Datum/Tijd
di 01-02-2022 / 11:00 - 12:30
Dinsdagmiddag in de Grote Zaal van 11:00-12:30 op 25 januari, 1 februari, 8 februari.
(ook ’s avonds via Zoom)
Opgave via Eva Martens: evalmmartens@gmail.com
Het is januari. Een nieuw jaar is begonnen. Onze goede voornemens staan nog fier overeind of beginnen al af te brokkelen. Juist in deze periode zoomen wij in de vieringen in op de moed om te falen.
In de zoombijeenkomsten op dinsdag, te midden van de lockdown gaan we een stap verder, een trede dieper; zoeken we naar verbindingen in ons eigen leven, met eenvoudige creatieve of contemplatieve oefeningen, naar dieper inzicht aangereikt uit de traditie, of uit kunst en naar verbinding met elkaar.
In 4 bijeenkomsten gaan we op met de zin en onzin, betekenis en betekenisloosheid in ons eigen en gezamenlijke, grote en kleine falen. Is er zoiets als talent voor falen? Of zijn we er ten diepste juist allemaal even onbeholpen in en kunnen sommigen het beter verbergen? Misschien merken we gaandeweg dat we groeien in faalvaardigheid; kunnen we de moed vinden om het falen in de ogen te zien en er soms zelfs om te lachen.
Je kunt ook meedoen als je de vieringen niet volgt.
Kennis van bijbel of traditie is niet nodig. Je kunt de bijeenkomsten afzonderlijk bezoeken.
25 januari – De woestijn
Ons leven in lockdown heeft misschien wel iets weg. Het eentonige beeld van het landschap: de tafel, de computer, de muur het bed. En net als in het verhaal over het volk dat door de woestijn trekt is er polarisatie en verdeeldheid in onze wereld en misschien ook wel in onszelf. Hoe blijven we, of komen we, weer in beweging wanneer we merken dat we zijn vastgelopen, verdwaald raken of twijfelen aan de weg?
1 februari – De vloed
In het licht van de klimaatcrisis falen we zowel persoonlijk als gezamenlijk. Het is gemakkelijker om weg te kijken dan om de realiteit van de vloed in onze tijd onder ogen te zien. Hoe kun je, in weerwil van zoveel machteloosheid, onzekerheid, kans op falen, leven met hoop? In deze bijeenkomst zoeken we naar wegen om ons persoonlijke leven een verhaal van actieve hoop te maken, ondanks dat we daarin onherroepelijk falen.
8 februari – Het kruis – de dood
De uitkomst van ons leven is, op een bepaalde manier, bij voorbaat al mislukt; de dood is namelijk altijd de uitkomst, de afloop is bekend. Hoewel de meesten van ons niet voortdurend leven met dit bewustzijn, kan het soms akelig dichtbij komen, bijvoorbeeld door de dood van een geliefde, of door een ziekte die ons overkomt. Hoe te leven met de onzekerheid van hoe en wanneer? Maar ook: wat vertelt de dood ons als we bij onze verbeelding te rade gaan, wat als we er op een creatieve manier naar durven kijken? Heeft ze ons ook iets te geven, in plaats van alleen iets af te nemen?
Volg ons op