Toen zag ik de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, uit de hemel neerdalen, bij God vandaan. Ze was als een bruid die zich mooi heeft gemaakt voor haar man en hem opwacht – Openbaring 2:21
“Omdat we van onszelf geen huis zijn’’
– Rutger Kopland
Huis gezocht
Ieder mens zoekt een huis om in te wonen. Een dak boven het hoofd. Geborgenheid. Waar je je prettig voelt, welkom en beschermd.
Maar ook woorden die als een huis zijn, zoeken we. Die richting en houvast geven, waar je in en uit kunt gaan. In een wereld die bepaald niet altijd vanzelf een thuisgevoel met zich meebrengt.
Dichter Rutger Kopland bracht ergens een aantal gedichten bijeen onder de titel: ‘’Omdat we van onszelf geen huis zijn’’. Hij, die aan de ene kant afscheid nam van de waarheden van zijn jeugd, God en ook de kerk, bleef aan de andere kant steeds op zoek. Hoewel het paradijs op de manier van zijn jeugd niet langer bestond, en ook de superieure God niet – bleken de woorden uit zijn verleden in zijn dichterschap steeds iets te zijn om op terug te grijpen en ook een bron van verlangen te kunnen zijn. Alsof het heimwee naar wat ooit was, op zichzelf ook helpen kan. En oude woorden toch waardevol kunnen blijven als we betekenis willen blijven zoeken voor ons leven, voor wie we zijn en kunnen worden.
Ook in de Schrift is het huis niet altijd even stevig. Het kan op een rots worden gebouwd, maar ook op het zand. Ook in de verhalen van de Schrift wordt gevonden en verloren. Woorden kunnen staan als een huis, maar ze zijn ook aan verwering onderhevig.
Toch noemen wij een kerk een godshuis. Waar we gemeenschap proberen te zijn, ook al is die er buiten dikwijls niet en schudt die kerk ook op haar grondvesten. Kennelijk bouwen we huizen die ook weer kunnen schudden op hun grondvesten en vaak ook weer opnieuw moeten worden opgebouwd.
Aan het begin van een nieuw liturgisch jaar willen we een poging wagen en proberen stil te staan bij de vraag, hoe wij ons huis zoeken en vinden.
Zondag 1 september: In een woord wonen
In onze tijd waarin houvast veel gezocht wordt uiterlijke materie en verbeelding meer en meer plaatsmaakt voor wat meetbaar en waarneembaar is, groeien nog maar weinigen op met de grote verhalen. Ook de christelijke worden dikwijls niet meer herkend en raken zoek. Maar op deze eerste zondag van het nieuwe seizoen willen we toch starten met de vraag naar die verhalen. Kunnen zij voor ons nog een huis vormen? Zijn er verhalen waarin je wonen kunt?
In deze viering zijn er twee volwassenen die zullen worden gedoopt.
Lezing: Deuteronomium 6 en Mattheus 7:24 – 27
Overweging door Juut Meijer
Zondag 8 september: Thuis in de gemeenschap
‘Zijn er twee of drie bijeen in mijn naam, dan ben ik in hun midden.’ Thuis zijn betekent in het evangelie vooral thuis geven. Niet eerst bij jezelf of in jezelf verblijven, maar delen wat je hebt en zo gemeenschap vormen. Wat betekent dat nog concreet voor ons, in onze individualistische samenleving? Wat betekent het voor kerkgemeenschappen die steeds kleiner worden en steeds meer op zichzelf zijn aangewezen? We laten ons inspireren en bemoedigen door de gemeenterede in het evangelie van Mattheüs.
Lezing: Mattheüs 18:1-19
Overweging door Germain Creyghton
Zondag 15 september: Thuis op deze aarde
De branden in de Amazone, de hitte in eigen land van deze zomer: de wereld voelt in toenemende mate onherbergzaam. Nu biedt de christelijke traditie , op een andere manier, ruimte aan het idee dat deze wereld inderdaad niet ons thuis is: wij gelovigen zijn niet van deze wereld, we blijven vreemdeling, ons thuis is elders. Het is een sympathieke traditie, in de zin dat het kan voorkomen dat we zouden denken dat de aarde van ons is. Aan de andere kant: vraagt deze tijd van klimaatverandering niet ook juist omarming van de aarde als ons thuis? hoe kunnen we thuis zijn op een aarde die ook onherbergzaam is?
Lezing: Johannes 17:9-19
Overweging door Janneke Stegeman
Zondag 22 september: Huis voor jong en oud.
Dit huis vol mensen. Weet jij wie het zijn? Ik mag het hopen.
In ons huis is iedereen welkom. Jong en oud. Soms lijkt het of onze gemeente steeds ouder wordt En misschien is dat ook zo. Maar dan ineens na de vakanties duiken ineens de jonge gezinnen weer op en delen kinderen brood en wijn. Niet voor niets kennen wij een traditie waarin wij kinderen betrekken bij de viering. Centraal op het podium om de tafel heen en bij bijzondere vieringen. Ook de bijna twintigers duiken ineens op rondom hoogtijdagen en open huis. Vandaag is de twaalfjarigenviering. In deze dienst viert Dunya dat zij naar de middelbare school gaat. Zij koos voor het verhaal van Esther. Vanuit dat verhaal zullen wij vandaag ook aandacht besteden aan het thema van de vredesweek 2019: vrede verbindt over grenzen.
Lezing: Esther
Overweging door Alle van Steenis
Zondag 29 september: Thuis in je ware zelf
’Waar ben je echt thuis? Niet in je valse, maar in je ware zelf, leerde de Amerikaanse monnik Thomas Merton. Niet bij de duivel, maar bij God, leerde Franciscus van Assisi. Niet als afgeknipte wijnrank, maar als deel van de wijnstok, leerde Jezus Christus. Arjan Broers proeft de metaforen en overweegt waarom ze zo waar én zo moeilijk zijn.’
Lezing: Fioretti XXIX (over Franciscus van Assisi) en Johannes 15:1-12
Overweging door Arjan Broers
(afb. uit Caroline Waltman, PARADISEWILL.COM – de bijbel in 609 foto’s en 830 verzen)
Volg ons op