‘Ik trek mij terug en wacht. Dit is de tijd die niet verloren gaat’
– deze beginregels van het gedicht met de titel ‘Eb’ van Vasalis heeft misschien wel een betekenis die ook voor ons geldt in deze coronatijd?
Wachten is moeilijk, zeker als je niet weet waarop of wat er gaat komen. Gelukkig is het voor ons als gemeente niet zó erg. Want ondanks dat er veel stilligt aan activiteiten gebeurt er ook heel veel. Maar die ‘gewone’ dingen moeten nu vaak anders en dat vergt aanpassing van ons.
De Coronawerkgroep heeft het hervatten van de kerkdiensten en het groepswerk in de pastorie voorbereid. Deze groep, die bestaat uit Rieke Hart en Rienk Theisens van de Beheercommissie, Eva Martens van het LT, Mirjam Nieboer en Geert-Jan Meijerhof van de Beleidsraad, onze coördinator verhuur Jan Pieter de Jong en secretaris Frederik Lobbrecht, heeft in de afgelopen maanden een berg werk verzet. Ze hebben zich echt uit de naad gewerkt om voor elkaar te krijgen dat wij veilig en verstandig bij elkaar kunnen zijn in de kerk en in de pastorie.
U en jullie als bezoekers merken daar de resultaten van: een inschrijvingssysteem voor de kerkdiensten, banken die om en om afgezet zijn met lint, stoelen verspreid door de kerk, en een anderhalvemeter-lat voor het aangeven van de verplichte onderlinge afstand. Deze afstand is inmiddels met een knipoog door haar zelf omgedoopt tot ‘1 Eva’ ! Niet voluit zingen, maar het mag wel heel zachtjes voor je heen, of mee neuriën kan ook.
Het inschrijfsysteem lijkt goed te bevallen, al vinden sommige bezoekers het niet zo leuk om je te moeten inschrijven om in de kerk te mogen komen. Anderen reageren juist met “het is zo leuk om uitgenodigd te worden, je voelt je heel welkom”. Ook is er een uitgebreid protocol geschreven voor het gebruik van de ruimten in de pastorie. Als we ons daaraan houden, is de kans op besmetting via het bijwonen van een vergadering of een groep minimaal. De afstandsregel geldt, en er zijn ook maatregelen voor het handhaven van de hygiëne. De begeleiders van groepen en vergaderingen worden hier allemaal goed over geïnformeerd (zie ook onze Corona-pagina).
Wat wel erg jammer is en o.a. te wijten aan het oplopende aantal besmettingen in Amsterdam, is het besluit van de Coronawerkgroep dat er na de dienst geen koffie meer geschonken wordt. Het is te lastig gebleken om tijdens de koffiegesprekken afstand te houden. Als beleidsraad hebben we dit besluit met leedwezen bevestigd, want we voelen allemaal dat de ontmoeting na de dienst er zo helemaal bij hoort. Dominicus is vieren en ontmoeten! Gelukkig zijn er wel andere vormen van ontmoeten. Na de vieringen is er op zondagmorgen nog steeds de koffiezoom. De Werkgroep Pastoraat organiseert koffieochtenden en heeft ook de plannen klaar voor een nieuw seizoen met groepsbijeenkomsten over diverse thema’s. En zo zullen er meer gelegenheden zijn om elkaar te zien en te spreken.
Een heel pijnlijk besluit dat door de beleidsraad genomen moest worden is dat het Open Huis met kerstmis 2020 niet in de bekende vorm gevierd kan worden. En dat voor het eerst in vijftig jaar! Een kerk vol mensen, een muziek- en dansfeest en een diner, waarbij afstand houden absoluut onmogelijk is, dat kunnen we niet verantwoorden en mogen we ons niet permitteren. Wellicht gaat de voorbereidingsgroep van het Open Huis kijken of er alternatieven te bedenken zijn die wel mogelijk zijn.
Eerlijk gezegd werden we er in de beleidsraad wel een beetje mismoedig van, het duurt allemaal al zo lang en we willen zo graag dat het weer normaal wordt. Niet op de manier van ‘het nieuwe normaal’ dat geen normaal is, maar “gewoon”, zoals we het gewend zijn: elke zondag samen in de kerk, met kerst samen in het Open Huis.
En toch kan het nu even niet. Het beleid voor de zondag is in de kerk komen, je plaats meteen opzoeken en innemen, en na de dienst de kerk verlaten zonder koffie en praatje. Het staat natuurlijk iedereen vrij om eenmaal buiten elkaar te ontmoeten op een eigen wijze. Maar in de kerk willen we de regels volgen, wij kunnen en willen ons niet permitteren dat onze Dominicus een haard van besmettingen wordt. Dat geldt ook voor het Open Huis zoals we dat altijd vieren.
Maar iemand in ons midden merkte op ‘we zijn toch altijd in de geest bij elkaar’. En een ander ‘we delen het leed en dragen het samen’. Door de huisregels in het oog te houden zorgen we voor elkaar. Dat kan maken dat steeds meer mensen weer in de Dominicus durven komen, ook als ze zich kwetsbaar voelen.
Laten we proberen deze tijd van wachten om te vormen tot een vruchtbare toekomst. Om met de laatste regels van ‘Eb’ te eindigen:
‘Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?’
Met een hartelijke groet, namens de Beleidsraad,
Joanne Kruijswijk Jansen
Volg ons op