foto-links

raamdom-gr

Namen voor Jezus – terugblik

Een korte terugblik van overwegingen gehouden in de Dominicus. Negentwintig namen:een zoektocht naar metaforen die een ruimte scheppen, waarin bevrijding, gerechtigheid en liefde gedijen. Wie is de Komende die wij verwachten? Jezus, icoon van de onzichtbare God. Overwegingen van André Wesche, Juut Meijer, Gerard Swüste, Henk Hillenaar, Claartje Kruijff en Niek Schuman.

Als een vreemdeling die zachtjes klopt op onze deur, zo gaat Jezus, de Gezalfde, de Messias, rond in onze wereld, in ons bestaan. Wie durft zijn veilige en vertrouwde wereld open te doen en de ontmoeting aan te gaan? Jesaja vertelt ons dat er geen wolf, panter, leeuw, beer of slang voor de deur staat, maar dat er een nieuwe wereld op aanbreken staat, dat het paradijs van verbondenheid eraan komt hier op aarde. En hoe ziet dat eruit? – André Wesche in zijn overweging VREEMDE, ONGRIJPBAAR ANDERS.

Ook ‘bruidegom’ is een naam voor Jezus. Of is het eerder het lang verwachte koninkrijk Gods dat ‘als een bruiloft is’ is? Waar een bruidegom niets is zonder bruid (m/v) en ieder zich op tijd klaar moet maken. En wie zorgen er voor de entourage, het licht en het feest? Jezus vertelt dit verhaal over een omhelzing tussen hemel en aarde die alleen mogelijk is als mensen zich voorbereiden. – Juut Meijer in haar overweging BRUIDEGOM

Eerlijk gezegd, van al die 29 namen die Huub Oosterhuis in zijn lied aan Jezus heeft toegedicht, vind ik ‘deur open’ op afstand de meest prozaïsche. Niet Jezus als een beschermende herder, een veelbetekenend woord, een droom van een mens, maar een plank die open en dicht kan, waar je in en uit en doorheen kunt. In de lezing van vandaag is het niet eens de deur van een paleis of een monumentaal pand. Het is de deur van een stal, een schapenstal. Je kunt je afvragen: is dit nu wel een geschikt beeld voor Jezus van Nazareth, een mens van wie we zingen dat we hem achterna willen?  – Gerard Swüste in zijn overweging DEUR OPEN

In het evangelie van Kerstmis – ‘In den beginne was het woord ‘ – verschijnt Jezus als Woord van God, als de mens door wie God tot ons spreekt. Johannes laat daarna Jezus zelf ook zeggen wie Hij is, in zeven ‘Ik ben’ woorden, waarvan het prachtige: ‘Ik ben de ware wijnstok’ het laatste is : Wij mogen geënt zijn op deze mens, deze Messias, als ranken op een wijnstok. Wat kan dit beeld, deze naam van Jezus, vandaag nog voor ons betekenen? – Lees meer van Henk Hillenaar IK BEN DE WARE WIJNSTOK

Als je wilt leven vanuit een grotere verbondenheid dan vergt dat moed. Om de teugels te laten vie- ren en om de controle los te laten. Om met nieuwe ogen te durven kijken naar een ander en naar jezelf en je eigen situatie. En je weet niet altijd wat je ergens voor terugkrijgt of waar een situatie op uit zal lopen. Dat kan spannend voelen, eng zelfs. – Claartje Kruijff in haar overweging MORGENSTER

Toen ik werd uitgenodigd om mee te doen in de serie ‘Namen voor Jezus’, was ik daar dubbel blij mee.. In het lied ‘Namen voor Jezus van Nazareth’ is de derde naam: ‘Jood’. Nu, dat wás hij, Jezus. Anderen gingen verder. ‘Koning der Joden’ noemden ze hem en de meesten moesten dan erg lachen, want het sloeg nergens op – behalve op een spottend tekstje bovenaan het kruis. Toch waren er anderen, vreemd uitgedoste lieden uit het oplichtende Oosten, die het serieus namen. Hun grootste geschenk, toen en nu, bestaat hierin dat zij (via Matteüs) ons de weg wijzen. – Lees de volledige overweging van Henk Hillenaar KONING DER JODEN

 

Ik wil een taal spreken die toegankelijk is én ons verbindt én overstijgt

Interview met Mirjam Wolthuis.

Naar aanleiding van haar vertrek als pastor en voorganger had Joanne Kruijswijk Jansen voor de Dominicuskrant een interview met Mirjam Wolthuis, waarin ze terugkijkt op al die ervaringen van 20 jaar Dominicus en vooruitblikt naar haar nieuwe baan als Coördinator Religieus Leven in Klooster Alverna in Aerdenhout.

De webredactie heeft enkele gedeelten uit dit zeer openhartige interview met toestemming overgenomen. Het is zeer de moeite waard om het hele interview te lezen. Het juni-nummer van de Dominicuskrant is nog te koop in de kerk.

Op de vraag hoe het nu voor haar is, nadat ze haar vertrek aangekondigd had en met de laatste weken bezig is, antwoordt Mirjam:

“Het verandert doordat het zo lang duurt, er is tijd om afscheid te nemen. In het begin toen ik net die nieuwe baan geaccepteerd had en het begon te vertellen, was het heel beladen voor me. Alsof het besluit dat ik genomen had toch nog niet helemaal echt was. Gaandeweg ga ik aan het idee van weggaan bij de Dominicus wennen en daagt ook het besef dat het goed voor mij kan zijn, en misschien ook voor de Dominicus. Frisse wind. Maar het is wel een soort rouwproces met al de fasen die erbij horen. Langzamerhand merk ik dat ik me ga verenigen met mijn vertrekverhaal”.

Heb jij een idee van wat je hebt bijgedragen? vraagt Joanne haar, en Mirjam antwoordt:

“Het is niet zo dat er een erfenis ligt die je als een tastbaar pakketje kunt uitpakken” zegt Mirjam. “Als pastor ben je deel van een groter geheel, dat je meedraagt en vormgeeft. Ik hoor van veel mensen terug ‘het zit in de presentie, het er zijn, de trouw, een betrouwbaar gezicht’. Dat herken ik en dat besef ik ook. Als pastor zorg je dat de gemeente zich tot elkaar verhoudt, dat het een geheel blijft. Je helpt om het cement te maken tussen de mensen.”

Wat Mirjam ook belangrijk vond was om als Dominicus steeds weer naar buiten te treden. De buurt uitnodigen, artikelen schrijven, presentaties houden, elders preken, maar ook het oprichten van een landelijk netwerk van geloofsgemeenschappen als de onze. Zo bestaat er sinds 2012 het samenwerkingsverband ‘2of3bijEEN’, een netwerk van geloofsgemeenschappen in onafhankelijke en vrije opstelling. Dat kwam voort uit de brochure ‘Kerk en Ambt’, geschreven door enkele Dominicanen, waaronder Jan Nieuwenhuis, en de grote bijeenkomst die we toen organiseerden. De jaren daarna is met vallen en opstaan naar manieren gezocht om alle geloofsgemeenschappen, die zoals de Dominicus en de Ekklesia in vrije opstelling functioneren, met elkaar te verbinden.

Mirjam wordt ‘coördinator religieus leven’, bij de zusters van Alverna, en ze vertelt wat dat inhoudt: “dat ik behartig wat zij als gemeenschap, nu hun werk helemaal is overgenomen door de samenleving en de grond onder hun voeten figuurlijk kleiner wordt, dat ik die grond als het ware bewerk, omploeg en bevrucht, zodat zij weten ‘het is goed wat wij gedaan hebben’. Helpen hun geestelijk testament te schrijven, hen bewust maken van wat zij betekend hebben. Ze mogen ook weten dat het niet alleen gaat om wat ze gedaan hebben, maar ook om wat ze nu nog zijn. Want ze zijn er! En hoe doe je dat dan, reik je nog naar buiten? Trek je je terug naar binnen? Of leef je nog in de beweging, het leven, blijf je in de wereld staan? Op al die vlakken spelen, zo vermoed ik, vragen. De laatste levensfase van de mens en ook die van een instelling kan een tijd van oogsten zijn door het opdelven van wat je hebt verworven in het leven.”

Je gaat dus zorgen dat de zusters oog krijgen voor die oogst?, zo concludeert Joanne. “Ja, daar wil ik aan bijdragen. Maar concreter is het nog niet. Er is een pastor voor de zielzorg en de liturgie, dus dat is niet aan mij. Misschien zal ik weleens een uitvaart moeten doen, maar het is niet mijn directe taak. Ik ben er voor het immateriële, een andere leken-collega behartigt de materiële zaken. Het vraagt dat ik de spiritualiteit die daar te vinden is, versta en die verbind met mijn eigen beleving. Dat gaat vast wel lukken, uit ervaring weet ik dat ik met iedereen in gesprek kan komen.”

Tenslotte vraagt Joanne wat Mirjam ons als Dominicus zou willen toewensen?

“Steeds weer openstaan voor wat er leeft. Een grote openheid, Openheid dus, zoals we die probeerden op te porren tijdens de tweede fase van het Blikopenerproject. Dat we niet vasthouden uit angst voor het onbekende. Dat we meebewegen met de tijd en die dynamiek steeds weer tot (on-)rust laten komen in het verlangen naar èn het vertrouwen op een nieuwe wereld. Ik hoop dat de Dominicus die inspirerende plek blijft, hartje Amsterdam, waar je aangesproken wordt en kunt bijtanken. Dat is in het vieren, in de liturgie. Het vieren van de zondag, dat is en blijft de kern. Dat je een plek blijft aanbieden waar gemeenschap wordt ervaren, waar je thuis mag zijn. Een plek waarvoor de mensen hun huis uitgaan, een plek die er altijd is, elke zondag om elf uur.” Het is ook een plek waar Mirjam zelf graag was en weer zal zijn: “ Over een tijdje schuif ik graag weer aan, hoor, als Dominicusganger.”

Dit is slechts een gedeelte van een interview, dat verscheen in het juni-nummer van de Dominicuskrant. Op zondag 19 juni neemt Mirjam officieel afscheid. Informatie daarover vindt u elders op deze site.

 

Voorbeden en Zegen door Jannet Delver

uitgesproken zondag 5 juni 2016

Gezegend zijt Gij, onze God, met uw Heilige Geest (herder der ziel),
die mensen voedt en draagt in uw liefde:

voor mensen hier en waar ook ter wereld die steun zoeken,
omdat ze leven in een storm van angst en zorg,
omdat ze eenzaam zijn,
omdat ze vermoeid zijn,
onzeker over hun toekomst,
voor hen bidden wij: voedt Gij hen met uw Licht en draagt Gij hen in uw liefde.


voor mensen die in rouw zijn,
voor al die mensen die zoeken niet weten waar te gaan,
voor mensen die in nood verkeren,
verdreven door de oorlog, zonder huis, zonder bescherming
voor mensen in oorlog met zichzelf,
voor mensen die lijden aan verwarring, of haat
die lijden onder de terreur van anderen,
voor mensen die tekort gedaan zijn
voor hen bidden wij: voedt Gij hen met uw Licht en draagt Gij hen in uw liefde.

voor de sterken onder ons bidden wij, die volhouden, ondanks alles,
voor mensen die bruggen bouwen over de lege plaatsen naast hen,
ja, voor alle namen die wij meedragen in ons hart,
bidden wij in stilte…
voedt Gij hen, voedt Gij ons allen met uw Licht en draagt Gij ons in uw liefde.
Moge het dan zo zijn.

Zegen.

Wij zijn hier bij elkaar oud voor jong, jong voor oud, sterk voor zwak
en zwak voor sterk.
om te herinneren en te bewaren
zodadelijk gaan wij weer naar de afdeling, naar onze eigen plek, de
wereld tegemoet.

Laten wij ons daarin gezegend weten:

De zegen van de Eeuwige onze God, die zich noemen laat IkZal Er Zijn voor jou,
zal u behoeden op de weg die u gaat,
zal het aangezicht over u lichten in genade en barmhartigheid
zal het aangezicht verheffen over u en u vrede geven.

Amen

Voorbeden en Zegen

Uitgesproken door Annewieke Vroom op zondag 3 januari.

 

Levende God

Wij danken u voor de warmte en kracht die wij ontvangen hebben

Van een vriend – een geliefde

van een ouder – een kind

voor de warmte en kracht van een dier – van een onbekende

van iemand die wij niet opgemerkt hebben

Wij vragen u – blijf ons verwarmen en bekrachtigen

 

Levende God

Wij vragen u – laat ons bronnen van warmte en kracht zijn

voor een vriend – een geliefde

voor een ouder – een kind

voor een dier – voor een onbekende

voor iemand die wij niet opgemerkt hebben

en voor u

Hier nu, zoals wij hier zitten, en alle dagen van ons leven

 

Levende God

Wij erkennen dat wij vaak onhandig zijn, onwillig, afgeleid

In ons denken en ons doen

Wij vragen u – breng op ons pad wat wij van harte doen

Wij vragen u – blaas ons handelen leven in,

dag na dag

 

Levende God

In het bijzonder staan wij stil bij hen die gebroken en verlaten zijn

Maak deze wereld heel – totdat er overal handen van liefde werken

En niemand meer verloren gaat aan pijn, haat, geweld en onmacht

Geef wijsheid aan diegenen die invloed hebben

Breng de juiste mensen op de juiste plaats

Breng onze kracht en liefde in de buurt van waar ze vermeerderen

Geef ons de levensvreugde die duisternis verdrijft

 

En in stilte openen wij ons hart voor U

 

(Stilte)

Amen

 

Zegen

 

De Levende zegent ons en maakt ons tot duizend van haar handen.

Zij waakt bij ons en vult ons met kracht.

Terugblik: Overal zijt Gij onzichtbaar gegeven

Een overzicht van de toespraken in deze serie rondom ‘Overal zijt Gij onzichtbaar gegeven’. Een serie waarbij in de Dominicus geprobeerd werd stil te staan, in bewondering en verwondering, met woord en zang en in stilte, bij die elementen en bij onze zintuigen als de plaatsen waar de geest werkzaam is en zich toont.

Wanneer wij bereid zijn de voeten te wassen van vele anderen, als van onze gelijken, zullen wij ook die ene ander naar wiens lichaam wij verlangen niet gebruiken, maar met hem of haar werkelijk liefde en leven delen.
Henk Hillenaar in zijn overweging Onzichtbaar aanwezig waar mensen elkaar aanraken

Het profetische vuur waarvan de Bijbel getuigt, kan ons helpen onderscheid te maken, door met inzicht en aandachtig waar te nemen wát het is, in onszelf en buiten onszelf, dat werkelijk tot leven voert: wat werkelijk menselijk is en wat niet. (…) Dat vuur dragen we met ons mee, wat we ook meemaken of doorstaan, hoezeer we ook de leegte voelen. We houden het vooral brandend als we het aan elkaar doorgeven, in het enthousiasme waarmee we ons werk doen, waarmee we zingen in een koor, mooie dingen maken, zorgen voor de schoonheid in de wereld, liefde geven, recht doen. Zo kan het vuur niet alleen onderscheidend zijn, maar ook verbindend en verenigend. Het is de potentie van het vuur dat het alles en iedereen meeneemt in de beweging van liefde naar God toe.
Germain Creyghton in zijn overweging Wie weet waar ooit het vuur begon?

Van de zomer op de fiets door het Gaasterland aan de zuidkust van Friesland, was er eindeloze lucht om mij heen en leek het alsof er alleen maar ruimte was. Ruimte die vrijheid, lichtheid en adem geeft.Met de armen wijd en mijn ogen omhoog zoog ik die onpeilbare wijdsheid in me op. Onbekommerd deel van een groter geheel. Zo zou ik me elke dag wel willen voelen. In een soort zorgeloze balans tussen er helemaal zijn aan de ene kant en niet uitmaken of ik ertoe doe met mijn leven hier op aarde aan de andere kant. In balans. Adem in en adem uit. Het is goed zoals het is.  
Mirjam Wolthuis in haar overweging Overal zijt Gij onzichtbaar gegeven

Wij zijn water. Water is een bron, een rivier, een zee. De kern van water is dat het kolkt stroom, vliet, vloeit, bruist. Welt uit de bron. Sitlstaand water is brak en dood. Water is worden. Beweging, verandering, transformatie maar ook: nieuw begin. In talloze scheppingsverhalen ontstaat leven uit water. Psychoanalytici – althans sommigen onder hen menen dat wanneer we dromen van oceanen of meren, het onbewuste zich roert. Dat is als het water zelf. We zien de oppervlakte, maar kennen niet de onmetelijke diepte die eronder verborgen ligt.
Colet van der Ven in haar overweging Water

Het is altijd weer die vraag: hebben we in de liturgie alleen mooie woorden of doen we er hier of elders ook iets mee? Stralen we iets uit? Op zoiets moet Paulus ook doelen als hij de inwoners in Korinthe oproept tot de goede geur van Jezus Messias. Die geur was kennelijk zoek. Ook reuk kan zoals Toon Telligen zegt, misschien wel breken, of je kunt te lang dezelfde geur nalopen, je blindstaren op jouw ene waarheid, dat het zo alleen kan zijn. En voor je het weet kom je dan in een kwade reuk te staan. We weten niet veel van wat daar in het multiculturele Korinthe aan de hand was. Wel dat de eenheid zoek was. Tussen christenen onderling en tussen christenen en anderen. Onenigheid alom – over levenswijze, de liefde onderling.
Juut Meijer in haar overweging Onzichtbaar gegeven in geur en smaak

Alle overwegingen, toespraken gehouden in de Dominicus staan zo snel mogelijk op onze website. Je leest ze hier.

Taal die beweegt

Woensdagavond 27 mei stellen we elkaar de vraag: Wat nemen we mee van deze jubileumconferentie? Hartelijk welkom!

De Dominicus bestaat 50 jaar (nieuwe stijl) en dat vieren we met een feestjaar. Met als hoogtepunt de feestelijk jubileumconferentie Taal die beweegt, gevierd op 18 april jongstleden.

Taal die beweegt
Een dag waarin Marjolijn van Heemstra ons meenam in haar zoektocht naar God als sluiproute, Ad de Keyzer stelt dat liturgie de ontmoeting is tussen de samengekomen gemeente en het levensgeheim, werden we door Ger Groot meegenomen in de wereld van taal en rituelen, en hield Janneke Stegeman een pleidooi voor schurende woorden en dwaaltaal. Er was een workshop van Jos van Hest, muziek van het Dominicuskoor en het boek Verbinden en Verdiepen. Dominicus Amsterdam: kerk in beweging werd gepresenteerd. Carla van der Heijden schreef een uitgebreid verslag over deze feestelijke dag. Je leest het verslag hier.

juut    P1050632  claartje  totaal

meer foto’s staan op onze facebookpagina

BOEK Verbinden en verdiepen. DominicusAmsterdam: kerk in beweging

Onder redactie van Gerard Swüste, Mirjam Wolthuis en Mirjam Nieboer is verschenen het boek Verbinden en verdiepen. DominicusAmsterdam: kerk in beweging. Een kleurrijk boek over een halve eeuw kerkvernieuwing.

Meer dan twintig auteurs uit de katholieke en protestantse traditie verkennen de kansen voor kerkvernieuwing. Zij geven een kritisch-opbouwende visie op thema’s als gemeenschap, kinderen en jongeren, vieren en bevrijding. Centraal staat de vraag: hoe kunnen we woorden, rituelen en muziek vinden die mensen van deze tijd raken en het leven betekenis geven? Uitgangspunt is de Amsterdamse Dominicuskerk, waar vijftig jaar geleden een proces van vernieuwing begon dat tot op vandaag doorgaat.

Een inspirerend handboek voor iedereen die geinteresseerd is in het vitaliseren van de kerk. Maar dat niet alleen. Met de kleurrijke portretten van Dominicusgangers en de veelzeggende illustraties en foto’s is dit ook een onderhoudend kijk- en leesboek waar zelfs uit gezongen kan worden. Rode draad in alle verhalen, beelden en muziek is het motto van de Dominicus: de behoefte aan verbinding en verdieping.

De samenstellers van dit boek, Gerard Swuste en Mirjam Wolthuis, maken deel uit van het Liturgisch Team van de Dominicuskerk. Dit is het team van theologen dat de zondagse diensten voorbereidt.

Met medewerking van o.a. Jean-Jacques Suurmond, Colet van der Ven, Ger Groot, Niek Schuman, Jorgen Caris (fotografie), Erik Borgman, Huub Oosterhuis en Tom Löwenthal.

Skandalon, 2015, pap, 224 pp, € 22.50, 9789492183040

Dominicus_omslag_totaal.indd

Tempeldichten uit Tirupati

Zondag houdt Annewieke Vroom de overweging over hindoe devotie voor de persoonlijk en onpersoonlijke God. Gelezen wordt psalm 97 en enkele lofdichten van Annamayya klinken. Enkele hindoes zijn vandaag te gast en worden hartelijk welkom geheten.

‘Beschaamd staan zij die beelden aanbidden en zich beroemen op god van niets. Voor Hem moeten alle goden zich buigen’, horen we in psalm 97. Treffen we die Levende God ook in een oude hindoe-traditie van Zuid-India? We leven vandaag gedichten van de vijftiende eeuwse Tallapaka Annamayya, die volgens de legende dagelijks een gedicht schreef voor Venkatesvara-Vishnu. Deze ‘God van de berg’ is een lokale verbeelding van Vishnu, een van de drie gezichten van God in de hindoe-traditie: de Schepper (Brahma), de instandhouder (Vishnu) en de vernietiger (Siva). Dertienduizend van zijn padam, ‘lofdichten’ zijn bewaard gebleven in de lokale taal, het Telegu, in koperen platen gekrast. Zij kenmerken zich door simpele taal en gaan over het wisselspel tussen verlangen naar en vervulling door de godheid, die afwisselend persoonlijk en onpersoonlijk verbeeld wordt.

Tempeldichten uit Tirupati – Annamayya

kan ik jou ooit bereiken
jij hebt geen eind geen begin

ik wil jouw namen prijzen
maar jouw namen zijn ons niet bekend
ik denk aan jou in mijn ziel
jij draagt elke gedachte

kan ik jou ooit bereiken

ik wil je aanbidden met beide handen
maar jij bent te groot,
alles is vol van je
ik zou je verwennen maar alles behoort je reeds toe

kan ik jou ooit bereiken

ik wil je met eigen ogen zien

jij hebt geen zichtbare vorm
God op de berg, jij bestaat in dit alles
alles dat ik zeggen kan is:

ik ben van U

kan ik jou ooit bereiken

Tempeldichten uit Tirupati (Zuid India), door Annamayya (vertaald/bewerkt door Annewieke Vroom, naar het Engels van Rao en Schulman)

Dagprogramma – Taal die beweegt

Hoe hadden we ooit mensen aan ons kunnen binden als de taal niet in de aandacht had gestaan in de Dominicus? Zovelen die elders vervreemd raakten, die bij ons weer bewogen werden en bleven. Ook naar de toekomst toe, vermoeden we dat de taal een belangrijke sleutel is. Hoe anders zullen mensen straks nog aansluiting vinden bij een christelijke gemeenschap en zullen de bijbelse verhalen hun zeggingskracht behouden voor hedendaags publiek.
Het belooft een feestelijke én inspirerende dag te worden met even inhoudelijke als speelse bijdragen van o.a. Marjolijn van Heemstra, Ger Groot, Ad de Keyzer en Janneke Stegeman. Op het programma staan lezingen, debat, een geweldige taalworkshop en muziek én natuurlijk de presentatie van het jubileumboek ‘Verbinden en verdiepen. Dominicus Amsterdam: kerk in beweging’. Kijk voor meer informatie op www.dominicusamsterdam.nl/50jaar

Niet dat we nog niets hebben gehad dit jaar, maar deze conferentie is toch wel dé dag ter ere van het vijftigjarig bestaan van de Dominicus, , die je niet missen mag. Over taal in de liturgie. We denken dat dit een thema is voor mensen overal uit het land. Nodig ze dus uit en kom ook zelf naar deze boeiende dag.

Het programma
9.30-10.00 – Ontvangst en koffie

10.00-10.15 – Introductie van het thema ‘Taal die Beweegt’ Juut Meijer

10.25-10.30 – Opening door de dagvoorzitter Arjan Broers

10.30-10.45 – Verborgen laten en doen oplichten – Taal in de liturgie Ad de Keyzer van het Titus Brandsma-Instituut en ons Halfjaarlijks Overleg,

10.45-10.50 Bzzz

10.50-11.00 – Over taal die raakt Marjolijn van Heemstra, schrijfster, dichteres en theatermaker

11.00-11.20 KOFFIEPAUZE

11.20-11.30 Lied ‘Als een feest’ Dominicuskoor olv Leenke de Lege en Thom Jansen

11.30-11.45 – Het woord klinkt – over taal en rituelen Ger Groot, filosoof, auteur en oud- koorlid

11.45-11.50 Bzzz

11.50-12.05 – over taal in een wereld van conflict Janneke Stegeman, projectcoördinator bij Kerk en Vrede en oud-testamentica

12.05-12.25 Plenaire discussie

12.25-12.30 aankondiging jubileumboek Gerard Swüste

12.30-13.30 LUNCHPAUZE
Verkoop jubileumboek

13.30-13.40 Lied ‘Woord dat ruimte schept’ Dominicuskoor

13.40-15.00 Workshop Jos van Hest

15.00-15.50 Paneldebat met Jantine Heuvelink, Jessa van der Vaart, Geeske Hovingh en Alle Jonkman 

15.50-16.00 Afronding Arjan Broers

16.30-19.00 uur
Feestelijke Jubileumreceptie met verschillende sprekers, presentatie en aanbieding jubileumboek en een feestelijk ‘proost’.

Zo geeft u zich op:
U kunt zich opgeven voor de conferentie door een mail te sturen aan: dominicusconferentie@gmail.com We verzoeken u om in die mail de naam/namen van de deelnemer(s) te vermelden EN of u wel of niet het jubileumboek bestelt. Wilt u vervolgens het benodigde bedrag overmaken op IBAN-nr: NL 79 ABNA 0431 347 565 t.n.v. J.M. Bavinck, Amsterdam. De toegang voor de conferentie is € 20 per persoon, incl. lunch. Het jubileumboek kost € 22,50. Voor conferentie en jubileumboek samen betaalt u € 37,50 (= € 5,- korting). Rekenvoorbeeld: een (echt)paar dat samen één boek bestelt, betaalt € 57,50 (1 x toegang: € 20 plus 1x toegang met boek: € 37,50).
We vragen u dus om zowel een mail te sturen als geld over te maken. Mocht u het één al wel gedaan hebben en het ander nog niet, verzoeken wij u vriendelijk dat alsnog in orde te maken.
Voorverkoop van kaarten
U kunt ook toegangskaarten voor de conferentie kopen, met of zonder tegoedbon voor het boek, op zondag 5 en 12 april, na de dienst, op het hoofdaltaar.
Kosten een bezwaar?
Mochten de kosten van de conferentie een bezwaar vormen, vermeld het bij uw opgave. Dan zoeken we daar een oplossing voor.

flyer2 (3)

Jubileumconferentie Taal die beweegt

een inleiding op het thema door Juut Meijer

Voor sommigen kan de taal in de liturgie niet vernieuwend genoeg zijn, anderen (en soms dezelfde) kunnen ook blij worden als de herkenbare tonen van een ouderwetser formulering soms opklinken. ‘’Ontroerend, dat de dienst begon met Onze Hulp’ , zeggen bezoekers soms . ‘Dat gebed, dat lied – ik heb het al zo vaak gezongen, ik hoorde het als nieuw’. Het kan een vangnet zijn, die oude taal. Taal kan je leven omarmen. Een wonderlijke en kennelijk soms ook troostrijke ervaring kan dat zijn, als woorden die je al zo vertrouwd zijn blijven opklinken en je leven als het ware inbedden in de lange duur.

Ik moest eraan denken toen een oud-koorlid me vertelde over wat hem overkwam , toen zaterdag 7 februari bij de koorreünie er onvoldoende partituren aanwezig bleken te zijn van ‘Niksers’ en Tom Löwenthal het koor uitnodigde te proberen dat lied dan zonder partituur te zingen. ‘’Ik kende het nog helemaal’’, zei het oud- koorlid dat ik sprak, ‘’na al die jaren en niet alleen ik, ook anderen zongen het zo, het hele lied uit het hoofd. Je voelde de woorden opkomen, we zongen ze van binnenuit en ik stond er versteld van dat dit me na al die tijd van afstand genomen te hebben nog zo ontroeren kon’’.

Er is dus iets te zeggen voor ‘’woorden die herkenbaar blijven’’, dacht ik bij mezelf. Dezelfde woorden herhalen en zingen, is dus waardevol op zichzelf. Stel dat niet keer op keer diezelfde woorden gezegd en gezongen zouden zijn, wie zou ze herkennen, laat staan zich kunnen toe eigenen? Maar wat te doen als je deze liederen niet kent, als je nog maar kort in de Dominicus komt, als je nauwelijks of niet opgegroeid bent met bijbelse beelden en woorden? Wat vraagt onze huidige tijd in dat geval van ons taalgebruik?

En zo ben ik bij het thema van de taalconferentie op 18 april ‘’Taal die beweegt’’. Over taalvernieuwing zou die dag moeten gaan, hebben we gezegd. Dat thema, dat ons in de liturgie van de Dominicus vanaf het allereerste begin heeft beziggehouden: het zoeken naar een taal die mensen in de eigen tijd nog raken en bereiken kan. Letterlijk ‘in beweging brengen’. Taal die verstaanbaar is , verrassend, uitdagend, ook in een tijd waarin voor velen de verbinding met kerk en christelijke traditie is zoekgeraakt. In de verkondiging, in de gebeden en in de liederen evenzeer.

Maar moet taal zich altijd vernieuwen om ons te blijven bewegen? In deze tijd, waarin zoveel mensen vervreemd raken en de taal van de kerk niet meer wordt verstaan, zou je zeggen van wel. Maar een nieuwe bijbel vertaling roept bij de een herkenning op (nu begrijp ik het eindelijk) maar bij een ander, die het om de grondtekst te doen is, vragen en kritiek.

Welke wegen staan hier voor ons open. Zijn er nieuwe kansen? Zijn er ook grenzen aan vernieuwing van de taal? En waar liggen die dan? Vier sprekers van buiten zullen ons deelgenoot maken van hun gedachten hieromtrent en we hopen dat u allemaal komen zult.

Om het jubileumboek aan te schaffen, natuurlijk! Er als eerste bij te zijn! Om feestelijk het glas te heffen om half 5. Maar – even feestelijk – ook inhoudelijk te worden uitgedaagd en ons jubileum niet alleen onder elkaar te vieren maar met wie weet hoeveel anderen, uit het land. Dit zijn vragen die tenslotte niet alleen bij ons leven, maar die veel meer mensen zullen bezighouden. Overal in de kerken en op de rand daarvan. En in nieuwe geloofsgemeenschappen al evenzeer.

Hierbij nog een keer de bijbehorende informatie:
U/je kunt zich opgeven voor de conferentie, al dan niet in combinatie met het boek, door een mail met uw naam en adresgegevens en omschrijving van uw bestelling te sturen naar: dominicusconferentie@gmail.com en het bedrag (conferentie €20. Incl. boek €37,50) over te maken op IBAN NL79 ABNA 0431 3475 65 t.n.v. J.M.Bavinck, Amsterdam.

Juut Meijer is  pastor in de Dominicus en initiator van de feestelijke jubileumconferentie “Taal die beweegt”.

flyer2 (3)