serie diensten over de inspiratie van Jezus’ eerste volgelingen
Na hun bezoek aan de stal in Bethlehem haasten de herders zich op weg om te vertellen wat ze hebben gezien. Ze zijn er vol van. ‘Ze verheerlijkten en loofden God’ – vermeldt Lucas aan het eind van het Kerstverhaal. In het begin van Lucas’ tweede bijbelboek Handelingen gaan de apostelen met dezelfde geestdrift op weg om zoveel mogelijk mensen te betrekken bij de nieuwe beweging die Jezus in gang heeft gezet. Onder leiding van Petrus trekken zij Jeruzalem uit, de wereld in. Vrijmoedig getuigen zij van de Geest die zij in Jezus hebben herkend. Zij treden in zijn voetspoor door mensen tot een nieuw leven op te wekken. Gaandeweg verbreden zij hun werkterrein en organiseren zij de eerste christengemeenten, waar aanvankelijk alleen Joden, maar later ook Grieken deel van uitmaken. Ze dopen vele nieuwe gelovigen, van wie wordt gezegd dat ze ‘have en goed verkochten en alles naar ieders behoeften verdeelden’. Ze nemen grote persoonlijke risico’s en zetten zelfs hun leven op het spel. Ze stichten nieuwe gemeenschappen, maar kunnen niet voorkomen dat er ook verdeeldheid ontstaat. Ze kiezen niet voor veiligheid, maar voor een waarachtig leven zoals zij dat in de praktijk uit het optreden van Jezus hebben leren kennen. Hiermee dwingen ze respect af en vergroten ze de aantrekkingskracht van een leven ‘in de Geest van Jezus Christus’, voor alle mensen, ongeacht hun cultuur, geloof, afkomst of sociale status.
In het begin van het nieuwe jaar willen we ons laten inspireren door deze ‘beweging naar buiten’ die de eerste volgelingen van Jezus bewust en met veel enthousiasme hebben ingezet. Wat hield hen gaande, ondanks de weerstanden die hun keuzes opriepen? Hoe hielden zij hun oorspronkelijke inspiratie vast? Hoe bleven zij voldoende flexibel om zich te kunnen aanpassen aan nieuwe omstandigheden, zodat ook nieuwelingen zich bij hen konden aansluiten? Voor onze 50-jarige gemeente zijn deze vragen weer zeer actueel – in een vrijwel ontkerkelijkte samenleving, die toch nog steeds op zoek is naar bevrijding en verdieping, naar een leven dat minder focust op welvaart, naar meer solidariteit tussen arm en rijk, jong en oud, naar een spiritualiteit die innerlijke ruimte biedt en zich niet laat inperken door culturele scheidslijnen. Aan de hand van de eerste hoofdstukken uit Handelingen gaan we op zoek naar de bezielende betekenis die onze oecumenische gemeente heeft of misschien nog meer kan krijgen voor de wereld-in-verandering waarvan en waarin wij nu zelf getuigen zijn.
Het woord ‘getuigen’ speelt in het boek Handelingen een belangrijke rol, in diverse betekenissen. Waarvan zijn wij getuigen? Waarvan kunnen wij getuigen? En willen we dat wel? De Dominicusgemeente heeft een eigen, bewogen geschiedenis en er is vanaf het begin een gezamenlijke inspiratie voelbaar. Tegelijk hebben we niet de neiging die ‘boodschap voor de wereld’ aan anderen op te dringen. Liever vormen we in allerlei opzichten een ‘open huis’ en proberen ons verhaal te herkennen in de vele andere verhalen die er zijn. Maar wat is de uitstraling van wat wij op zondag vieren? Wie alleen verslag doet en zich als buitenstaander opstelt, kiest voor veiligheid, maar kan geen getuige zijn. Hoe is wél aan ons te merken waar wij voor staan en voor willen gaan? Waar brengt het ons als wij ons werkelijk laten aanspreken door wat we horen en meemaken op zondag, en van daaruit in de wereld herkenbare keuzes maken?
4 Januari (Epifanie) hield Germain Creyghton de overweging rondom ‘Geld heb ik niet, maar wat ik wel heb, geef ik u!’ kunt u hier teruglezen.
11 Januari hield Manuela Kalsky de overweging rondom ‘Wie een stuk grond had verkocht het; het geld werd naar behoefte onder de gelovigen verdeeld.’ leest u hier terug.
18 Januari hield André Wesche de overweging rondom ‘U denkt te kunnen kopen wat God geschonken heeft?’
25 Januari hield Claartje Kruijff de overweging rondom ‘Kijk, water! Waarom zou ik niet gedoopt kunnen worden?’
1 Februari houdt Bettine Siertsema de overweging rondom ‘God heeft me duidelijk gemaakt dat ik geen enkel mens als verwerpelijk of onrein mag beschouwen.’
8 Februari houdt Juut Meijer de overweging rondom ‘Het was in Antiochië dat de leerlingen voor het eerst christenen werden genoemd’
Afbeelding: Hendrik Werkman
Volg ons op