Dat ding met veertjes. Hopen door alle kwaad heen.

Van Niek Schuman verscheen net het boek “Dat ding met veertjes. Hopen door alle kwaad heen.”

De Adventserie dit jaar is op dit boek gebaseerd, en u leest er ook over in een stuk van de hand van Niek Schuman in de aanstaande Dominicuskrant. Een deel van dit artikel publiceren we hier alvast:

Hoop is dat ding met veertjes

Hoop is dat ding met veertjes
Dat neerstrijkt in de ziel
Er wijsjes zonder woorden zingt
En nooit valt hij er stil

Hoe hard de wind ook waaien zal
Hoe hevig ook de storm
Hij die zovelen warmte biedt
Dat vogeltje houdt vol

Het klonk zelfs in het koudste land
En in het verste oord
Toch vroeg het mij in grote nood
Nog nooit om kruimels brood

Emily Dickinson (1830 – 1886)
Ans Bouter, liedtekst- & poëzievertalingen

Komt het goed? Natuurlijk niet – hopelijk wel

We zingen het, en wat mij betreft niet gauw te vaak: ‘Hoe ver te gaan? En of er wegen zijn? Nooit meer gebaande. Hoeveel paar voeten zijn zij?’. Het is een vreemde stoet van mensen, dat is wel duidelijk: ‘Kreupelen, blinden, maar met iets in hun hoofd dat stroomt en licht geeft’. Zo blijven zij gaan, ‘angstig te moede, met grote hinkstapsprongen’.
Dit lied deinde door mijn hoofd toen ik in voorjaar 2015 terugreed naar huis van het Eernewoude, bij de Friese meren. Ik had daar een lezing gehouden in de ‘Earnewâldster Rûnte’, een leerhuis van hoog niveau. Woorden als ‘visioen’ en ‘brede perspectieven’ waren langs gekomen. In de pauze mocht ook de spreker even rust nemen, koffie drinken en vragen in ontvangst nemen. De laatste stond op een klein papiertje, en dat was deze dubbelvraag: ‘Komt het goed met deze wereld; wat is úw droom (onder verwijzing naar M.L. King)?’. Nu, daar had ik zo gauw geen aardig antwoord op – en ik zeg er alvast bij: nog steeds niet. Maar goed, ik brabbelde iets over de lange stoet van geloofsfiguren in Hebreeën 11 en vroeg of ik nog iets meer dan de afgesproken tijd kon krijgen. Nee, dat kon echt niet meer. Ik begreep het en dacht vaag: dan maar een boek hierover?

Ziekte en ander malheur leken tot dit jaar toe in de weg te staan. En wat zou ik trouwens over moeten zeggen wat er al niet over gezegd ís? Maar toch. ‘En of er wegen zijn?’: het deed me al die tijd denken aan een uitspraak van de Chinese wijze Lee Sjuun over de vraag wat hopen eigenlijk betekent: ‘Het is als met de wegen op aarde. Eerst zijn er helemaal geen wegen, maar dan ontstaan ze als steeds meer mensen in dezelfde richting gaan lopen’.
Welnu, het heeft me niet meer losgelaten, en in de mooie zomer van dit jaar 2018 vond ik gelegenheid om de eerder opgeschreven notities toch uit te werken tot een boek: Dat ding met veertjes (een dichtregel van Emily Dickinson), met de meer zakelijke ondertitel: Hopen door alle kwaad heen. Ruim uitgegeven (vind ik zelf), beslaat het boek 280 pagina’s mét aantekeningen en verwijzingen; het kost € 19,95.
U vindt het bij de boekentafel.