Het is januari. Een nieuw jaar is begonnen. Onze goede voornemens staan nog fier overeind of beginnen al af te brokkelen. Juist in deze periode zoomen wij in de vieringen in op de moed om te falen.
In onze prestatiemaatschappij wensen we elkaar voortdurend ‘succes!’. We willen uitgroeien tot de beste versies van onszelf. Meer dan ooit venten we onze successen uit, bijvoorbeeld via sociale media. In vergelijking met al die ideaalbeelden weten we soms geen raad met onze kleine en grote faalervaringen.
Maar het wordt nog erger. Want zelfs als we falen willen we er iets van leren. Willen we betere mensen worden, kwetsbaar durven zijn.
De Bijbelse verhalen en de christelijke traditie zit vol beelden van mensen die de moed hadden om te falen – en te erkennen dat ze geen idee hadden hoe het verder moest. De nacht. De woestijn. De zondvloed. Het kruis. Daarna gebeurde er altijd nóg wat, dat is waar. Maar soms pas na lange tijd en altijd op een andere manier dan verwacht.
16 jan: De nacht van de ziel
Lezingen: Thomas Merton, ‘Heer, mijn God’
Lucas 4: 1-4
Overweging door Remco Graat
In december luidde de GGZ de noodklok: er zijn zoveel mensen in geestelijke nood, dat de wachtlijsten blijven groeien. Leegte, eenzaamheid, zinloosheid, angst, verwarring – Johannes van het Kruis beschreef die ervaringen in de 16de eeuw als een spirituele weg die je moest aanvaarden, op weg naar God. Biedt dit perspectief aan wie in behandeling is bij de GGZ? Of moeten we ervoor waken psychisch leed te vergeestelijken? Oftewel: moet je achter lijden een ‘punt’ zetten – het is wat het is, of is er ruimte voor een voorzichtige komma?
23 jan: De woestijn in
Lezingen: Numeri 11: 10 – 30
Elten Kiene: Ode aan de twijfel
Overweging door Marcel Elsenaar
Ze wilden weg uit Egypte, maar toen ze in de woestijn waren, kwam er twijfel, verwarring. Waar waren ze naar op weg, het volk van Israël? En was het in de slavernij van Egypte niet toch beter? Hoop en verwachting maakt plaats voor polarisatie en verdeeldheid. Als je het niet weet, als niets werkt, wat ga je doen, hoe ga je dan met elkaar om? Kan daar niet juist het oude verhaal van uittocht opnieuw, op nieuwe manieren, ónze nieuwe manieren… ons inspireren?
30 jan: De vloed
Lezing: Genesis 9: 8-28
Overweging door Eva Martens
Zou Noach geweten hebben dat het goed kwam, na die veertig dagen regen en die vele dagen drijven? Net als hij is ons aangezegd dat ons klimaat verandert en dat het ingrijpend zal zijn. Het is het gevolg van ons falen om de hele aarde recht te doen, en niet alleen onze eigen ambities. Maar sloot God na de vloed niet een verbond met heel de Schepping, niet alleen met de mens?
6 feb: Het kruis: de dood
Lezingen : Johannes 12: 23-28
Overweging door Claartje Kruijff
Wij mensen hebben niet het eerste en ook niet het laatste woord. Wij zijn eindig en ontkomen daar niet aan. De dood hoort bij het leven. En nog dichterbij: bij ons leven. Wanneer en hoe weten we niet. We hebben het niet voor het zeggen en dat voelt onrustig, onzeker en bovenal angstig. Komt die aanstaande dood alleen maar van ons nemen of ook iets brengen? Worden we slechts (af)gebroken of ook opgebouwd en geheeld?
Volg ons op