Interview met Mirjam Wolthuis.
Naar aanleiding van haar vertrek als pastor en voorganger had Joanne Kruijswijk Jansen voor de Dominicuskrant een interview met Mirjam Wolthuis, waarin ze terugkijkt op al die ervaringen van 20 jaar Dominicus en vooruitblikt naar haar nieuwe baan als Coördinator Religieus Leven in Klooster Alverna in Aerdenhout.
De webredactie heeft enkele gedeelten uit dit zeer openhartige interview met toestemming overgenomen. Het is zeer de moeite waard om het hele interview te lezen. Het juni-nummer van de Dominicuskrant is nog te koop in de kerk.
Op de vraag hoe het nu voor haar is, nadat ze haar vertrek aangekondigd had en met de laatste weken bezig is, antwoordt Mirjam:
“Het verandert doordat het zo lang duurt, er is tijd om afscheid te nemen. In het begin toen ik net die nieuwe baan geaccepteerd had en het begon te vertellen, was het heel beladen voor me. Alsof het besluit dat ik genomen had toch nog niet helemaal echt was. Gaandeweg ga ik aan het idee van weggaan bij de Dominicus wennen en daagt ook het besef dat het goed voor mij kan zijn, en misschien ook voor de Dominicus. Frisse wind. Maar het is wel een soort rouwproces met al de fasen die erbij horen. Langzamerhand merk ik dat ik me ga verenigen met mijn vertrekverhaal”.
Heb jij een idee van wat je hebt bijgedragen? vraagt Joanne haar, en Mirjam antwoordt:
“Het is niet zo dat er een erfenis ligt die je als een tastbaar pakketje kunt uitpakken” zegt Mirjam. “Als pastor ben je deel van een groter geheel, dat je meedraagt en vormgeeft. Ik hoor van veel mensen terug ‘het zit in de presentie, het er zijn, de trouw, een betrouwbaar gezicht’. Dat herken ik en dat besef ik ook. Als pastor zorg je dat de gemeente zich tot elkaar verhoudt, dat het een geheel blijft. Je helpt om het cement te maken tussen de mensen.”
Wat Mirjam ook belangrijk vond was om als Dominicus steeds weer naar buiten te treden. De buurt uitnodigen, artikelen schrijven, presentaties houden, elders preken, maar ook het oprichten van een landelijk netwerk van geloofsgemeenschappen als de onze. Zo bestaat er sinds 2012 het samenwerkingsverband ‘2of3bijEEN’, een netwerk van geloofsgemeenschappen in onafhankelijke en vrije opstelling. Dat kwam voort uit de brochure ‘Kerk en Ambt’, geschreven door enkele Dominicanen, waaronder Jan Nieuwenhuis, en de grote bijeenkomst die we toen organiseerden. De jaren daarna is met vallen en opstaan naar manieren gezocht om alle geloofsgemeenschappen, die zoals de Dominicus en de Ekklesia in vrije opstelling functioneren, met elkaar te verbinden.
Mirjam wordt ‘coördinator religieus leven’, bij de zusters van Alverna, en ze vertelt wat dat inhoudt: “dat ik behartig wat zij als gemeenschap, nu hun werk helemaal is overgenomen door de samenleving en de grond onder hun voeten figuurlijk kleiner wordt, dat ik die grond als het ware bewerk, omploeg en bevrucht, zodat zij weten ‘het is goed wat wij gedaan hebben’. Helpen hun geestelijk testament te schrijven, hen bewust maken van wat zij betekend hebben. Ze mogen ook weten dat het niet alleen gaat om wat ze gedaan hebben, maar ook om wat ze nu nog zijn. Want ze zijn er! En hoe doe je dat dan, reik je nog naar buiten? Trek je je terug naar binnen? Of leef je nog in de beweging, het leven, blijf je in de wereld staan? Op al die vlakken spelen, zo vermoed ik, vragen. De laatste levensfase van de mens en ook die van een instelling kan een tijd van oogsten zijn door het opdelven van wat je hebt verworven in het leven.”
Je gaat dus zorgen dat de zusters oog krijgen voor die oogst?, zo concludeert Joanne. “Ja, daar wil ik aan bijdragen. Maar concreter is het nog niet. Er is een pastor voor de zielzorg en de liturgie, dus dat is niet aan mij. Misschien zal ik weleens een uitvaart moeten doen, maar het is niet mijn directe taak. Ik ben er voor het immateriële, een andere leken-collega behartigt de materiële zaken. Het vraagt dat ik de spiritualiteit die daar te vinden is, versta en die verbind met mijn eigen beleving. Dat gaat vast wel lukken, uit ervaring weet ik dat ik met iedereen in gesprek kan komen.”
Tenslotte vraagt Joanne wat Mirjam ons als Dominicus zou willen toewensen?
“Steeds weer openstaan voor wat er leeft. Een grote openheid, Openheid dus, zoals we die probeerden op te porren tijdens de tweede fase van het Blikopenerproject. Dat we niet vasthouden uit angst voor het onbekende. Dat we meebewegen met de tijd en die dynamiek steeds weer tot (on-)rust laten komen in het verlangen naar èn het vertrouwen op een nieuwe wereld. Ik hoop dat de Dominicus die inspirerende plek blijft, hartje Amsterdam, waar je aangesproken wordt en kunt bijtanken. Dat is in het vieren, in de liturgie. Het vieren van de zondag, dat is en blijft de kern. Dat je een plek blijft aanbieden waar gemeenschap wordt ervaren, waar je thuis mag zijn. Een plek waarvoor de mensen hun huis uitgaan, een plek die er altijd is, elke zondag om elf uur.” Het is ook een plek waar Mirjam zelf graag was en weer zal zijn: “ Over een tijdje schuif ik graag weer aan, hoor, als Dominicusganger.”
Dit is slechts een gedeelte van een interview, dat verscheen in het juni-nummer van de Dominicuskrant. Op zondag 19 juni neemt Mirjam officieel afscheid. Informatie daarover vindt u elders op deze site.
Volg ons op