“Eigenlijk geloof ik niets”…maar wat dan wel?
Met deze ietwat ontsporende zin luiden we een serie in rond het onderwerp ‘geloven’. Een levensthema dat altijd nieuwe wegen zoekt, de oude antwoorden voorbij, maar dat ook tot veel misverstanden leidt. Het is in onze samenleving zowel buiten de Dominicus als soms ook erbinnen steeds gewoner te zeggen niet te geloven. ’Ik geloof niet’ is een gangbare plaatsbepaling geworden, maar hoe zit dat eigenlijk? We geloven toch allemaal wel iets, mag je hopen, en het zou droevig met ons gesteld zijn als we ons in dit opzicht alleen maar blijven afzetten tegen wat achter ons ligt. Bovendien houden velen zich ook in onze tijd gelukkig bezig met vragen naar zingeving en verdieping. We kunnen niet zonder. Daar horen vragen bij en twijfel over wat we hopen en verlangen mogen. En ook vertrouwen, zonder garanties of zekerheid.

Onze jubileumviering in 2015 over ‘’Taal die beweegt’’ liet ons zien hoe woorden soms in de weg kunnen zitten. De vraag was : ‘Moeten we onze taal over geloven misschien veranderen?’. Zou het helpen bruggen te slaan tussen hen die zeggen wel te geloven en hen die zeggen dat niet te doen : zou het helpen als we de dingen anders zouden zeggen ? Het is jammer als geloven een ‘óf-óf’ kwestie wordt : Je gelooft of je gelooft niet. Maar het lijkt er ook op dat wie zeggen ongelovig te zijn zich tegen dezelfde gestolde voorstellingen keren als wij die graag zeggen wel te geloven. Hebben beide partijen niet veel meer gemeen dan we denken?

Misschien wordt het tijd voor woorden als ‘geloof’ en ‘geloven’ een nieuwe ruimte te zoeken : nieuwe manieren om erover te praten, waardoor we het tweespalt ‘óf-óf’ achter ons kunnen laten. Hoe zullen nieuwe generaties spreken over geloven ? Dat is een mooie vraag. Die gaat over wat het wezen van traditie is: doorgeven in nieuwe verpakkingen, in nieuwe tijden. Een belangrijke vraag ook die raakt aan ons hopen, onze roeping, aan het waarom van ons op aarde zijn, het geheim van het leven, het nog-niet. Die vraag gaat over de mogelijkheden die de toekomst in zich bergt, iedere nieuwe dag en voor ieder mens. Wie we zijn en worden mogen, waar we aan werken kunnen en vooral ook: wat ons zonder dat we erop uit waren gegeven wordt.

Misschien begint geloven dichterbij huis dan we soms geneigd zijn te denken. In het evangelie worden we uitgenodigd als kinderen te worden. Onbevangen het leven tegemoet te treden. Misschien begint geloven wel bij de vraag te geloven in de mens die je zelf bent. En dan in een ander, en dan in nog een ander. Allemaal vormen van geloven die volgens onze traditie ook veel te maken hebben met geloven in God, misschien zelfs zonder dat die God ter sprake komt.

Zondag 3 okt: Geloven in een nieuwe wereld
Lezing Mattheus 6: 19-34 en Babs Gons: ‘Handen in onze rug’
Overweging door Manuela Kalsky

Er is ons in de bijbel een rijk van vrede en gerechtigheid beloofd – het Koninkrijk God’s. Wordt het nog wat met dat Koninkrijk, vroeg Gerard Reve zich al in 1965 in een van zijn gedichten af. Hoe staat het nu met ons geloof erin? Met de klimaatcrisis en een tijdperk van pandemieën voor de boeg lijkt het goede leven op onze planeet verder weg dan ooit. Of toch niet? Een jonge generatie gaat voor verandering en zoekt naar nieuwe wegen in ‘sámen leven’. Kunnen religieuze wijsheidsteksten daarbij helpen, of eerder spoken word artiesten?

Zondag 10 okt: Geloven in jezelf
Lezing: Genesis 3: 6 -11
Overweging door Colet van der Ven

Geloven in jezelf, heb je daar zomaar zeggenschap over, ingeweven in en bepaald door relaties als we zijn vanaf onze geboorte? Moet er niet eerst in ons geloofd zijn voordat we kunnen geloven in onszelf? Van ons gehouden zijn voordat we kunnen houden van onszelf? En wat als dat niet gebeurd is?

Zondag 17 okt: Geloven in een ander/Ander
Lezing: Marcus 10: 32-45
Overweging door Arjan Broers

Je moet geloven in jezelf! Dat zegt het evangelie van de doorzetters en de individualisten. Maar dat is alleen goed nieuws voor een enkeling. De meesten van ons hebben het geloof van anderen nodig om tot bloei te komen. Dat geloof in een ander / de Ander heeft niets te maken met het streven naar beheersing en perfectie. We lopen hoe dan ook butsen en builen op aan elkaar, en erger. Geloof is: erop vertrouwen dat er al iets goeds aan de gang is, en dat je daaraan mee kunt doen. Met liefde kijk je toekomst tevoorschijn, ook al is die ongewis.
Ik deze dienst wordt Arjan Broers ingezegend als nieuwe pastor van de Dominicusgemeente

Zondag 24 okt: Geloven in verandering, doorgeven, traditie
Lezing: Johannes 4: 4-26
Voorganger: Henk Hillenaar

Het laatste gebed van Jezus van Nazareth, de avond voor zijn dood, was een gebed om eenheid tussen alle mensen van deze wereld. Hij kon twintig eeuwen geleden niet weten hoe de wereld er nu uit zou zien, zoals wij niet weten naar welk totaal andere wereld onze moderne tijd op weg is. Maar de groeiende noodzaak van eenheid onder de volkeren – niet in geloof en cultuur, wel in betrokkenheid en samenwerking – is waarschijnlijk de grootste opgave van onze tijd. In dat streven kunnen juist de verschillende geloofstradities het voortouw nemen.

Zondag 31 oktober Allerzielen: Geloven in het licht van de eindigheid.
Overweging door Agnes Grond

Hemel en hel zijn uit. Dat betekent misschien veel minder angst, maar ook minder troost. Hoe verzoenen we ons nu met het verlies van dierbaren en met onze eigen eindigheid? Waar vinden we troost in ons stervensuur? Wacht er dan nergens een beloning voor het goede dat we deden en worden nergens de grove onrechtvaardigheden van het leven rechtgetrokken? Zou het besef dat je de wereld een beetje beter hebt achtergelaten voldoende zijn om je sterven te aanvaarden? Maar hoe weet je dat dat zo is? Geloven in het licht van de eindigheid zal vooral vertrouwen betekenen. Maar hoe leer je dat? En vertrouwen waarin precies? Dat het goed komt? Of dat een mens er in al zijn kwetsbaarheid mag zijn en dat hij, zij en jij gedragen worden? En door wie dan? Een zoektocht.

Zondag 7 november: Geloven vanuit de ontmoeting
Lezing: Johannes 4, 1-4
Overweging door Germain Creyghton

Zingen dat we ‘eigenlijk’ niets geloven laat ons nog enige ruimte, bij alle redenen die er kunnen zijn om je van het geloof af te keren. Maar wie categorisch zegt: ‘Ik geloof niets’ lijkt zich af te sluiten. Kun je dit beweren zonder jezelf als mens tekort te doen, en daarmee ook degenen die je zijn voorgegaan en degenen die je opvolgen? We lezen als tastend-gelovigen het verhaal over Jezus’ ontmoeting met een Samaritaanse vrouw en horen daarin een uitnodiging tot een nieuwe manier van geloven, die doorgaat, over alle grenzen heen.

Zondag 14 november – Wat verandert en wat blijft
Overweging door Juut Meijer

Vanaf onze vroege kindertijd zijn we in beweging. We krijgen van alles mee. Waarden, normen en omgangsvormen. Kennis, vaardigheden en interesses. Familietrekjes worden doorgegeven, hoe het hoort, angst en plezier. En gaandeweg ontwikkelen we iets eigens, nemen het ene mee, terwijl we ons tegen het andere verzetten. Vooral religie moet het vaak ontgelden. Toch beleven velen ook een herijking, die soms niet eens zo ver verwijderd is van wat vroeger was. Zo bestaat ons hele leven uit verandering, afscheid nemen zelfs, maar ook uit wat blijft. In deze dienst neemt Juut Meijer afscheid als pastor van de Dominicus

Zondag 23 november: Geloven in grote verhalen
Overweging door Alle van Steenis

Het is niet niets. Al die verhalen uit de traditie. De bijbel staat vol met geloofsverhalen. Maar er zijn ook historische verhalen. Hoe maak je dat onderscheid? Wil je dat onderscheid kunnen maken? Er zijn ook verhalen die “niet te geloven zijn”. Zo rijk aan mythisch denken dat het soms moeilijk is deze verhalen te duiden en betekenis te geven. Toch willen we aan het eind van deze serie deze zoektocht aan. Wellicht lukt het een verbinding te maken met onze eigen levensverhalen. Omdat het uiteindelijk altijd om mensen gaat.

Arjan Broers zal tijdens de dienst van 17 oktober feestelijk welkom worden geheten als nieuwe pastor van de Dominicus en worden gezegend.
U bent daarbij van harte welkom!

Informatie over de dienst vindt u hier.

In de Dominicus zijn de Coronamaatregelen grotendeels losgelaten, maar we houden in een deel van de kerk nog anderhalve meter afstand aan – klik hier voor de informatie.

Wij hopen u de 17e oktober welkom te heten!

Als symbool op de paaskaars hebben we dit jaar gekozen voor een feniks. Een mythologisch dier dat teruggaat tot de oude culturen van de Egyptenaren, maar ook in de oude Chinese cultuur is terug te vinden en in de Griekse oudheid. Steeds gaat het om een vogel die uit de eigen as opnieuw geboren wordt, als symbool van de wedergeboorte van de natuur in de lente. In het christendom staat het mythologische dier symbool voor christus die opstaat uit de dood. Met deze paaskaars kijken we vooruit naar het herrijzen uit de as na een periode vol beperkingen, rouw en verlies, maar ook naar een overgang in de gemeenschap; van een afscheid van een geliefde pastor naar een nieuwe pastor.

In hedendaagse jeugdliteratuur en fantasy is nog steeds volop aandacht voor de notie van uit de as herrijzen, soms ook letterlijk in de vorm van de feniks zoals bij de beroemde serie over Harry Potter. In deze boeken vormt de feniks niet alleen een figuur die redt, troost en geneest, zoals Jezus deed, maar ook voor de strijd tussen goed en kwaad. Het vijfde deel is getiteld ‘Harry Potter en de orde van de feniks’. Hierin wordt, na een grote tovenaarsoorlog, een geheim genootschap gevormd rond Harry; vrienden die samen opstaan tegen de donkere krachten. Zo wordt de feniks ook in verband gebracht met de strijd voor het goede, dat steeds opnieuw zal overwinnen, ook wanneer alles verloren lijkt te zijn.

De Dominicusgemeenschap heeft zelf de vernieuwing heel bewust meegemaakt. Een bevrijding van oude, beperkende krachten, en een beweging naar hoop en meer inclusieve manieren van samen geloven, nieuwe taal en tegelijk verbonden met traditie. En die beweging maken we nog steeds, telkens anders. Hoe manifesteren tegenkrachten zich in onze tijd? Waar denken we aan bij ‘het kwaad’, en hoe komen mensen er – nu en altijd – vanuit hun geloof tegen in verweer?

En waar vinden we sporen van wederopstanding, wedergeboorte in onze wereld? Is Christus aanwezig in ons? Of in onze wereld?

Zondag 5 sept: Omhels het leven
Lezing: Joh. 1: 43-51
Voorganger: Marcel Elsenaar

In heldenverhalen en science-fictionfilms maakt de held in spé vaak een verandering door. Hij of zij wordt aangesproken, ontvangt een bericht of heeft een bijzondere ervaring, die duidelijk maakt dat er iets anders, iets nieuws van de hoofdpersoon wordt gevraagd.  De bereidheid je aan te laten spreken en het vertrouwde achter te laten vraagt om vertrouwen. Op wie, op wat? Het verhaal van Natanaël dat we vandaag lezen biedt een mooi vertrekpunt om daar met elkaar bij stil te staan.

Zondag 12 sept: Dominicus en de Orde van de Feniks
Lezing: 1 Kor. 13
Voorganger: Eva Martens

In tijden van crisis en neergang, als de hoop op vernieuwing en wedergeboorte sterk leeft, is de feniks een fabeldier dat sterk tot de verbeelding spreekt. De vuurvogel met helende en vernietigende kracht speelt een sleutelrol in de fantasyboekenreeks Harry Potter, geschreven door J.K. Rowling, waarin een jonge held, de tovenaarsleerling Harry, de strijd aangaat met het kwaad in en buiten zichzelf, geholpen door een groep bevriende strijders, die samen De Orde van de Feniks wordt genoemd.
De feniks staat in de christelijke traditie ook symbool voor Christus; eeuwige trouw, liefde die zich opoffert, maar ook overwint en steeds vernieuwt door opnieuw geboren te worden. Hoe leeft die beweging in onszelf en in ons als gemeenschap?

Zondag 19 sept: 12-Jarigenviering
Voorganger: Juut Meijer

Hoe inspireren verhalen ons bij overgangsfasen in het leven? Welke voorbeelden van overgang, van herboren worden misschien, of van afscheid nemen van iets om iets nieuws te worden, komen we tegen in de verhalen die we mee kregen?
Op deze zondag vieren we weer de overgang van onze 12 jarigen naar de middelbare school. Een overgang naar een heel nieuwe periode. We staan stil bij wat dat voor hen betekent. De kinderen kiezen voor deze viering zelf een verhaal dat ze niet willen vergeten.
Het belangrijkste is misschien zelf je opgenomen te weten in een groter verhaal.
Meer informatie volgt.

Vredeszondag 26 sept: Vruchtbare as – de moed om achterom te kijken
Lezing Genesis 19:15-26
Voorganger: Janneke Stegeman

De feniks herrijst uit de as van zijn eigen vernietiging en staat daarmee symbool voor veerkracht. Wat ik me wel afvraag: waar is de as gebleven, waar zijn de littekens? Juist in de Vredesweek is dat een vraag die me bezighoudt. Wat is een goede manier van met het verleden omgaan, juist als dat verleden beschadigend is geweest?

Bijna 40 jaar heeft de wereldwinkel een verkoop punt in de kerk. In de loop der jaren hebben veel vrijwillig(st)ers  zich ingezet om de Eerlijke Handel te promoten. Met de gehele opbrengst (jaarlijks circa € 1800) hebben we projecten in de Derde Wereld en het Jeannette Noëlhuis kunnen ondersteunen. 
Maar o.a. door het kleiner en ouder worden van de groep, hebben we besloten om definitief met de zondagse verkoop te stoppen.
De wereldwinkelgroep blijft echter doorgaan met de levering van FAIR TRADE koffie e.d. aan de kerk, de pastorie en andere afnemers. Met de (lagere) opbrengst blijven we projecten in de Derde Wereld (al of niet via extra collectes) ondersteunen.

Met een hartelijke groet
Ank, Ans, Cor, Gena, Han, Hanny, Ina, Kees, Philippa, Veronique en Adriaan