Datum/Tijd
zo 03-05-2015 / 11:00 - 12:15
Simone Weil (1909-1943) probeerde als filosofe eerst vanuit zichzelf al denkend dichter bij de werkelijkheid te komen, maar vond die pas door dit denken ook los te laten: door zich te geven aan anderen, in het onderwijs, in het verzet, in het werken en leven met fabrieksarbeiders in ellendige omstandigheden. Dat doet ze niet om ‘goed te doen’, maar omdat in het lijfelijk delen van de armoede van een ander iets gebeurt dat zij ‘de aanraking van de ziel met God’ noemt. Het gaat niet om ‘God zoeken’, maar om aandacht: ‘dat de geest leeg is, dat je eigen gedachten plaats hebben gemaakt voor de ander.’
Lezing : Fragmenten uit Simone Weil, Wachten op God en Zwaartekracht en genade.
Overweging : Germain Creyghton
Volg ons op