Wie de grote verhalen van de Schrift onder de aandacht wil brengen, moet nog moeilijke keuzes maken. Wat kies je dan uit al die hoofdstukken uit het Oude Testament of uit de verhalen over Jezus. We leven in een tijd waarin veel van die verhalen, ook de bekende, uit het zicht raken. En ook wie ermee is opgegroeid kan het overkomen dat nog maar lastig te verwoorden is waarom je ze zou willen bewaren.
Dit is jammer, want ze gaan over mens zijn. En we weten dat best: ons hele leven is erin verwoord en verankerd. Goed en kwaad, leven en sterven, onze talenten en dromen, ons falen. Al die verhalen gaan over onze dagelijkse omgang met elkaar en wat zich tussen ons afspeelt. Over de wereld. Over ontheemd zijn en vreemdelingschap, verlangen en uitzien naar. De grootste verschrikkingen en de diepste hoop, niets ontbreekt. Want deze verhalen zijn geen zweverig geheel maar staan altijd, hoe verschrikkelijk misschien ook, middenin de wereld. Soms trek je weg, soms verlang je terug naar waar je begonnen was. Soms loop je langs het randje, soms durf je het weer aan – al die dingen.
Kerk en theologie zijn onderhevig aan sleetsheid. Of kun je dat zeggen van onze hele samenleving? Wat betekenisvol was, raakt in de vergetelheid. Je haalt je schouders op – wat doet het ertoe? Wat richting geeft – het moet telkens herontdekt worden.
Ook bijbelverhalen spreken niet zomaar meer tot de verbeelding. Voor ze in onze moderne wereld helemaal vergeten zijn, opgeslokt door een te behoudende theologie, of betekenisloos geraakt in een samenleving zonder bronnen, proberen we ze, hoe oud ze ook zijn of juist daarom, bij de tijd te brengen. Op zichzelf ook al een goede reden om Thora te blijven lezen en nieuwe testament. Maar daarvoor zijn ook nieuwe vormen van onderricht nodig, om ze met nieuwe ogen te lezen, zodat ze ons blijven prikkelen.
Tijdens de Advent kozen we voor verhalen op weg naar een nieuwe geboorte. In de veertigdagentijd voor verhalen die de hobbels weergeven, van waar het mis gaat. Waartussen tegelijk – en dat is het mooie ervan – telkens de hoop gloort, voor wie het wil zien. Als je zelf niet meer weet waar je zit, als individu of als samenleving, kun je je nog steeds laten inspireren door het grote verhaal, dat telkens vertelt: hoe het ondanks alles, alle menselijk falen en onrecht in onze wereld, toch doorgaat. De heilsgeschiedenis die ons mensen een plaats geeft, wie we ook zijn, en met vallen en opstaan – zo mogen we geloven – ons telkens aanzet tot opstaan en verdergaan.
Aswoensdag 17 februari: Mens te zijn
Lezing Genesis 2
Overweging door Eva Martens
Wat is het ‘’mens te zijn’’?
Aan het begin van de veertigdagentijd zegenen we elkaar met de woorden: ‘’mens ben je, stof van de aarde.’’ Woorden die vooral nadruk lijken te leggen op onze nietigheid en vergankelijkheid. Of zou je ze ook kunnen lezen als een uitnodiging voluit te leven, zoals alles dat deel uitmaakt van de natuur? Voor deze viering komen we via ZOOM bijeen. De dienst is apart mee te maken en is ook het begin van het programma Onder de Luifel – 40 bijeenkomsten rond 40 (bijbel)verhalen voor onderweg.
Zondag 21 februari: Sterk en zwak – de lotsverbondenheid van Kaïn en Abel
Lezing Genesis 4
Overweging door Claartje Kruijff
Het verhaal van Kaïn en Abel is een kernverhaal. ‘En God zag Abel en zijn offer, maar Kain en zijn offer zag hij niet. En Kain stond op tegen Abel, zijn broer, en doodde hem.’ Kain keerde naar binnen in verongelijktheid en laat zijn aangezicht vallen. Hij verbreekt daarmee de relatie die er van Godswege is. Ik zie de twee broers overal in allerlei verhalen van nu opduiken. Want in een crisis als deze worden we allemaal bevraagd. Alles lijkt te kantelen, allerlei verhoudingen staan op scherp. Wat sterk was en leek blijkt ook kwetsbaar en in het zwakke zit nu misschien juist kracht.
Zondag 28 februari: De vloed en hoe verder?
Lezing Genesis 6-8
Overweging door Karel Eykman
Als alles mis lijkt te gaan, is er altijd nog de ark van Noach. Het gaat toch verder met de wereld en uiteindelijk is weer grond onder de voeten. Maar hoe? Dat is de grote vraag. Hoe gaan de mensen de wereld bewonen? Op de oude manier, of op een nieuwe?
Zondag 7 maart, Oculi: Met eigen ogen gezien
Lezing Genesis 16 en Soera 14
Overweging door Juut Meijer
Ze werd vernederd, vluchtte en werd weggestuurd.
Het is het verhaal van Hagar, dat indruk maakt door haar moed en levenskracht, die mensen soms gegeven zijn, zodat ze zich kunnen oprichten als alle gevoel van eigenwaarde lijkt te zijn verdwenen. Een verhaal van dichtbij huis en wereldwijd, van slavernij, trots, vernedering, onmacht en bevrijding. En vooral van ‘zien’ en bevrijding.
Zondag 14 maart: Laetare
Lezing Genesis 18, Job 42
Overweging door Marcel Elsenaar
“Zal ik nog liefde genieten nu ik verwelkt ben?”
Wat mag ik (nog) verwachten? Sara moest lachen toen ze hoorde dat het leven nog een wending zou nemen. Kunnen wij nog lachen terwijl we de verhalen over klimaatverandering, vervuiling, onrecht en het sterven van delen van onze leefomgeving horen? Kunnen we geloven dat het anders kan? Op deze internationale klimaatzondag zetten wij ons in, met alle kracht, verschillende generaties in verbondenheid, om leven.
Zondag 21 maart: De beproeving in de woestijn
Lezing Lukas 4
Overweging door Germain Creyghton
In het evangelieverhaal van Lucas wordt Jezus tot driemaal toe op de proef gesteld door de duivel. Driemaal biedt hij weerstand, maakt hij onderscheid, toont hij zich weerbaar. Waar haalt hij de kracht vandaan? En hoe werkt die kracht later in hem door? Een verhaal bij uitstek waarin wij ons in Jezus’ menszijn kunnen herkennen, dat ons de kracht kan geven weerbaar te blijven in tijden van crisis.
Zondag 28 maart: Palmpasen
Lezing Lukas 19: 29 vv
Overweging Henk Hillenaar
We staan aan het begin van de ‘goede of heilige week’, de belangrijkste week van het liturgisch jaar, waarin het lijden en sterven van Jezus van Nazareth herdacht en zijn verrijzenis gevierd worden. Ook in onze post-christelijke tijd is deze week het moment in het jaar gebleven waarop het mysterie van leven en dood veel aandacht krijgt, juist ook buiten de kerken, in de media en in de wereld van kunst en wetenschap. Voor christenen kan deze Palmzondag een aanleiding zijn om de aloude vraag te stellen : ‘Wie is Jezus nu voor mij, en voor ons als gemeenschap?’.
Witte donderdag 1 april: de laatste maaltijd en de eerste
Lezing Lukas 22
Overweging door André Wesche
De maaltijd is in heel het optreden van Jezus van Nazareth misschien wel de kern. Samen te delen wat je hebt. Het aan te durven samen te zijn met ieder ander die op je weg komt. Gastvrij en open te zijn zonder onderscheid, ook als anderen dat veroordelen. De tafel werd het symbool van eenheid en weten dat ieder welkom is. Dat we allen ‘bijEen’ horen.
Aan die tafel kan verraad worden gepleegd. Er kan ook verzoening plaatsvinden en vrede gesticht.
Goede vrijdag 2 april: Voor het goede gekruisigd worden
Voorganger Marcel Elsenaar
‘’Vergeef ze, want ze weten niet wat ze doen’’.
Aanwezig zijn bij een terechtstelling moet een verschrikking zijn. Dicht bij zijn als mensen onrecht wordt aan gedaan ook. Een mens bijstaan die pijn lijdt, het is haast niet te doen. In het lijdensverhaal van Jezus van Nazareth horen we van het onrecht, van marteling en terechtstelling, van het offer dat hij bracht. We willen het telkens weer horen, en niet weglopen omdat er tegelijk ook iets ongelooflijks aan het licht komt. We nodigen je uit om daar samen getuige van te zijn, door het luisteren naar verhalen, poëzie en muziek.
Zaterdag 3 april: Paasnacht
Lezing Exodus 12
Overweging Colet van der Ven
Zondag 4 april: Paasmorgen – Opstaan geblazen!
Overweging Eva Martens
Volg ons op