons hart wil. Kansen genoeg, voor wie wakker is. Mogen wij op die manier zorgen voor dat tere geschenk van de levensdagen van onszelf en van anderen.
Annewieke Vroom in haar overweging Twee zachtmoedigen: Lingzhao en de Samaritaan.
Als je een verbinding verbreekt of als de verbinding met jou verbroken wordt, val je terug op jezelf. Je hebt in je eentje vaak heel wat te verwerken en te worstelen. Het voelt aan alle kanten stil en eenzaam. En dan komt het aan op je fundament. Kun en durf je dan te vertrouwen dat je geliefd bent, ook als je de bevestiging van een ander of anderen niet krijgt? Claartje Kruijff in haar overweging Heb jezelf lief
Niet weten en gevonden worden. Loslaten, je overgeven en ergens terecht komen. Naast allerlei heldere standpunten leer ik ook dat uit de bijbel. Omdat het leven soms geen uitweg biedt dan in de onmacht te gaan staan. In het bijbelverhaal van vandaag gaat het daar niet over, hier trekt Jezus strakke lijnen ter aansporing van een heldere focus op het koninkrijk der hemelen. In andere gelijkenissen of vertellingen over zijn woorden en daden is Jezus de zachtmoedigheid zelve. Daar keert hij de andere wang toe, spreekt van naastenliefde, ontfermt zich over mensen die fouten maken. Maar op het laatst, in de tuin van Getsemane, geeft hij alles uit handen: ‘laat deze beker aan mij voorbijgaan’, ‘uw wil geschiedde’.
Mirjam Wolthuis in haar overweging Met zachte hand
Hebt u wel eens nagedacht over het mooiste cadeau dat u ooit hebt gekregen? Dat kan gelukkige herinneringen bovenbrengen. Lastiger is het om na te denken over het mooiste cadeau dat je ooit hebt gegeven. Geven is niet makkelijk en steekt nauw. Het moet niet te veel zijn, niet te weinig en soms geef je iets moois waarvoor geen aandacht is of wat niet wordt gewaardeerd. Dat zet je ook aan het denken. Was je zelf altijd wel een goede ontvanger? Had jij wel voldoende waardering en aandacht voor wat je kreeg? Of is ontvangen misschien nog moeilijker dan geven?
Agnes Grond in haar overweging Tussen naastenliefde en eigenbelang
Soms overkomt het mij dat het gewone buitengewoon wordt. Dat dingen tot spreken komen. Dat een bloem een wereld opent. Dat je iets nieuws ziet in het bekende en vertrouwde. Dat de werkelijkheid even open gaat. De wereld gaat binnenstebuiten. Ineens zie je een glimp van de andere kant. De binnenkant straalt door de buitenkant heen. Een ontsluiting (disclosure), een openbaring, een visioen. Plotseling kan het je overkomen in een flits, kwetsbaar en vreemd, en het is zo weer weg. De regelkamer van ons verstand weet zich er geen raad mee en gooit het razendsnel in de prullenbak. Alleen een klein rood lichtje knippert gevaar. Pas op dat je geen gekke dingen zegt of ziet. Wees en doe normaal.
André Wesche in zijn overweging De Vrouwe en de draak, de kracht van kwetsbaarheid
Het evangelie is een voortdurende aansporing om liefde altijd boven je andere, hardere gevoelens te stellen. Dat vertelt de Bergrede in een reeks spreuken of statements. Het is een levens houding die geen vast programma hanteert, dat moet je telkens opnieuw zelf uitvinden. De Bergrede is zo ijzersterk omdat er geen regels, geen geboden en verboden in klinken. Er wordt alleen een weg aangeduid, een koers uitgezet : Jullie weten dat je niet moet stelen, niet mag doden of de partner van de buurman of buurvrouw begeren, maar ik Messias Jezus zeg jullie bovendien dit :
Zalig de zachtmoedigen,
Zalig de vredebrengers,
En het eindigt dus allemaal met: ‘Wat jij niet wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet’. Een duidelijke koers, maar waarvan de praktijk steeds opnieuw uitgevonden moet worden. Die praktijk zadelt ons vaak op met meer vragen dan antwoorden. Zachtheid en hardheid horen bij elkaar, zoals leven en dood, goed en kwaad bij elkaar horen.
Henk Hillenaar in zijn overweging Koers houden.
Alle overwegingen, toespraken gehouden in de Dominicus staan zo snel mogelijk op onze website. Je leest ze hier.
Volg ons op