Juut Meijer sprak deze korte overdenking uit tijdens de kerkennacht op 22 juni, als een amuse waarop ze de vele bezoekers trakteerde.
‘Ik geloof in Amsterdam’ is het thema van deze nacht. ‘Ik geloof in Amsterdam’.
Gelooft u in Amsterdam? Jij? Een beetje stadsmens houdt zich toch verre van ‘geloof’?
Loop je niet een beetje achter als je daar nog aan doet?
Het leuke van dit thema ‘geloven in Amsterdam’ is dat je het op twee manieren kunt begrijpen.
Het zou een uitspraak kunnen zijn van een kerkganger in Amsterdam, die hier toevallig woont en misschien wel een buitenbeentje is in deze stad of toch niet… of trots is op hoe de kerken hier zijn, dat kan ook… en misschien niet onterecht.
Tegelijk roept ‘geloven in Amsterdam’ een andere betekenis op.
Geloven niet in een bovenaardse god in de hemel, ver van mij vandaan, als een andere werkelijkheid, maar in wat midden onder ons is. In Amsterdam. Of als je toevallig ergens anders woont: in onze samenleving, de wereld, je eigen leven.
Alsof god niet een wezen op afstand is, maar onder ons is. In jou leeft misschien wel en in mij. Als een gegeven mogelijkheid, een levensprincipe dat we in ons dragen en dat in ons tot realiteit komen wil.
Een levensbron, in alles wat leeft verborgen. Zoekgeraakt soms misschien, maar wel te vinden. Waar je je voor afsluiten kunt, maar je ook voor openen.
God als een levende oerkracht die zich vertaalt en uitademt in alle dingen, in levende wezens, de beweging van de aarde, in ons.
Als oorsprong, toekomst, geheim. Als wonder van de liefde. Mogelijkheid waar wij die soms niet zien. Leven dat je ook toestromen kan, in plaats dat alles uit jou moet komen.
Bijvoorbeeld vanuit mijn medebewoners in de stad. Vanuit wat hier al lang aanwezig is of juist nieuw zich aandient.
Open blijven dus en niet bang zijn je opnieuw te laten raken, in je denken, je doen, je persoonlijk leven ook.
Je de spiegel laten voorhouden door oude verhalen of een lied, door eigentijdse mensen,
door heel andere mensen misschien, met wie je samenleeft…
… omdat de wereld anders kan, omdat het leven altijd beweegt langs nooit voorziene sporen, om het onverwachte, dat ik niet zelf bedacht, maar in verwondering ontvang…
Geloven kan dus ook zijn geloven in toekomst, in Amsterdam of waar ook. Met al haar mensen.
Volg ons op