Op 3 oktober lieten we u (in dit bericht) weten dat de kerkdiensten vanwege de maatregelen van de overheid voorlopig nog maar met 30 personen mogelijk zijn. Dat betekent dat we maximaal 20 personen via Kerktijd voor de zondagdienst kunnen uitnodigen.

We gaan ervan uit dat velen van u – voorlopig althans – het dringende advies van de overheid en gemeente opvolgen zoveel mogelijk reisbewegingen, drukke plekken en samenkomsten te vermijden. Wij steunen dat advies.

De diensten zullen we met een kleinere groep vormgeven zodat er plaats is voor ca 20 bezoekers. Daarvoor blijven we u via Kerktijd uitnodigen. De uitnodigingen worden in het begin van de week verzonden – en als u uitgenodigd bent heeft u 24 uur om de uitnodiging te accepteren of af te slaan, waarmee/waarna de volgende wachtende uitgenodigd wordt*. Wij vragen u zo snel mogelijk te reageren – dan krijgen zoveel mogelijk Dominicusbezoekers de kans, hoe beperkt het aantal ook moge zijn.

Wij weten niet hoe lang deze maatregelen staande blijven, maar we gaan ervan uit dat het zeker weer weken (we hopen geen maanden) kan zijn.
Veel activiteiten gaan nog wel door, en mocht u bij een dienst zijn, of een activiteit, ten overvloede, hou u aub rekening met de maatregelen: anderhalve meter afstand, en mondkapjes, u vindt het op onze Dominicus-en-Corona-pagina.

U kunt de diensten natuurlijk blijven volgen via internet – via onze kijk/luister-pagina.
En we wijzen u ook graag op de Donderdag-ochtend koffie-zoom als u door de week contact zoekt.
Houdt u het goed en blijft u gezond,
Namens de wgCorona,
Frederik Lobbrecht
(9/10/2020)

* ziet u hier nog eens de handleiding Kerktijd – ipv 48 uur is het nu dus 24 uur.

Op allerlei manieren was en is het nodig ons los te maken van een zondebesef dat beknellend was. Christelijke manieren van spreken over zonde vervormden onze relaties tot onszelf en tot anderen. We weten nu beter: onze lichamen zijn niet verdacht, onze verlangens zijn niet per se verkeerd of gevaarlijk. Zo namen we afscheid van vaste gebruiken zoals de biecht en de schuldbelijdenis in de liturgie. Omdat ze zo vatbaar bleken voor misbruik. Omdat ze ons angstig maakten in plaats van vrij. Omdat de nadruk misschien te veel op de zondige mens als individu lag, op de kortstondige ontlasting van het gemoed en de reiniging van het geweten, zonder werkelijke verandering. Het gevolg is wel dat het woord zonde ons steeds vreemder in de oren klinkt, als niet meer passend in deze tijd. Alsof het ons niet meer kan dienen om de menselijke ervaring te verwoorden.

Is daarmee niet iets verloren gegaan dat belangrijk en waardevol is? Misschien is het tijd om het begrip zonde en de praktijken die ermee verbonden waren opnieuw ter sprake te brengen, maar dan anders. Oorspronkelijk duidt ‘zonde’ op een verstoorde verhouding met God. Het gaat er vanuit dat we in een relatie staan tot het mysterie dat we God noemen en tot de ‘goede bedoeling’ van de Schepper die ons samenleven draagt en voortstuwt. ‘Zonde!’ zeggen we, als iets of iemand in zijn heelheid beschadigd is of als het weefsel van onze onderlinge relaties stuk gaat. Dat Kaïn zijn broer Abel vermoordt is zonde. Het brengt schade toe aan het goede dat er eerst was, aan broederschap: dat verschil tussen de een en de ander er mag zijn en in zichzelf goed is. ‘Zonde’ veronderstelt ook dat we de ruimte hebben om individueel en gezamenlijk richting te geven aan ons leven. Dat er duidelijke keuzes te maken zijn: geven wij in ons handelen elkaar en onszelf toegang tot het goede leven en brengen wij zo het Koninkrijk van God dichterbij of juist niet?

En tegelijk gaat ‘zonde’ onze macht te boven. Zijn wij niet aangelegd op het goede? Toch ontsnappen wij niet aan het kwaad: we zijn onderdeel van grotere structuren die we niet zelf gekozen hebben, die kwaad doen en die we niet zomaar kunnen veranderen. Vooral die structuren willen we in deze dienst centraal stellen. Structuren die er al zijn vanaf onze geboorte en die niet noodzakelijk zo zijn: armoede, racisme, uitsluiting; de structuren die weduwe en wees vermalen. Hoe kun we die zondige structuren leren doorzien, ons eigen aandeel herkennen? Wat hebben wij nodig om te kunnen strijden, in deze tijd, waarin wereldwijd toenemende angst het geweld en het onrecht tussen mensen aanwakkert?

In de Dominicus voltrekken we het ritueel van de handwassing ieder jaar in de veertigdagentijd. Niet om onze handen in onschuld te wassen, maar om het bewustzijn levend te houden dat we in ons doen en laten onvermijdelijk ook falen en tekortschieten. In deze serie zoeken we ook naar nieuwe manieren om ons besef van zonde en schuld ter sprake te brengen, vorm te geven in woord en in gebaar, in Bijbelse en niet-Bijbelse taal, zodat het vruchtbaar kan worden in ons werken aan een betere wereld, in het klein en in het groot.
We nodigen bewust enkele gastsprekers uit en stellen hen de vraag: kun je ons helpen in het oog te krijgen waarin we gefaald hebben en tekort geschoten zijn, wat onze relaties belemmert, wat deze aarde onherbergzaam maakt – en kun je ons leren waar onze mogelijkheden liggen om dat te veranderen, om transformatie te brengen?

Zondag 4 oktober: Over de Zonde
Overweging Colet van de Ven

Het woord zonde is meer en meer in onbruik geraakt maar is dat terecht? Oorspronkelijk betekent zondigen: je doel missen. Maar welk doel wordt gemist? Wat zijn daar de gevolgen van? Op individueel en collectief niveau? Hoe moeten we ons verhouden tot de zonden die de structuren en systemen zijn binnengeslopen waarvan wij deel uitmaken? Een verkenningstocht langs een begrip dat bij nader inzien verrassend actueel blijkt te zijn.

Zondag 11 oktober: Zonde en de macht van machomannetjes
Overweging Germain Creyghton

Niet voor niets staat de hoogmoed traditioneel op nummer één van de zeven hoofdzonden. Ook nu nog wordt veel kwaad in de wereld aangericht en uitgelokt door de macht van machomannetjes, in het groot en in het klein. Wat te denken van David, koning en schurk? Traditioneel is het tegengif: nederigheid. Is dat nog bruikbaar in een wereld waarin vooral individuele trots en sterkte worden gewaardeerd?

Zondag 18 oktober: Belijdenis van de zonde, toen en nu
Overweging Henk Hillenaar

Op de dag van zijn verrijzenis blaast Jezus heilige geest over de apostelen en zegt: ‘Als jullie iemands zonden vergeven, dan zijn ze vergeven, vergeven jullie ze niet, dan zijn ze niet vergeven’ – woorden van herschepping waarmee de evangelist verwijst naar het boek van de schepping waar God geest blaast in klei (Genesis2:7) en zo de mens schept. Deze dienst gaat over de veranderingen die wij hebben ervaren in geloofsleven en theologie wanneer we spreken over zonde, berouw, schuldbelijdenis en vergeving.

Zondag 25 oktober: Wat doen we met het Klimaat?
Overweging Alex de Jong

Klimaatsverandering is voor ons allemaal een bedreiging en we zijn, zeker in het rijke Europa, ook met z’n allen verantwoordelijk voor wat er met onze Aarde gebeurt. Wij zijn geen ‘Heer en meester’: we zijn dat al nauwelijks over onszelf – laat staan over de Aarde. En als de klimaatverandering ons iets pijnlijk duidelijk maakt is dát het wel. Wij zijn deel, innig verbonden met alles om ons heen. En lijken dat te ontkennen. Met iedere soort die door ons toedoen verdwijnt, verdwijnen wij zelf. Is dat geen zonde?

Zondag 1 november: Allerzielen – Afscheid nemen
Overweging Juut Meijer

Zoals alle jaren zal deze zondag die het dichtst bij 2 november ligt in het teken staan van wie we missen. We noemen de namen van hen die in onze Dominicuskring in het afgelopen jaar overleden en ook bij andere dierbaren staan we stil. Dit jaar is het herdenken misschien daarom wel zo belangrijk omdat het ons niet altijd mogelijk was goed afscheid te nemen. Vandaar het thema van deze dienst.
Na de dienst zal de kerk tot in de middag open zijn voor allen die langs willen komen om een kaars te branden en dierbaren te herdenken.

Zondag 8 november: ‘Verlos ons van onze schuld’
Overweging Amma Asante

Wie in de schuldsanering belandt, moet drie jaar op een houtje bijten. De regels zijn zo streng, dat maar heel weinig mensen erin slagen zich te verlossen van hun schuld. Zou het niet bevrijdend zijn als we anders leren kijken naar schulden en armoede? Als we armoede niet associëren met ‘eigen schuld’ en zachter zijn ten opzichte van de fouten die we allemaal maken in het leven.

Zondag 15 november: Leven in de juiste maat
Overweging Janneke Stegeman

Te groot zondebesef kan je lamleggen – het legt als het ware teveel gewicht op je eigen handelen en je onvermijdelijke tekortschieten en falen. Ik merk regelmatig dat gevoelens van schuld en tekortschieten te groot zijn voor wat er werkelijk aan de hand is. Aan de andere kant is het in deze wereld waar je als nummer verschijnt moeilijk om jouw eigen handelen te verbinden met de grotere wereld. Hoe kun je oog houden voor je eigen menselijke maat en invloed in een wereld die zo onoverzichtelijk is? Welke taal en rituelen horen daarbij?

Zondag 22 november: ‘Vanwege onze zonden werd hij gebroken’
Overweging Erik Borgman

Niemand van ons is een misdadiger – toch? We willen allemaal het goede en gedragen ons verantwoordelijk. En toen lag er een zwarte man op de grond die stikte doordat een witte politieagent zijn keel dichtkneep. ’I can’t breath’, had hij gezegd en velen namen het over. Zij krijgen geen adem in het land van de goede bedoelingen. Het kwaad waarvoor wij niet verantwoordelijk willen zijn, dragen zij. Hun pijn is hun protest en alleen het delen van deze pijn kan ons echt vrij maken.

* bij de illustratie – uit het welkom van de eerste dienst in deze serie door Germain Creyghton:
“Misschien heeft u de afbeelding al gezien van een tekening van Rien Poortvliet…. Een chaotisch, afschuwwekkend en apocalyptische beeld van een vervuilde aarde, beheerst door een veelkoppig monster, waarin we allerlei menselijke ondeugden gemakkelijk kunnen herkennen, in grimassen en misvormde gestalten en gezichten.
Wij – kerkgemeenschap van zoveel verschillende mensen geïnspireerd door de Geest, wij zoeken, in die chaos: stilte, luwte, speelruimte ook, om enige afstand te kunnen nemen tot de monsters die we hebben gemaakt en waar we mee vergroeid zijn; om zo te komen tot een meer menselijke verhouding tot elkaar en tot de wereld waarin we leven….
In de komende weken zullen we de koppen van het monster meer van nabij bekijken en het beest op diverse manieren bij de naam noemen. Niet primair om het aan te klagen (dat ook), maar vooral om elkaar te bemoedigen, nieuwe veerkracht te vinden waarmee we ons teweer kunnen stellen, zodat we er niet aan onderdoor gaan.”

Haagse Gemeenschap van Kerken luidt noodklokken voor vluchtelingenkinderen Griekenland

Op dinsdag 29 september om half tien ‘s ochtends luiden de kerkklokken rond het Plein in Den Haag acht minuten en 20 seconden

Acht minuten en 20 seconden, dat is precies 500 tellen. 500 is het aantal minderjarige asielzoekers dat Nederland op zou moeten nemen uit vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden. Dat vinden meer dan 100.000 ondertekenaars van de petitie #500kinderen (www.500kinderen.nl), 173 gemeenten en 5 provincies, net als vele kerken, artsen, wetenschappers, (oud)politici van alle kleuren, prominenten, de groep voormalig onderduikkinderen en vele mensenrechten- en noodhulporganisaties.

Om half tien overhandigen 12 organisaties, waaronder VluchtelingenWerk, Defence for Children, Stichting Vluchteling en Kerk in Actie, deze petitie aan de woordvoerders asiel & migratie van de Tweede Kamer. 

Ds. Derk Stegeman van de Protestantse Kerk Den Haag zegt: “We hopen dat onze noodklokken niet alleen op het Plein maar in heel Nederland te horen zullen zijn, en dat veel plaatselijke kerken dit gebaar over zullen nemen. Op een ander moment van de dag willen we vanuit de Haagse Gemeenschap van Kerken ook een wake houden. Waken, dat betekent voor mij wakker zijn, alert blijven en oog hebben voor mensen in nood. Waken is een verbindend gebeuren: iedereen, christelijk, anders religieus of niet-religieus kan eraan meedoen en wakker blijven, waken. Laten we ons hart openen voor de kinderen uit Griekenland!”

Luid de klokken – open de kerk

Doet u ook mee? Wat zou het mooi zijn als in vele gemeenten in Nederland om 9.30 uur de kerkklokken worden geluid – en wakes worden gehouden.
Namens Kerk in Actie,
Karel Jungheim

De Raad van Kerken in Nederland ondersteunt deze actie. Zie www.raadvankerken.nl – Op deze website kunt u ook de reactie vanuit de Raad van Kerken op de ontwikkelingen op Lesbos en op het deze week gesloten migratiepact van de EU lezen.
Met vriendelijke groet,
Henk Meulink (voorzitter Raad van Kerken Amsterdam)