Samen zingen en herinneringen ophalen, dat was de muzikale reünie van het Dominicuskoor. Onder leiding van Herman Rouw, Tom Lowenthal en Michiel Rozendal met Thom Jansen achter de toetsen werd er door 125 zangers hartstochtig gezongen en veel gelachen.

Herinneringen werden opgehaald en opgeschreven. Gert Bremer schreef:

“Dood zal niet meer zijn,
rouw, verdriet, pijn, zal niet meer zijn.
De oude wereld is voorbij gegaan..”

Ik hoor het hem nog zingen, Frans Groot, met dat zachte huigje op zijn sonore stem. En meteen daarna Thom met een aanzwellende inleiding op die prachtige inzet van het koor bij ‘De oude wereld is voorbij gegaan…’ Het lied is nog even actueel als visioen voor een godvergeten tijd. En wat hebben we moeten studeren op ‘Hier woont God bij de mensen’, prachtig lied van Thom Jansen op tekst van Sieds Prins naar Openbaringen.

Die Kerstnacht (zou het begin jaren tachtig geweest zijn?) waarin we de première ervan zongen, vergeet ik nooit meer en dat gebeuren staat voor mij zo’n beetje voor alles wat mij dierbaar is aan de Dominicus, aan Thom, aan het koor, aan liturgische muziek: door podium en zaal tegelijk opgetild worden, met veel gedoe in de voorbereiding, gegrom ook, maar du moment intens betrokken op elkaar, mooi muziek maken en de sterren van de hemel zingen. Aan het slot in een korte stilte, hoorde je een zucht met zoiets als ‘Yes, we did it’.

Zeiden we dat toen al trouwens? De foto spreekt in elk geval boekdelen. Stampvolle kerk, weet je nog? Tot tweemaal toe zaten ze bijna tot onder mijn podium. De wijn en de hapjes tussendoor, de gezelligheid in de zaal, ze zorgden voor de juiste ontspanning en een goede aanloop voor de reprise.
Gelukkig was het voorspel van Thom uitgeschreven, gelukkig, want nogal eens miste ik bij andere liederen wat Thom de inzet had willen laten zijn bij zijn voorspel.

Als hamerslagen volgen steeds die zware akkoorden die iedereen recht deed zitten en waaronder ik de meute vast kon indelen en uitnodigen voor de kanon. Daar moest ik nog flink bij hakken want ‘sierlijk dirigeren bij een inzet ‘onder de tel’ zou daar totaal geen effect hebben gehad. Echt slagerswerk dus, maar dan had je ook wat.

Die kanon zou nog lang blijven hangen in de muren van de Dom en nooit heb ik meer zo’n bijzonder kerstgevoel gehad bij een liedje, een liedje dat weet waar de hemel is.Er zit zo’n dertig jaar tussen toen en nu, tussen mooie truien en een habijt, maar ik zou het zó weer kunnen want sommige dingen verleer je niet en ach, Thom is er toch altijd…..?!

Lieve mensen, blijf elkaar de liefde en het leven geven, het Verhaal van God met de mensen, en blijf vooral zingen want zonder dat zouden de dingen niet al dat geloven achterna gaan.

Gert