We gaan op een onzekere manier het nieuwe seizoen in. Vorig jaar startten we met ‘Een huis waar alles woont”. Nu is dat ‘huis’ veel leeg, of half gevuld. Ons mooie kerkgebouw lijkt niet langer het centrum waarom alles draait. Eens temeer zijn we een huis van verhalen, van gemeenschap en van liefde, maar elk van ons draagt daaraan bij vanuit de eigen plek.
We leven in een tijd waarin gebrokenheid zichtbaarder is dan tevoren, waarin toekomst onzeker is voor velen, waar maakbaarheid een illusie blijkt. Waarheid lijkt een mening en ongelijkheid en onrecht zijn steeds nadrukkelijker zichtbaar. Het is een tijd waarin het er toe doet om je te bezinnen en te weten wat te doen. Wat vraagt het van ons om deze gebroken wereld heel te maken?
Antwoorden op die vraag zijn altijd ongemakkelijk en onvolledig. We worden bevraagd als individu en als gemeenschap van mensen. Wat we nu al weten: dat het moed zal vragen, en inzicht. Dat we de fouten en de verantwoordelijken moeten durven noemen, ook die van onszelf. Dat we het samen moeten doen en daarover een idee moeten vormen, terwijl we nog in niet-weten verkeren. En ook dat we dat kunnen in vertrouwen op de Eeuwige.
In deze serie gaan we onder andere te rade bij Jonathan Sacks, opperrabbijn in Londen, en laten ons inspireren door zijn boek ‘Een gebroken wereld heel maken’. Hij onderzoekt daarin een ethiek van verantwoordelijkheid die geworteld is in de Joodse Bijbel en traditie. Vier zondagen vertellen we verhalen en gedenken hoe wij samen mens kunnen zijn, mens kunnen worden en heelheid kunnen brengen in deze wereld.
Zondag 30 augustus: Tikoen Olam – Mens zijn in een gebroken wereld
Lezing Genesis 3: 1- 11
Overweging Colet van de Ven
Op deze openingszondag van het nieuwe jaar kijken we om ons heen en zien een wereld waarin het gewone ongewoon is geworden en waarin de ongelijkheid en de angst voor het corona-virus de gebrokenheid heel zichtbaar maakt. Volgens kabbalistische wijzen is de schepping gebroken en is het aan de mens om die gebrokenheid te herstellen. Volgens dat andere scheppingsverhaal heeft de mens door zijn handelen zelf de gebrokenheid veroorzaakt. Hoe verhouden die beide verhalen zich tot elkaar en wat hebben ze ons vandaag de dag te zeggen?
Zondag 6 september: Tsedaka – Verantwoordelijkheid nemen
Lezingen: Genesis 18: 16 – 33 en psalm 119
Overweging Marcel Elsenaar
Tegenover de grote bewegingen, de grote onrechtvaardigheden kunnen we ons klein en onmachtig gaan voelen. Het verhaal van Abraham laat iets zien van het verlangen dat de orde in de wereld rechtvaardig is. Van God is de wereld en die haar bewonen, dus wat is onze verantwoordelijkheid daarin?
Zondag 13 september: Darchee sjalom – Vriendelijkheid als weg van vrede
Lezing Jeremia 29: 4-14
Overweging Juut Meijer
Darchee sjalom betekent wegen van vrede. Het is een joodse wijsheid waarin vriendelijkheid de sleutel blijkt om in een ballingschap contact te maken en met verschillen samen te leven. Verschillen die zo vaak leiden tot vervreemding en de verbondenheid verhullen. Waar heeft vriendelijkheid een plek in de wereld van gebrokenheid van deze crisis? Welke vormen neemt zij aan?
Zondag 20 september: Darchee sjalom – moed en vertrouwen
Lezing Openbaring 21, 1-5
Overweging Godian Ejiogu
Door de gebrokenheid en crisis heen kunnen we speuren naar de nieuwe wereld die in de bijbel voortdurend beloofd wordt. Maar hoe moeilijk is het om te leven in het nog-niet, en met de twijfel of het wel de goede kant op zal gaan. Kunnen we moed houden om geloof te houden en daarnaar te handelen? Wat geeft vertrouwen?
Zondag 27 september: 12-jarigenviering
Lezingen: Orpheus en Eurydice en
Jezus en Petrus, lopend over het meer van Galilea
Overweging Michaël van der Meer
In deze dienst komen jongeren uit onze gemeenschap aan het woord die misschien wel de meest ingrijpende stap zetten in hun schoolloopbaan, namelijk die van lagere school naar middelbare school. Opeens je vertrouwde kleine school inruilen voor een scholengemeenschap met honderden leerlingen, tientallen juffen en meesters, steeds andere lokalen en dat dan ook nog in corona tijd: ga er maar aan staan! In het Jodendom wordt die overgang gemarkeerd met de traditie van de bar en bat mitsva viering: een twaalf- of dertienjarige wordt dan volwassen voor de gemeenschap. Zij of hij laat dan zien een dochter (bat) of zoon (bar) van God’s richtlijnen (mitsvot) te zijn door een tekst uit de traditie (torah) te laten klinken. De gemeenschap wordt daarmee ook zelf herinnerd aan de belangrijke beslissingen in het leven. We horen verhalen over een zanger die zijn lief uit het dodenrijk wil loszingen, maar blijft staren op wat vroeger was. Ook horen we van een enthousiaste volger die door het ijs zakt omdat hij gaat twijfelen aan wat geloof met mensen kan doen.
Volg ons op