Zaterdagmiddag 23 augustus 2014: Dominicuskerk open voor publiek. In de Spuistraat staan bierfietsen opgesteld met daar om heen brallende toeristen. Overal en nergens vandaan gekomen, om in Amsterdam de bloemetjes buiten te zetten op een manier die ze thuis niet in hun hoofd zouden halen. Ze lijken geen idee te hebben waar ze zijn. Zij zien niet dat ze pal voor een kerk staan en niet dat de deur van die kerk aan diezelfde Spuistraat wijd open staat. En ook niet het grote informatiebord met daarbij Geert-Jan die mensen uitnodigt om naar binnen te gaan. “Kom binnen”, zegt hij vriendelijk, “mooie kerk.”
Eenmaal binnen gekomen is de chaos van buiten snel vergeten. In de kerk is er een oase van rust en schoonheid. Het orgel strooit prachtige klanken in het rond. Thom Jansen zit in het midden en speelt de sterren van de hemel. Maar misschien wel even indrukwekkend als het luisteren naar de klanken die hij voortbrengt is het kijken naar zijn voeten. Soepel en speels als een danser beroeren ze de pedalen. Dansende voeten.
Mensen blijven staan en luisteren ademloos. Sommigen branden een kaarsje, anderen gaan ergens zitten, en blijven, het hele halve uur lang. Thom lijkt niets te merken. Hij speelt. Hij is muziek. En de muziek is Thom. Zijn hele lichaam doet mee. Alles beweegt; zijn hoofd, zijn armen, zijn handen, zijn vingers, zijn rug, zijn benen, zijn voeten.
Dichterbij kun je nauwelijks komen. Hier in deze ruimte, geheiligd door talloze gebeden, waar muziek neerdaalt vanuit de sterrenhemel en dan, op de aarde, deze dansende voeten.
Carla van der Heijden
In juli en augustus was de Dominicus iedere zaterdagmiddag geopend voor publiek. Voor bezichtiging, stilte, een kaarsje of gebed. Dankzij vele vrijwilligers was deze openstelling mogelijk.
Volg ons op