Op een gouden stok achter de deur zat een haveloze vogel, die nog het meeste weghad van een halfgeplukte kalkoen. Harry staarde het beest aan en dat keek kwaadaardig terug en maakte dat kokhalzende geluid weer. Hij zag er erg ongezond uit, vond Harry zijn ogen waren dof en terwijl Harry keek, vielen er opnieuw een paar veren uit zijn staart. Harry dacht net dat de ramp helemaal compleet zou zijn als de vogel van Perkamentus doodging terwijl hij alleen met hem in de kamer was toen het beest plotseling vlamvatte. Harry slaakte een kreet van schrik, sprong achteruit en botste tegen het bureau. Koortsachtig zocht hij naar een glas water, maar hij zag niets. Intussen was de vogel één grote vuurbal geworden; hij stootte een schrille laatste kreet uit en een paar tellen later restte er alleen nog een hoopje smeulende as.
De deur van het kantoor ging open en Perkamentus kwam binnen. Hij keek heel somber. ‘Professor,’ hakkelde Harry, ‘uw vogel – ik kon het niet helpen – hij vloog opeens in brand – ‘
Tot Harry’s verbazing glimlachte Perkamentus. ‘Dat werd tijd,’ zei hij. ‘Hij zag er al dagen niet uit.’ (…) ‘Felix is een feniks, Harry. Feniksen verbranden als het tijd is om te sterven en worden dan herboren uit de as. Kijk maar…’ Harry keek omlaag en zag dat er een piepklein, gerimpeld, pasgeboren vogeltje zijn kop uit de as stak. ‘Doodzonde dat je hem net meemaakte op zijn Branddag’, zei Perkamentus.
(uit: J.K. Rowling. Harry Potter en De geheime kamer, 2002)
Als symbool op de paaskaars hebben we dit jaar gekozen voor een feniks. Een mythologisch dier dat teruggaat tot de oude culturen van de Egyptenaren, maar ook in de oude Chinese cultuur is terug te vinden en in de Griekse oudheid. Steeds gaat het om een vogel die uit de eigen as opnieuw geboren wordt, als symbool van de wedergeboorte van de natuur in de lente. In het christendom staat het mythologische dier symbool voor christus die opstaat uit de dood. Met deze paaskaars kijken we vooruit naar het herrijzen uit de as na een periode vol beperkingen, rouw en verlies, maar ook naar een overgang in de gemeenschap; van een afscheid van een geliefde pastor naar een nieuwe pastor.
In hedendaagse jeugdliteratuur en fantasy is nog steeds volop aandacht voor de notie van uit de as herrijzen, soms ook letterlijk in de vorm van de feniks zoals bij de beroemde serie over Harry Potter. In deze boeken vormt de feniks niet alleen een figuur die redt, troost en geneest, zoals Jezus deed, maar ook voor de strijd tussen goed en kwaad. Het vijfde deel is getiteld ‘Harry Potter en de orde van de feniks’. Hierin wordt, na een grote tovenaarsoorlog, een geheim genootschap gevormd rond Harry; vrienden die samen opstaan tegen de donkere krachten. Zo wordt de feniks ook in verband gebracht met de strijd voor het goede, dat steeds opnieuw zal overwinnen, ook wanneer alles verloren lijkt te zijn.
De Dominicusgemeenschap heeft zelf de vernieuwing heel bewust meegemaakt. Een bevrijding van oude, beperkende krachten, en een beweging naar hoop en meer inclusieve manieren van samen geloven, nieuwe taal en tegelijk verbonden met traditie. En die beweging maken we nog steeds, telkens anders. Hoe manifesteren tegenkrachten zich in onze tijd? Waar denken we aan bij ‘het kwaad’, en hoe komen mensen er – nu en altijd – vanuit hun geloof tegen in verweer?
En waar vinden we sporen van wederopstanding, wedergeboorte in onze wereld? Is Christus aanwezig in ons? Of in onze wereld?
Zondag 5 sept: Omhels het leven
Lezing: Joh. 1: 43-51
Voorganger: Marcel Elsenaar
In heldenverhalen en science-fictionfilms maakt de held in spé vaak een verandering door. Hij of zij wordt aangesproken, ontvangt een bericht of heeft een bijzondere ervaring, die duidelijk maakt dat er iets anders, iets nieuws van de hoofdpersoon wordt gevraagd. De bereidheid je aan te laten spreken en het vertrouwde achter te laten vraagt om vertrouwen. Op wie, op wat? Het verhaal van Natanaël dat we vandaag lezen biedt een mooi vertrekpunt om daar met elkaar bij stil te staan.
Zondag 12 sept: Dominicus en de Orde van de Feniks
Lezing: 1 Kor. 13
Voorganger: Eva Martens
In tijden van crisis en neergang, als de hoop op vernieuwing en wedergeboorte sterk leeft, is de feniks een fabeldier dat sterk tot de verbeelding spreekt. De vuurvogel met helende en vernietigende kracht speelt een sleutelrol in de fantasyboekenreeks Harry Potter, geschreven door J.K. Rowling, waarin een jonge held, de tovenaarsleerling Harry, de strijd aangaat met het kwaad in en buiten zichzelf, geholpen door een groep bevriende strijders, die samen De Orde van de Feniks wordt genoemd.
De feniks staat in de christelijke traditie ook symbool voor Christus; eeuwige trouw, liefde die zich opoffert, maar ook overwint en steeds vernieuwt door opnieuw geboren te worden. Hoe leeft die beweging in onszelf en in ons als gemeenschap?
Zondag 19 sept: 12-Jarigenviering
Voorganger: Juut Meijer
Hoe inspireren verhalen ons bij overgangsfasen in het leven? Welke voorbeelden van overgang, van herboren worden misschien, of van afscheid nemen van iets om iets nieuws te worden, komen we tegen in de verhalen die we mee kregen?
Op deze zondag vieren we weer de overgang van onze 12 jarigen naar de middelbare school. Een overgang naar een heel nieuwe periode. We staan stil bij wat dat voor hen betekent. De kinderen kiezen voor deze viering zelf een verhaal dat ze niet willen vergeten.
Het belangrijkste is misschien zelf je opgenomen te weten in een groter verhaal.
Meer informatie volgt.
Vredeszondag 26 sept: Vruchtbare as – de moed om achterom te kijken
Lezing Genesis 19:15-26
Voorganger: Janneke Stegeman
De feniks herrijst uit de as van zijn eigen vernietiging en staat daarmee symbool voor veerkracht. Wat ik me wel afvraag: waar is de as gebleven, waar zijn de littekens? Juist in de Vredesweek is dat een vraag die me bezighoudt. Wat is een goede manier van met het verleden omgaan, juist als dat verleden beschadigend is geweest?
Volg ons op