Op Eerste Kerstdag is Niek Schuman overleden. Hij had eigenlijk op 30 december in de Dominicus nog graag een overweging willen houden, maar hij zag al een tijdje aankomen dat zoiets niet meer mogelijk was.
Niek kwam in de Dominicus via pastor Sieds Prins. Vanaf 1983 hield hij regelmatig een overweging en van 2003 tot 2009 maakte hij deel uit van het Liturgisch team. Hij was voor het team een belangrijke en dierbare collega. Natuurlijk door zijn grote kennis en vertrouwdheid met de Schrift, maar zeker ook door zijn soepele en bevrijdende omgaan met de woorden en verhalen van de Schrift. In de rouwadvertentie staat dat Niek ‘theoloog in hoofd, hart en nieren’ was en dat is een perfecte omschrijving. Hij kon genieten van de Schrift. De bijbelverhalen benaderde hij met grote ernst, ongetwijfeld een vrucht van een calvinistische scholing. Maar hij wist ze altijd uit te leggen als verhalen over bevrijding, over hoop. De Schrift leek in zijn ogen geschreven te zijn als tegenhanger van de harde werkelijkheid, van het kwaad en het onrecht in de wereld. Zijn verkondiging was steeds dat wij ons hoofd niet moeten afwenden van wat gebeurt, maar dat we vooral geloof en hoop moeten putten uit die eeuwenoude verhalen die mensen steeds op het spoor willen zetten om recht te doen en vrede te maken. Niek heeft talloze boeken gepubliceerd. Maar het meest typeert hem zijn allerlaatste boek ‘Dat ding met veertjes – Hopen door alle kwaad heen’. Het werd op 6 november gepresenteerd, Niek kon daar zelf niet meer bij zijn. In dat boek zet hij zijn blik op de werkelijkheid en zijn kennis van de Schrift nog eens duidelijk tegenover elkaar. Hij zag de wereld zoals die was. Maar hij zag met evenveel overtuiging het visioen van licht en bevrijding. Zijn getuigenis zal blijven klinken en zal menigeen blijven inspireren.
De dankdienst voor Niek Schuman is op 3 januari in de Dominicus. Meer informatie vindt u HIER
Volg ons op