foto-links

raamdom-gr

Wind die scheidt – Wind die verbindt. Laatste serie van dit seizoen.

Een serie na Pinksteren over oecumene in de wijdste zin van het woord en over reformatie van binnenuit.

wind

Terwijl dit jaar in de protestantse kerken 500 jaar reformatie wordt gevierd, staat in de Spuistraat in Amsterdam een kerk waar oecumene ‘gebeurde’.

Hoe is het voor ons in zo’n gezelschap te verkeren, elkaar min of meer terug te vinden en als mensen van verschillende (kerkelijke of niet-kerkelijke) origine de gezamenlijkheid te zoeken?

Maakten wij, aangestoken door een nieuwe wind, als gemeente ook een soort ‘reformatie’ door?

Zonder krampachtig vast te houden aan ieders afzonderlijke gewoonten of geloofsbelijdenis kon hier  in woord en gebaar ruimte ontstaan,  door aan de ene kant vast te houden wat ons lief is en aan de andere kant nieuwe winden te laten waaien. Van de bevrijdingstheologie tot de hedendaagse vragen uit de geseculariseerde wereld van nu.

Dit gebied van ‘uiteengaan en terugvinden’, continuїteit en discontinuїteit,  willen we in een serie van vier zondagen verkennen, in gedachten houdend dat de grote reformaties in de geschiedenis van binnenuit kwamen. Iemand staat op en stelt een vraag.

Al in het Oude testament en in het Nieuwe gebeurde het dat langs de rafels van traditie en religie en in een veranderende wereld telkens nieuwe mensen nieuwe wegen bewandelden. Abraham en Sara gaan op weg, vertelt het verhaal. Mozes leidt uit, uit Egypte.  Een nieuwe koning staat op of een nieuwe profeet. Vrouwen treden op als redders van hun volk en zingen als Mirjam, Hannah en Maria hun eigen lied.

Zo ging het van verdrukking naar bevrijding, van gestolde woorden naar nieuwe ontvankelijkheid. In alle tijden stonden stemmen op om afgedane beelden en praktijken omver te werpen en ruimte te maken voor de geest Gods in een nieuwe wereld.

We willen stilstaan bij wat het betekent te leven in die wereld waarin aan de ene kant stromingen uiteengroeien, met bittere gevolgen soms van elkaar niet langer verstaan en zelfs verwerpen. Waar aan de andere kant midden in het oude vernieuwing optrad, zoals Luther niet de eerste protestant was maar een Augustijner monnik en Jezus niet de stichter van de kerk maar joods van huis uit en de Islam teruggaat op dezelfde aartsvaders als wij.

Maar hoe de openheid te behouden, zodat die niet opnieuw verstart in het eigen gelijk?

Vier diensten om ons opnieuw te laten openwaaien door de geest Gods, die opschudden, vernieuwen en verbinden kan.

 

Zondag 4 juni –  Pinksteren

Mensen die elkaar nooit begrepen, gaan elkaar verstaan zonder dat ze daarvoor hun eigen taal opgeven. Hoe kan dat? Een gezamenlijkheid ontstaat ondanks verschillen over de grootste kloven heen.

We lezen uit Handelingen 2 en 1 Korinthe 12   voorganger: Juut Meijer

 

Zondag 11 juni  De Geest vernieuwt.

Zoals Luther 500 jaar geleden een impuls tot vernieuwing was, zo waren de studenten en de vrouwenbeweging dat in 1968. De samenleving- en de kerken kwamen in een veranderingsproces. De geest van moed en bevrijding steekt de kop op en activeert de weerstanden. Steeds weer wordt de jonge wijn in oude zakken gestopt, maar de geest van vernieuwing gaat door, want de bruidegom laat het niet afweten.

Lucas 5,27-39   Voorganger: Andre Wesche

 

Zondag 18 juni – Grenzen aan opstandigheid

In Israel is ieder mens geroepen priesterlijk te leven. Dit besef hoog te houden lag vooral bij de Levieten.  Als Mozes en Aaron hoger in rang lijken te geraken, komt Korach in verzet. Ook hij is een Leviet en die mochten toch allemaal priester zijn. Worden ze nu ondergeschikt? Het wordt een pittige strijd en het gaat er heftig aan toe. Een rechtmatige poging tot hervorming en verzet, of zijn er aan verzet ook grenzen?

We lezen uit Numeri 16 en 17  Voorganger: Tamarah Benima, rabbijn

In deze viering worden 3 kinderen gedoopt

 

Zondag 25 juni –   Samen

De slotdienst van het jaar, vlak voor de zomerserie begint, is al een beetje een voorproefje. Een bijzondere muziekdienst met medewerking van impro-zangeres Nicoline Snaas en onze eigen muzikanten natuurlijk. Geen mantra’s, wel een beetje losser zingen dan gewoonlijk en deze keer een extra korte overweging.

Voorganger: Annewieke Vroom