Het is Witte Donderdag 7 uur, het koor staat gereed met de dirigent op de bok en haalt diep adem. Iedereen heeft een goed gevulde map in de hand en we weten: die gaan we de komende dagen helemaal uitzingen.
We nemen de liederen voor de viering door, maar er is tijd over en het Alleluja van Paasmorgen klinkt al voordat de viering van Witte Donderdag begonnen is. Bij het 3-stemmige deel van de vrouwen ontstaat de gebruikelijke discussie over de vraag wie de vorige keer welke stem zong en wie nu wat zal doen. Een van de sopranen zegt: ‘Ik weet nooit wat ik doe, ik prik hem er ergens in en dan zing ik door.’ Maar dat blijkt toch niet helemaal te werken. Eensgezind en eenstemmig klinkt het nu. Toch maar duidelijke afspraken gemaakt.
Goede Vrijdag om 7 uur is het koor er weer, dit keer heeft Herman Rouw de leiding. Na afloop van een indrukwekkende viering volgt de leukste en meest bijzondere repetitie van het jaar. Vlak voor ons speelt zich een prachtig schouwspel af. Van de bloemen die rond het kruis zijn gelegd worden boeketten gemaakt. Een grote seringentak gaat van hand tot hand. De mooiste pot bloemen wordt geplaatst in de midden van de kerk, vlak voor het koor: die is voor ons.
Paaszaterdag zijn we om 8 uur present. Dit zal de viering worden met de meeste en de moeilijkste liederen. Het koor is zeer geconcentreerd en Herman Rouw ook. Ging bij de repetitie nog niet alles perfect en klonk hier en daar nog een aarzelende of voortijdige inzet, tijdens de viering gaat alles goed. Na afloop is Herman voldaan, maar ook moe. En wellicht is hij de volgende dag nog steeds moe, maar dat is niet de zorg van het koor, want op Paasmorgen heeft hij vrij. Het koor blijkt die ochtend in goeden doen, hoewel nog een beetje brak. Maar al snel zijn we weer allemaal wakker en komt er klank uit het koor.
Ook Thom Jansen is er weer en voor hem is dat dan de vierde dag op een rij. Met saxofonist Hans Boetje dit keer. Hij moet toch zo langzamerhand wel moe zijn, maar dat is niet te merken. Behalve dat hij er altijd is en prachtig speelt, heeft hij ook al het voorwerk gedaan, de dirigenten geïnstrueerd en van muziek voorzien en alle liederen met het koor ingestudeerd, zodat de beide dirigenten de finishing touch konden verzorgen.
Op Paasmorgen zit de kerk vol en als het Alleluja klinkt, draagt het geluid tot in de kleinste kieren van onze prachtige kerk. De beelden doen bijna mee. Een koorlid dat wegens ziekte de laatste tijd niet bij de repetities kon zijn, en in de kerk zit, is nog gauw van haar stoel gehaald en krijgt een plaats tussen de anderen. Uit haar hoofd zingt ze uit volle borst mee. Want dat is het koor ook. We zijn niet zomaar een stelletje zangers, we zijn ook een gemeenschap die betrokken is op elkaar. En alleen dan kunnen we doen wat we doen en zingen wat we zingen, week in week uit. En zo kunnen we met elkaar doorzingen als teksten je diep raken, soms dwars door tranen heen. Wij ademen elkaars adem, onze adem.
Het is Paaszondag half 1. Na in 3 en een halve dag bijna 11 uur met elkaar gewerkt te hebben kan de map dicht. Het koor ademt uit.
Carla van der Heijden
Volg ons op