Advent en kerst 2020
De vier zondagen in de aanloop naar kerstmis worden vanouds gekleurd door verwachting en verlangen. Er is iets nieuws op komst. Een kind zal worden geboren. Het verlangen dat er altijd al was, komt in de Advent dichterbij. En om dat verlangen nog eens extra te benadrukken, lijkt het wel, is men in de Bijbelse traditie altijd onderweg. Mensen gaan ergens vandaan en ergens naartoe. We lopen de route van het licht naar een toekomst van gerechtigheid en vrede, een nieuwe wereld die ons wacht van opnieuw te worden geboren.
Gebeurt dat alleen als een kind geboren wordt, of kan het mensen ook middenin het leven gebeuren? Als je leven vastzit, als er in je land geen mogelijkheden meer zijn, als er honger is of armoe, of geweld. Soms gaan mensen samen op weg, in kleinere of grotere groepen, soms ook alleen. Uit de benauwdheid van een geknecht leven, uit slavernij, uit een huwelijk dat je kleinhoudt, uit een verleden. Uit een omgeving die vol oordelen is over wie je bent of hoe je leeft. Soms klinkt een stem op in de woestijn.
Gelukkig komen we op momenten in beweging. Een geloof in iets anders, iets nieuws staat in ons op en we raken op drift. En altijd zijn die bewegingen tweeërlei: we gaan naar het licht, het goede, de toekomst, en tegelijk moeten we vluchten we voor het kwade dat die beweging naar het goede in de weg staat. Ook in het kerstverhaal wordt gevlucht.
Zo zien we in de vier weken van Advent uit naar een wereld op komst en proberen we woorden te geven aan hoe we elkaar daarin mee kunnen nemen van dichtbij huis tot wereldwijd. Het ‘Kom, adem ons open’ zal weer klinken en ‘Scheur toch de wolken weg’. Niet alleen de wolken van corona, maar van alles dat ons het zicht ontneemt en onze wereld kleiner en angstiger maakt dan ze zou kunnen zijn.
Zo gaan we op weg naar waar het goed is, naar een nieuwe geboorte en een nieuw jaar dat ons wacht.
Zondag 29 november: ‘Alleen de bergen zijn mijn vrienden’
Overweging Colet van de Ven
Lezingen Exodus: 3:7-14, Behrouz Boochani: Alleen de bergen zijn mijn vrienden
Vandaag staan diegenen centraal die noodgedwongen hun land ontvluchten om op goed geluk en hoop van zegen elders een thuis te vinden. We kijken naar hen door de ogen van een paus, een vluchteling, een migrant en de bijbel.
Zondag 6 december: Moeten ook wij onderweg?
Overweging Arjan Broers
Lezingen Lezing: Jesaja 40: 3-8 en Lucas 21: 25 – 36
De Bijbel staat vol verhalen van mensen die onderweg moesten of durfden gaan: het paradijs uit, naar Egypte, naar een beloofd land, naar een kerststal, naar Jeruzalem en Golgota. Het zijn mooie verhalen om te lezen als je eigen wereld stabiel en rustig is. Maar wat als deze tijd er ook een is van onderweg moeten? Met niet meer dan een vaag en ook wel dreigend visioen van de toekomst? Arjan Broers vraagt zich af of de Bijbelse verhalen verleden tijd zijn.
Zondag 13 december: Jouw land is mijn land
Overweging Germain Creyghton
Lezing Ruth
Mensen hebben altijd het verlangen gehad een nieuw, eigen bestaan op te bouwen buiten de grens van hun geboortegrond. Niet om te vluchten voor gevaar of het verleden uit te wissen, maar omdat ze geluk zoeken en een beter leven. Het Bijbelverhaal over Naomi, Ruth en Boaz toont ons in een notendop dat migratie nodig is en goed: niet bij de pakken neerzitten, grenzen overschrijden, verantwoordelijkheid nemen voor de ander en zo een nieuwe toekomst vormgeven. Het verhaal zegt ons: dankzij Ruth, de Moabitische, kon Jezus Christus, zoon van David, in Israël geboren worden.
Zondag 20 december: Onderweg naar Kerstmis: Het Magnificat
Overweging Henk Hillenaar
Lezing uit Lucas 1
In de geboorteverhalen van het Lucas evangelie wordt veel gereisd en zelfs gevlucht. De meest mysterieuze reizigers echter zijn de engelen die er voortdurend opduiken om Gods wil of bedoeling kenbaar en het verhaal begrijpelijk te maken. Een van de weinige episodes waar geen engelen nodig zijn is de reis van Maria naar haar nicht Elisabeth. Daar klinkt het bekende Magnificat, een lof- en danklied, het visionaire antwoord van de mens aan God en diens engelen. Maria ziet de armen rijk en de machtigen machteloos worden: ze ziet deze wereld omgekeerd. Het zal het ideaal worden van Jezus’ leven en van het eerste Christendom: de vraag of en hoe dit nog altijd ook ons ideaal is.
Donderdag 24 december, Kerstavond: Plaats in de herberg
Overweging Juut Meijer
Herbergen en cafés zijn gesloten. We kunnen elkaar slechts spaarzaam ontmoeten en leven op afstand. Op kerstavond vieren we de geboorte van de mens in wie de hoop weer helemaal tot leven komt. Een wereld waar gastvrijheid en genegenheid voorop staan. Hoe maken we plaats als alle herbergen gesloten zijn? En zal er straks nog plaats zijn voor gastvrijheid en menselijkheid in onze wereld?
De dienst begint om 20.00 u
Zondag 27 december: Oud 2020 en Nieuw 2021
Overweging Eva Martens en Mirjam Wolthuis
Bijkomen van kerst, van een moeizaam jaar, van gefnuikte verwachtingen of toch, wellicht, nieuwe openingen? In deze viering blikken we terug en proberen we ons bijeen te rapen om met nieuwe moed verder te gaan. Leidraad daarbij is de belofte van hoop die generaties aan elkaar doorgeven, zoals spreekt uit het verhaal van Jezus met zijn ouders in de tempel en van Simeon en Hanna (Lukas 2:22-40).
Zondag 3 januari: De toekomst op het spel
Overweging Gerhard Scholte
We vinden in Exodus en Matteus twee klassieke verhalen over machtswellust, van Farao en Herodes, ontaardend in vreemdelingenhaat, ja zelfs in kindermoord. Waarom zijn het juist de pasgeborenen die dit soort gruwelijkheid opwekken? Wie weet helpt filosoof Hannah Arendt ons verder met haar begrip van ‘nataliteit’: Elke pasgeborene heeft iets volstrekt nieuws aan onze wereld mee te geven.
Zondag 10 januari: Breng ons dan thuis en keer ons tot leven
Overweging Agnes Grond
Wie kent het niet: dat onbestemde verlangen naar thuiskomen. Maar wat verlangen we dan? Een veilige haven? Gekend, gezien en begrepen worden? Of toch een soort aards paradijs? En bereiken we dat thuis ooit? Of is de weg erheen voldoende al blijft het verlangen bestaan?
Volg ons op